De eucharistie helpt polarisatie te overwinnen en de sociale missie uit te dragen, zeggen congressprekers

De Paulistische priester Ricky Manolo heeft een regel in zijn grote gezin: ze mogen niet via sms over politiek praten. Ze moeten wachten tot ze dat persoonlijk kunnen doen, zodat ze elkaars standpunten beter kunnen begrijpen.

Tijdens zijn toespraak over “De Eucharistie in tijden van polarisatie” op het Nationaal Eucharistisch Congres op 20 juli gaf hij praktische suggesties zoals hierboven beschreven, terwijl hij de politieke verdeeldheid in het land in kaart bracht en hoe we met liefde en respect voor elkaar door dit landschap kunnen navigeren.

Hij deelde statistieken die laten zien hoe verdeeld de VS is geworden. Hij benadrukte een bevinding van Pew dat ongeveer 45% van de Amerikanen is gestopt met praten met iemand over politiek vanwege iets wat ze zeiden. Hij deelde ook de resultaten van een onderzoek van het Cato Institute waaruit bleek dat “62% zegt dat ze politieke opvattingen hebben die ze bang zijn om te delen.”

Misschien wel het meest alarmerend is dat hij verwees naar een peiling van het Public Religion Research Institute en het Brookings Institute van vorig jaar waaruit bleek dat bijna een kwart van de Amerikanen “bereid is om geweld te gebruiken om het land te redden.”

Pater Manolo maakte een onderscheid tussen ideologische polarisatie en giftige polarisatie. Hij zei dat het weliswaar “natuurlijk is om verschillende standpunten te hebben”, maar dat er problemen ontstaan ​​wanneer mensen “geloven dat het een alles-of-niets-nulsomvoorstel is in plaats van de complexiteit en de nuances van elk probleem te erkennen – en belangrijker nog, in plaats van te zoeken naar vreedzame mechanismen van dialoog en begrip.”

Toxische polarisatie, zei hij, wordt gekenmerkt door “sterke negatieve gevoelens jegens leden van de andere partij” en de opvatting dat “de anderen nu de vijand zijn, zelfs als het leden van onze eigen familie zijn.”

“In hoeverre bent u in staat om tegenover iemand te zitten die politiek gezien drastisch van u verschilt?” vroeg hij, en zei dat dit vermogen conflictbestendigheid is, een vaardigheid die we allemaal moeten ontwikkelen zodat we “met vrijgevigheid kunnen luisteren” en leren om op authentieke wijze ons eigen standpunt te verdedigen.

Hij deed vijf suggesties om veerkracht in conflicten te vergroten: deelnemen aan een empathische dialoog; het bevorderen van onderwijs en bewustzijn over politieke kwesties; het stimuleren van gemeenschappen en samenwerkingen om een ​​gevoel van gemeenschappelijk doel te creëren; pleiten voor inclusieve verhalen die een verscheidenheid aan perspectieven omvatten; en onze leiders aanmoedigen om een ​​cultuur van wederzijds respect en begrip te bevorderen.

Voor de gelovigen zei pater Manolo dat “de Eucharistie een krachtig sacrament is dat verdeeldheid kan overbruggen en eenheid kan bevorderen.”

Zijn discussie richtte zich op zeven manieren waarop de eucharistie kan bijdragen aan depolarisatie in onze huidige wereld.

De eerste, zei hij, was door de “centraliteit van Christus”, omdat “door de liturgische vieringen op Christus te centreren, de Mis onze aandacht verlegt van politieke loyaliteiten naar een hogere spirituele eenheid.”

De tweede manier waarop hij het zag was via “het model van nederigheid en opoffering dat Jezus ons liet zien.” Christus’ opoffering “kan ons inspireren om prioriteit te geven aan de behoeften van anderen en om gemeenschappelijke grond te zoeken in plaats van onze eigen politieke standpunten te overdrijven ten koste van” anderen.

Ten derde, zei hij, benadrukt de eucharistie “onze gedeelde deelname aan de eredienst”, omdat het “mensen met uiteenlopende achtergronden en perspectieven samenbrengt in de gedeelde daad van eredienst.”

De vierde manier waarop de Eucharistie de gelovigen samenbrengt, is door “onze gemeenschappelijke menselijkheid te midden van diversiteit.” We zien dit in de brief van St. Paulus aan de Galaten, hij zei, citerend uit Gal 3:28: “Er is geen Jood of Griek, er is geen slaaf of vrije, er is geen man of vrouw; want u bent allen één in Christus Jezus.”

De vijfde manier waarop de Eucharistie eenheid bevordert, is met een “boodschap van vrede en verzoening”, zei hij, en herinnerde de aanwezigen aan “onze roeping om vredestichters te zijn en vergeving te zoeken en aan te bieden. Dit kan houdingen en acties inspireren die verdeeldheid willen helen in plaats van verergeren.”

Een zesde manier waarop de Eucharistie eenheid brengt, zei hij, is door middel van een ‘oproep tot liefde en dienstbaarheid’ voor de kwetsbaren en gemarginaliseerden, die politieke affiliatie overstijgt.

De laatste manier waarop de Eucharistie politieke grenzen overstijgt, is door de oproep die zij de gelovigen biedt tot zending en evangelisatie.

“Evangelisatie bevordert de eenheid door zich te richten op de gedeelde missie om Gods liefde en leringen te verspreiden onder alle mensen, ongeacht hun politieke achtergrond”, aldus pater Manolo.

Hij sloot af met een gebed waarin hij de Heer vroeg om ‘ons te helpen omgaan met de giftige polarisatie die onze natie en kerk in zijn greep houdt.’

“Geef ons de moed om een ​​empathische dialoog aan te gaan, om diep naar elkaar te luisteren en om onze verschillen te respecteren,” bad hij. “Moge uw geest ons inspireren om onszelf te onderwijzen, begrip te bevorderen en onze gemeenschappen te dienen met liefde en mededogen. Wij danken u voor het geschenk van de Eucharistie, een diepgaand sacrament van eenheid en verzoening.”

In een andere middagsessie, “De Eucharistie en de sociale missie: Lichaam van Christus, gebroken voor de wereld”, werd onderzocht hoe het werkelijk ervaren van Jezus’ werkelijke aanwezigheid in de Eucharistie iemand ertoe brengt Christus te zijn voor de wereld.

“De Eucharistie stuurt ons op missie,” zei Jill Rauh, directeur onderwijs en outreach voor het Department of Justice and Peace van de Amerikaanse Bisschoppenconferentie.

Rauh zei dat haar ervaring van de Mis veranderde nadat een persoonlijke ontmoeting haar deed beseffen dat “Christus’ offer van liefde op het altaar, en het hart van Jezus dat brandde van liefde voor de hele mensheid, en vooral voor hen die grote behoefte hadden aan liefde: Deze waren één in dezelfde.”

“In zijn brief over het mysterie van de Eucharistie schreef Sint Johannes Paulus II dat de Eucharistie ons doet erkennen welke waarde elke persoon – onze broeder of zuster – heeft in de ogen van God als Christus zichzelf gelijkelijk aan ieder aanbiedt,” zei ze.

Rauh merkte ook op dat paus Franciscus schrijft dat wanneer wij de Eucharistie ontvangen, maar onze ogen sluiten voor de armen en lijdenden, of instemmen met verschillende vormen van verdeeldheid, minachting en ongelijkheid, de Eucharistie op onwaardige wijze wordt ontvangen.

“In de Eucharistie overdenken we het offer van Christus voor de wereld in nood, en we worden geroepen en uitgenodigd om dit in ons eigen leven na te volgen”, zei ze, eraan toevoegend dat haar eigen betrokkenheid bij de dienst voortkwam uit de liefde die ze in de Eucharistie ervaart.

“Wij worden aangezet tot zelfopofferende actie, uit solidariteit met de leden van onze menselijke familie die voor grote uitdagingen staan,” zei ze.

Daarom is het niet negeren van sociale kwesties die de vrede in gemeenschappen beïnvloeden een manier om het lichaam van Christus te eren, aldus Yohan Garcia, die op Rauhs kantoor bij de USCCB werkt als manager van de katholieke sociale leer.

Eucharistische communie, zei hij, omvat de realiteit van geliefd worden, maar ook van het liefhebben van anderen in ruil daarvoor, van gedwongen worden om Christus’ voorbeeld te volgen. Hij voegde toe dat het vieren van de Eucharistie als gemeenschap “ons aan een juiste relatie houdt, allereerst met God, maar ook met onszelf, en uiteindelijk met anderen.”

Dit omvat het overwegen wie er ontbreekt aan de tafel. “De eucharistie gaat niet alleen over het herdenken van het leven en de bediening van Jezus Christus, maar ook een moment om degenen te herdenken die uit zijn lichaam zijn verscheurd, de gemarginaliseerden.”

Daarom, zo vervolgde hij, zijn de liturgie van de Eucharistie en de afsluitende riten ervan geen einde, maar een begin, “die ons oproepen om ons leven eucharistisch te maken, zodat de christen die deelneemt aan de Eucharistie leert een bevorderaar te worden van gemeenschap, vrede en solidariteit in elke situatie.”

Lauretta Brown is de cultuurredacteur van OSV News en Maria-Pia Negro Chin is de Spaanse redacteur van OSV News.