Keniaanse vrouwengroepen eisen actie tegen femicide, rapport over seksueel misbruik in Indiase films, verhalen van Zuid-Soedanese vrouwen, pesten van LGBTQ+-werknemers, inheemse vrouwelijke leider in rouw

Activisten marcheerden in januari in Kenia tegen een alarmerende stijging van het aantal moorden op jonge vrouwen © Tony KARUMBA / AFP/File

Vrouwenorganisaties in Kenia roepen op tot maatregelen die al lang nodig zijn om het wijdverbreide gendergerelateerde geweld in het Oost-Afrikaanse land aan te pakken, nadat een andere atlete door haar partner werd vermoord.

De vriend van Rebecca Cheptegei goot benzine over haar heen en stak haar in brand in haar huis in West-Kenia op zondag 1 september. Donderdag overleed ze in het ziekenhuis.

De 33-jarige Oegandese langeafstandsloopster, die onlangs aan de Olympische Spelen in Parijs had deelgenomen en moeder was van twee jonge dochters, was de derde vrouwelijke atleet die sinds 2021 in Kenia is omgekomen.

Dit is Femicide… Allereerst moet de overheid een standpunt innemen, want de overheid doet er eigenlijk niets aan. Het meeste van dit geweld, gendergerelateerd geweld, wordt niet als een misdaad gezien… De patriarchale houdingen die we in dit land hebben, zijn afschuwelijk. -Njeri Migwi, de oprichter van Usikimye, een organisatie die gendergerelateerd geweld bestrijdt

De Africa Data Hub schat, in samenwerking met het datawetenschapsbedrijf Odipodev en Africa Uncensored, dat er tussen 2016 en 2023 meer dan 500 vrouwen zijn vermoord.

Duizenden vrouwen protesteerden eerder dit jaar in de hoofdstad Nairobi. Mensenrechtengroepen drongen er bij de regering op aan de sterfgevallen als een ‘nationale ramp’ te beschouwen.

De moord op Cheptegei volgt op de moord op twee bekende Keniaanse atleten.

In oktober 2021 werd de 25-jarige Keniaanse recordloopster Agnes Tirop doodgestoken in haar huis in het beroemde hardloopcentrum Iten in de Riftvallei.

Haar vervreemde echtgenoot staat terecht voor de moord op haar en ontkent de aanklachten.

In april 2022 werd de in Kenia geboren Bahreinse atleet Damaris Mutua ook dood aangetroffen in Iten, vermoedelijk wegens huiselijk geweld.

Tirop’s Angels, een groep die na haar dood werd opgericht om gendergerelateerd geweld te bestrijden, zei dat Cheptegei’s overlijden “een pijnlijke echo is van de tragedie” die leidde tot de oprichting van hun organisatie.

De schaduw van dit voortdurende geweld mag niet worden genegeerd. We dringen er bij het publiek, sportorganisaties en de overheid op aan om zich te verenigen en zinvolle stappen te ondernemen om vrouwen en meisjes te beschermen, zodat er geen levens meer verloren gaan. -Tirop’s Angels

Verwijs een vriend

Bina Paul, een van de oprichters van het Women in Cinema Collective, poseert voor een portret in een filminstituut in Kerala, India, 2 september 2024. Bina Paul/Handout via Thomson Reuters Foundation

Een baanbrekend rapport dat wijdverbreide seksuele intimidatie en uitbuiting van vrouwen in de filmindustrie in Zuid-India aan het licht bracht, moet een ‘wake-up call’ zijn voor mannen in de filmindustrie, aldus Bina Paul, een van de oprichters van een vrouwenrechtengroep die aandrong op het onderzoek.

Het rapport van de driekoppige Hema-commissie heeft sinds de publicatie vorige maand “Mollywood” – zoals de Malayalam film- en tv-industrie bekendstaat – geschokt. Er zijn een aantal beschuldigingen van seksueel misbruik tegen enkele mannelijke topsterren, mannen op machtige posten zijn ontslagen en er zijn politieonderzoeken gestart.

Dit moet als een wake-up call dienen. Nu zal er veel meer waakzaamheid zijn, vrouwen zullen zelf vragen ‘Krijg ik recht op iets?’, en mannen zullen – en zouden – zeker waakzamer moeten zijn. Met deze schijnwerpers, sociale media, kun je je niet meer verstoppen. -Bina Paul, een bekroonde filmeditor en oprichter van de Women in Cinema Collective (WCC)

De zuidelijke staten van India, waaronder Kerala, hebben een levendige en populaire lokale filmindustrie, los van de Hindi-talige Bollywood.

Het rapport van bijna 300 pagina’s bracht een reeks problemen aan het licht waarmee vrouwen te maken hebben, waaronder slechte werkomstandigheden, zoals een gebrek aan vrouwentoiletten en kleedkamers op de set, een gebrek aan juridisch bindende contracten, onregelmatige betaling, loonverschillen en eisen voor seksuele gunsten in ruil voor werk.

Paul richtte samen met een aantal andere vrouwen uit de filmindustrie de WCC op na de ontvoering en aanranding van een actrice in 2017.

Verwijs een vriend

Deelnemers in het Kakuma Refugee Camp houden borden omhoog met songnamen. Foto met dank aan Likikiri Collective via OkayAfrica

In vier Zuid-Soedanese gemeenschappen archiveren vrouwen 400 liederen uit vijf momenten in het leven: de kindertijd (slaapliedjes, geboorte- en naamgevingsliederen), de adolescentie (initiatieliederen), huwelijksliederen, werkliederen en begrafenis- en rouwliederen.

De vrouwen behoren tot de Zuid-Soedanese gemeenschappen Kakwa, Avokaya, Dinka en Nuer, en zijn samengebracht in Rhino Camp, Oeganda en Kakuma, Kenia. Ze zijn deelnemers aan het project “Storytelling as Safeguarding: Protecting South Sudanese Women’s Cultural Heritage in Refugee Settings in Uganda and Kenya,” geïnitieerd door Likikiri Collectiefeen Zuid-Soedanese organisatie voor multimediakunst, cultuur en onderwijs.

“Likikiri” betekent ‘verhalen’ in het Bari, een taal die gesproken wordt in verschillende gemeenschappen in Zuid-Soedan, en is de basis van het werk van het collectief, dat zich richt op onderzoek en kennisproductie, multimediale verhalen vertellen, training en onderwijs.

“Storytelling as Safeguarding” is een voortzetting van het werk dat het collectief al vele jaren doet, gebaseerd op een cultuur van didactisch vertellen in Zuid-Soedan, en combineert dit met Story Circles. Vrouwen worden uitgenodigd om 400 traditionele liederen te delen, te archiveren en te bespreken die uitgebreide richtlijnen bieden voor het leven van een vrouw — van adolescentie tot huwelijk, opvoeding van kinderen, werk en rouw.

Wij zien onszelf als onderdeel van een bredere beweging op het continent, in de diaspora en over de hele wereld om over te stappen op meer lokaal gestuurde benaderingen van conflictresolutie en gemeenschapsgestuurd onderzoek. – Rebecca Lorins, medeoprichter van Likikiri en professor aan de Universiteit van Juba.

De oorlogen in Zuid-Soedan in 2013 en 2016 verdeelden het land economisch, politiek en sociaal, en het is zeldzaam geworden dat mensen ruimte maken om te praten. “De vrije tijd van mensen is gevuld met veel angst en misschien wel depressie,” zegt Lorins. “Maar je hoort veel mensen zeggen: ‘de ouderen vertelden ons ‘s nachts verhalen.'”

De Zuid-Soedanese culturele activiste Elfatih Atem, medeoprichter van Likikiri, voegt toe dat Story Circles de gemeenschap eigenaarschap geeft over hun eigen verhalen en problemen, in hun eigen taal.

Waarom liedjes? Lied wordt door vrouwen gebruikt om hun standpunten over moeilijke of gevoelige onderwerpen te verwoorden. Het stelt ons in staat om uit de gewone discoursen en de regels die deze manieren van spreken reguleren te stappen, en wordt een legitieme manier om kritiek te uiten of (onszelf) uit te drukken. In dit project hebben we gezien hoe vrouwen slaapliedjes en werkliederen gebruiken om te klagen, grieven te uiten of zich uit te spreken over andere gevoelige kwesties. -Rebecca Lorins

Uit een nieuw rapport blijkt dat queer werknemers in het Verenigd Koninkrijk nog steeds te maken hebben met pesten en intimidatie op de werkvloer.

Uit een enquête onder 1.000 LGBTQ+-mensen, uitgevoerd in opdracht van het Trade Union Congress (TUC), bleek dat 52 procent van de respondenten minstens één keer op het werk te maken heeft gehad met pesten of intimidatie.

Uit het onderzoek, uitgevoerd door Number Cruncher Politics, bleek ook dat 19 procent van de queer-werknemers de afgelopen vijf jaar te maken had gehad met verbaal geweld. Meer dan een kwart zei dat er homofobe, bifobe of transfobe opmerkingen waren gemaakt die gericht waren aan hen of in hun bijzijn.

Vijf procent gaf aan dat ze te maken hebben gehad met fysiek geweld, bedreigingen of intimidatie vanwege hun seksuele geaardheid.

Het is niet verrassend dat bijna 30 procent van de LGBTQ+-mensen op het werk in de kast blijft, concludeerde het TUC.

Volgens het onderzoek ervaren queer-werknemers van Generatie Z, tussen de 18 en 24 jaar oud, op alle vlakken een hogere mate van discriminatie op ‘het werk’.

Vergeleken met de volledige steekproef van respondenten, zei 65 procent van de queer Gen Z-medewerkers dat ze in de afgelopen vijf jaar een vorm van pesten, intimidatie en discriminatie hadden ervaren. Twintig procent zei dat ze werden gepest vanwege hun seksuele geaardheid, vergeleken met 11 procent van LGBTQ+-medewerkers van alle leeftijden.

Een andere opvallende groep waren de transgenderwerknemers. Van de transgenderrespondenten had 79 procent te maken met pesten op het werk, vergeleken met 48 procent van de volledige steekproef.

Dit nieuwe rapport werpt licht op de mate van discriminatie waarmee LGBT+-werknemers op onze werkplekken te maken krijgen. LGBT+-mensen zouden veilig en ondersteund moeten zijn op het werk. Maar in plaats daarvan ervaren ze schokkend veel pesten en intimidatie, inclusief aanranding. De cultuur op de werkplek moet duidelijk veranderen. – TUC-secretaris-generaal Paul Nowak

Verwijs een vriend

Vergadering van Manitoba Chiefs Groothoofd Cathy Merrick, te zien op een foto uit 2023

Cathy Merrick, de eerste vrouw die opperhoofd werd van de Assembly of Manitoba Chiefs, wordt herinnerd als een “opmerkelijke leider” en een “echte matriarch”, terwijl leiders uit heel Canada na haar plotselinge dood op vrijdag massaal hun steun betuigden.

Merrick sprak met de media over een rechtszaak buiten het gerechtsgebouw in Winnipeg, vroeg op vrijdagmiddag, toen ze instortte. Ze kreeg reanimatie voordat ze in een ambulance werd afgevoerd.

Merrick laat haar man Todd, drie kinderen en acht kleinkinderen achter, zo bevestigde een vriend aan CBC. Ze was 63 jaar oud, volgens de Assembly of Manitoba Chiefs.

Merrick, de voormalige leider van Pimicikamak Cree Nation (ook bekend als Cross Lake) in de Canadese provincie Manitoba, werd in oktober 2022 verkozen tot groothoofd van de Assembly of Manitoba Chiefs en werd daarmee de eerste vrouw die de belangenbehartigingsgroep leidde in haar bijna 35-jarige geschiedenis. Ze werd in juli 2024 herkozen voor de functie.

In een verklaring van Manitoba Keewatinowi Okimakanak, de organisatie die de First Nations in het noorden van Manitoba vertegenwoordigt, noemde David Monias, opperhoofd van de Pimicikamak Cree Nation, Merrick een lichtend voorbeeld, niet alleen voor haar familie, maar ook voor de mensen in de First Nations-gemeenschappen in heel Manitoba.

Ze leidde niet alleen, ze inspireerde, voedde en verhief iedereen om haar heen. Het was een eer om haar te nomineren voor grand chief — een rol waarin ze een groot verschil maakte. Ze was mijn leider en ik zal haar leiderschap, haar moed en haar begeleiding enorm missen. -Pimicikamak Cree Nation Chief David Monias

Bedankt voor het lezen van Global Roundup. U kunt FEMINIST GIANT steunen door:

• Op de hartknop drukken zodat anderen geboeid raken en het kunnen lezen

• Upgraden naar een betaald abonnement om FEMINIST GIANT gratis te houden

• Kiezen voor een eenmalige betaling via mij een kopje koffie kopen

• Dit bericht delen via e-mail of op sociale media

Mona Eltahawy is een feministische auteur, commentator en verstoorder van het patriarchaat. Ze is bezig met het bewerken van een bloemlezing over de menopauze genaamd Bloederige Hel! En ​​Andere Verhalen: Avonturen in de Menopauze vanuit het Persoonlijke en Politieke Spectrum. Haar eerste boek Hoofddoeken en maagdenvliezen: waarom het Midden-Oosten een seksuele revolutie nodig heeft (2015) richtte zich op het patriarchaat in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en haar tweede De zeven noodzakelijke zonden voor vrouwen en meisjes (2019) bracht haar ontwrichting wereldwijd. Het is nu beschikbaar in Ierland en het Verenigd KoninkrijkHaar commentaar is verschenen in media over de hele wereld en ze maakt video-essays en schrijft een nieuwsbrief als FEMINIST GIANT.

FEMINIST GIANT Nieuwsbrief zal altijd gratis zijn omdat ik wil dat het voor iedereen toegankelijk is. Als u kiest voor een betaald abonnement – bedankt! Ik waardeer uw steun. Als u dit stuk leuk vindt en u wilt mijn schrijven verder ondersteunen, kunt u hieronder een like geven/commentaar geven, dit artikel doorsturen naar anderen, een betaald abonnement nemen als u dat nog niet hebt of vandaag nog een cadeau-abonnement naar iemand anders sturen.

Geef een cadeau-abonnement