10 amorele fixers waar we niet anders dan van kunnen houden

Heb je een probleem? Eentje die niet weggaat? Eentje waarvan je niet wilt dat de politie er lucht van krijgt? Nou, dan kun je maar beter een man kennen die een man kent, want films en televisie laten je geloven dat alleen een fixer een schandaal als dit kan oplossen. Fixers zijn anonieme, nuchtere personen die worden ingeschakeld om een ​​belangrijke reputatie te behouden of om met bloed bevlekte tapijten schoon te maken. Ze komen met zwarte handschoenen aan en geven je een stapsgewijs proces om ervoor te zorgen dat rommelige, illegale activiteiten nooit argwaan wekken, en blijkbaar heeft iedereen er een in zijn dossier: Hollywood, de maffia, advocatenkantoren, zelfs de overheid.

Gladde, diplomatieke en nauwgezette criminelen duiken overal op in films en op tv, en door George Clooney en Brad Pitt te casten als twee ‘lone wolf’-fixers die met tegenzin samenwerken voor een opvallende schoonmaakactie, Wolven duidelijk munt uit alle outlaw-personages die deze twee archetypische A-listers in hun carrière hebben gespeeld.

Het is bevredigend en spannend om te zien hoe een fixer (ook wel bekend als een bagman of cleaner als hij zich richt op specifiekere taken) een doofpotaffaire uitvoert als het met finesse wordt gedaan, maar de echte versie van het standaardpersonage is misselijkmakend om over na te denken. Waarom zouden rijke mensen en belangrijke instellingen hun verantwoordelijkheid voor roekeloos en onrechtvaardig handelen moeten ontlopen, alleen maar omdat ze hun publieke imago willen — en bij uitbreiding, hun weg naar geld en macht—om intact te blijven?

Vanwege de spanning tussen filmische sensaties en hun connotaties in de echte wereld, roept de amorele aard van fixers vaak ethische en existentiële crises op als ze een film leiden of een uitgebreide verhaallijn op televisie krijgen. Om te vieren Wolven Om in te spelen op de gekwetste ego’s van de fixer-gemeenschap, volgen hier 10 moreel dubieuze fixers die we toch graag bekijken.

1. Michael Clayton (Michael Kleiton)

We zullen misschien nooit weten in hoeverre Tony Gilroy’s scenarioschrijverstalent werd ingezet om te sleutelen aan Hollywoodproducties. We weten wel dat hij ongenoemde herschrijvingen deed voor Vijand van de staat En De vrouw in het raamEn zijn invloed op Schurk Eén reshoots (een verhaal dat Gareth Edwards heeft beleefd bestreden) leverde hem een ​​hele Disney+-serie op Andor. Maar we kunnen afleiden dat zijn geschiedenis achter de schermen leidde tot een fascinatie voor gezichtsloze, beproefde fixers die een versterkt gevoel van agency ontwikkelen. George Clooney’s star power wordt tot het uiterste gedreven als fixer voor een advocatenkantoor die gecompromitteerd raakt door een bijzonder smerige schoonmaakklus nadat een collega (Tom Wilkinson) een mentale inzinking krijgt. Door Gilroy’s economische, aangrijpende plot wordt Clayton een schoolvoorbeeld van hoe onmenselijk fixerwerk kan zijn. Een fixer moet menselijk medeleven onderdrukken zodat hij in zijn werk kan blijven, maar zolang hij een soort hart heeft, zal genoeg blootstelling aan zakelijk en crimineel wangedrag hem naar het licht doen grijpen.

2. De Wolf (Pulp Fictie)

Pulp Fictie was Tarantino’s megasuccesvolle poging om de archetypen van pulp gangster-schrijven te doordringen van zijn eigen stilistische verve en idiosyncratische persoonlijkheid, en fixer Winston “The Wolf” Wolfe (Harvey Keitel) is het perfecte voorbeeld van iemand die weinig meer is dan een standaardpersonage gekoppeld aan een ongelooflijk charismatische Amerikaanse acteur. The Wolf is een eersteklas fixer die Vincent (John Travolta) en Jules (Samuel L. Jackson) weghalen van een chique kaartspel om hun onbedoelde headshot op de achterbank op te ruimen. De in smoking gestoken, snorretje Wolf is volkomen koelbloedig als hij te maken heeft met de verontschuldigende, in ondergoed geklede gangsters. Tarantino leunt op de bestraffende ouderdynamiek van de gangsterhiërarchie, waarbij hij de nadruk legt op het ongemak en de vernedering van het inschakelen van een fixer die ronduit boven dit onschuldige type puinhoop staat.

3. Mike Ehrmantraut (Het slechte nieuws, Bel liever Saul)

Het beste gevolg van de Prestige TV-golf in de industrie was dat betrouwbare karakteracteurs hun ding konden doen met scripts van wereldklasse, en soms een van de meest herkenbare gezichten op tv konden worden. Jonathan Banks was een betrouwbaar gezicht op het kleine scherm en had een behoorlijk portfolio aan filmische kleine rollen, maar met Het slechte nieuws en vervolgens Bel liever Saulwas hij het onderwerp van de meest bepalende moderne update van het fixer-personage. Hij speelt Mike Ehrmantraut, de sluwe tasman en onderzoeker voor Gus Fring, een man wiens norse en agressieve uiterlijk een beschermend, door verdriet geteisterd hart verbergt. Gedurende zijn tien seizoenen van schermtijd, toont Mike een van de meest koppige vastberadenheden van alle fixers op het scherm.

4. Doug Stamper (Kaartenhuis)

Zes seizoenen lang (vijf als we de seizoenen meetellen die mensen daadwerkelijk hebben gekeken) werd de schandalig duistere en verraderlijke wereld van de politiek in Washington D.C. uitgediept door een van de eerste originele dramaseries van Netflix, Kaartenhuis. Congreslid-geworden-president Frank Underwood (Kevin Spacey) zou zijn samenzwering en incidentele moord niet hebben kunnen uitvoeren als Doug Stamper (Michael Kelly), zijn loyale stafchef, er niet was geweest. Doug is een kale, havikachtige, zacht sprekende man die in elke scène dreiging uitstraalt, ongeacht of hij het opneemt tegen bureaucraten die hem zien als een schoothondje of kwetsbare mensen intimideert die hij ziet als niets meer dan wegwerpbare losse eindjes. Een hoogtepunt voor het personage voordat de show ontspoorde, was in seizoen 3, waar Stamper, nadat hij werd aangevallen toen hij probeerde een escort het zwijgen op te leggen, pijnstillers voorgeschreven krijgt die een terugval van zijn alcoholisme veroorzaken. Het zien van een onbuigzame fixer die bezwijkt aan zelfdestructieve verlangens en zichzelf pijnlijk moet reconstrueren, is een catharsis en inzichtelijk perspectief op de schijnbaar onfeilbare zelfbeheersing van het karaktertype.

5. Nikolaj Loezjin (Oosterse beloften)

Losstaande, berekenende protagonisten zijn iets waar David Cronenberg in uitblinkt, en toen de body horror-regisseur in de jaren 2000 overstapte op geaarde psychodrama’s en thrillers, was hij net zo gefascineerd door de manieren waarop de menselijke natuur kan worden verdraaid. Zijn gangsterthriller uit 2007 Oosterse beloften wordt vaak beschouwd als het hoogtepunt van zijn non-genre fictie-inspanningen, die hem koppelt aan Viggo Mortensen (de tweede van hun vier samenwerkingen) voor een verhaal over de getuigenis van een dood slachtoffer van mensenhandel die een hechte Russische maffia bedreigt die zich in het hedendaagse Londen nestelt. Mortensen speelt Nikolai, een gangster die tot de Vooruit, een ‘dief in de wet’ die de ouderen dient voor Semyon (Armin Mueller-Stahl) als schoonmaker voor zijn maffiafamilie. Zijn huid is een canvas voor de cartografie van symbolische tatoeages die zijn loyaliteiten en prestaties in kaart brengen, maar het feit dat Nikolai’s ware loyaliteiten voor ons verborgen worden gehouden tot de laatste akte van de film, geeft het publiek een uur de tijd om te onderzoeken hoe ver Nikolai als persoon is, aanwijzingen te geven over zijn empathische hart en zich af te vragen hoezeer de voor titel heeft Nikolai’s gevoeligheden overschreven. Altijd een goed teken als je inner circle fixer je vertelt: “Ik ben al dood… Nu leef ik de hele tijd in de zone.” Dit is het soort existentiële leegte dat maffiabazen geruststellend vinden.

6. Jackie Cogan (Ze zachtjes doden)

In afwachting van de jongensachtige competitieve toon van WolvenBrad Pitt reageerde op de sombere, uitgeputte fixer-optredens van zijn maatje George in Michael Kleiton met Ze zachtjes doden, Andrew Dominiks neo-noir over een collectief van gangsters die imploderen door slecht bedachte overvallen en paranoïde defensiviteit. Het speelt zich af tijdens de presidentsverkiezingen van 2008 en is een gangsterfilm voor het Amerika van het recessietijdperk. De dubbelzinnigheid van Cogans exacte expertise is wat hem zo’n perfect voorbeeld van een fixer maakt – noem hem een ​​huurmoordenaar, een handhaver, een crimineel strateeg – omdat zijn doordringende blik en assertieve energie contrasteren met de grillige, gedecentreerde criminelen om hem heen. (De casting van Ray Liotta en James Gandolfini voor zo’n subversieve gangsterfilm voelt heel opzettelijk.) De titel verwijst naar Cogans ethos voor moord, hoe hij mensen op een manier afmaakt die angst, pijn of paniek uit de vergelijking haalt – maar het is moeilijk te zeggen of dit meer in het voordeel is van de huurmoordenaar of zijn doelwit.

7. Ray Donovan (Ray Donovan)

Arme Ray Donovan (Liev Schreiber). Hij brengt zijn dagen door met het oplossen van de problemen van anderen, maar hij lijkt niet te kunnen voorkomen dat alles in zijn thuisleven vreselijk misgaat. Geïnspireerd door echte fixers Net als Eddie Mannix (waar later meer over hem wordt verteld) en Fred Otash, biedt de zeven seizoenen durende (plus een speelfilmfinale) premium kabelbehandeling van de fixer voor de rijken en beroemdheden alle grimmige misdaaddrama-geneugten van het subgenre crisismanagement, met een opeenhoping van aandachtstrekkende beroemdheidschandalen (in alle vormen van slechte smaak) terwijl je zoveel mogelijk emotionele stress voedt. Hé, als je een buzzy drama wilde zijn in de post-Sopranen, Mad Men, En Het slechte nieuws jaren, moest je je hoofdpersoon en zijn wereld echt onaangenaam maken. Bonuspunten voor het werken aan een aantal acute, verborgen psychologische problemen—ik bedoel, als de vader van je personage gespeeld wordt door Jon Voight, kun je je alleen maar voorstellen hoe verknipt je zou zijn.

8. Olivia Paus (Schandaal)

Shonda Rhimes is een hitmaker en haar totemistische politieke drama Schandaalmet zijn urgente, complexe zwarte vrouwelijke hoofdrol en sprankelende melodrama gebouwd op achter gesloten deuren bureaucratie, is een van de grootste successen voor het merk Shondaland. Olivia Pope (Kerry Washington) werkt aan spraakmakende crisismanagementzaken en in Washington DC zijn haar diensten altijd gewild. Door de jaren heen regeerde Olivia Pope de ether – tijdens haar presidentiële affaire en cross-over met Hoe je wegkomt met moordAnnalise Keating (Viola Davis) – de morele dubbelzinnigheid van haar fixer capriolen verheugd en gefrustreerd kijkers. Zwarte vrouwen worden zelden met zoveel macht en gezag op tv gezien, maar de dubbelzinnige opwinding en onzekerheid die in het fixer-archetype is ingebakken, ondermijnt gemakkelijke lof. Hoeveel antiheld kan iemand zijn die eraan werkt om het imago van de gevestigde orde intact te houden? De persoonlijke inzet van Schandaalen de manier waarop Olivia de fixer-methode gebruikt om haar zin te krijgen, roepen veel meer spanning op dan de procedurele premisse doet vermoeden.

9. Kenton (Ontwikkelaars)

Een fixer in de stijl van Mike Ehrmantraut, Kenton (Zach Grenier) is het hoofd beveiliging bij Amaya, het onnavolgbare technologiebedrijf dat een onmogelijk geavanceerde quantumcomputer herbergt in het hart van zijn geheime faciliteit. Kenton ziet er misschien uit als de gemiddelde kantoorconciërge, maar Grenier speelt de meedogenloze, imposante tasjesverkoper met een uitgeholde, Cronenbergiaanse harteloosheid, wat zijn chagrijnige werkbij-uitstraling alleen maar fascinerender maakt. Amaya is een meer publiekgerichte onderneming dan Gus Frings criminele imperium, maar een fixer als Mike Ehrmantraut wordt nog steeds gedreven door motieven waarmee we ons kunnen identificeren: een wanhoop om voor zijn geliefden te zorgen, om het gevoel te hebben dat hij een doel heeft na een leven waarin hij zichzelf te schande heeft gemaakt. Kenton slaagt erin om de meest meedogenloze fixer te zijn, ook al werkt hij voor een legitiem bedrijf. Hij voelt zich emblematisch voor het commentaar op de tech-industrie dat door Alex Garlands miniserie heen vloeit, en laat het andere uiteinde van het spectrum van de ‘ideale werknemer’ zien dan de tech-tovenaars die in de laboratoria werken. Voor een visionaire leider als Forest (Nick Offerman) moet je een genie of een automaat zijn, en Kenton voldoet perfect aan die laatste verwachting.

10. Eddie Mannix (Leve Caesar!)

Er zijn films van de Coen-broers waarin je je levendig kunt voorstellen hoe Ethan en Joel elkaar aan het lachen maken terwijl ze alle grappen en fratsen bedenken, en Leve Caesar! is een topvoorbeeld. Eddie Mannix (Josh Brolin, die een fictieve versie van een echte fixer) is een Hollywood-fixer uit de jaren 50. In een industrie die geobsedeerd is door de lucratieve waarde van imago, is er geen limiet aan wat studio’s bereid zijn te doen om het ongerept te houden. De smeltkroes van beroemdheden en artiesten in een conservatief decennium dat de ineenstorting van de infrastructuur van Hollywood veroorzaakte, zorgt voor een snelle reis tussen studio’s, directiekamers en geheime ontmoetingen die botst met hoe de conflicterende, onderdrukkende sociale en politieke orde van de industrie was als een tijdbom die aftelde tot nul. Het enige wat Mannix kan doen, is tabloidschandalen verdoezelen en ervoor zorgen dat het sterretje op de voorpagina komt.