Is Kamala Harris een ‘mislukte grenstsaar’?

Vanaf de openingszin van de eerste televisiereclame van Donald Trump, waarin hij kritiek leverde op zijn rivale Kamala Harris, richtte hij zich op wat zijn campagneteam haar grootste zwakte noemt: immigratie.

“Dit is de grenstsaar van Amerika”, zei een verteller, bij beelden van de dansende vice-president, “en ze heeft ons in de steek gelaten.”

Er volgde een reeks statistieken die illustreerden wat er volgens de campagne van Trump gebeurde onder mevrouw Harris, die kort na zijn inauguratie door president Joe Biden een rol kreeg bij het oplossen van de grenscrisis.

De cijfers in de video variëren van 10 miljoen illegale grensoverschrijdingen tot 250.000 sterfgevallen door een overdosis fentanyl.

De stem concludeerde: “Kamala Harris: mislukt, zwak, gevaarlijk liberaal.”

De campagne van Harris reageerde dat de voormalige president campagne voerde op basis van “zijn kenmerkende leugens”.

Het is geen verrassing dat de campagne van Trump haar eerste grote aanval op mevrouw Harris deed als de “mislukte grens-tsaar”, waarbij zij haar de schuld gaf van de hoge aantallen ongedocumenteerde immigranten aan de zuidelijke grens van de VS.

Amerikanen hebben dit jaar in peilingen consequent aangegeven dat immigratie een van de grootste problemen is waarmee hun land kampt. Het zal bij velen een rol spelen wanneer ze in november hun stem uitbrengen voor de volgende Amerikaanse president.

Sinds die eerste advertentie hebben Trump en zijn running mate JD Vance mevrouw Harris herhaaldelijk de “mislukte grens-tsaar” genoemd en haar in verband gebracht met meedogenloze beelden van mensen die door de Rio Grande waden of zich onder prikkeldraad door wurmen om de VS binnen te komen.

Volgens haar critici had ze de afgelopen vier jaar een manier moeten vinden om het probleem aan te pakken.

Maar “border czar” is een omstreden term. Bondgenoten en voormalige ambtenaren die met de vicepresident werkten, zeggen dat ze niet de verantwoordelijkheid kreeg om de grens te bewaken.

“Dat was nooit zo”, zei Ricardo Zuniga, de voormalige adjunct-staatssecretaris van Buitenlandse Zaken voor Westelijk Halfrond.

“Ze wist vanaf het begin, net als de hele Amerikaanse regering, dat het erom ging migratie bij de bron aan te pakken.”

Begin 2021 gaf president Biden mevrouw Harris de weinig benijdenswaardige opdracht om de ‘grondoorzaken’ van de immigratie uit Midden-Amerika aan te pakken.

Destijds waren mensen op de vlucht voor een situatie van bendegeweld, economische ondergang en milieurampen in een regio die de Noordelijke Driehoek wordt genoemd: Guatemala, Honduras en El Salvador.

In gesprekken met migranten die door Mexico reisden, werd duidelijk dat de meesten uit Honduras kwamen, waar volgens hen een wrede ‘narcodictatuur’ aan de macht was en de lonen niet hoger waren dan vijf dollar per dag.

Hoewel het uiteindelijke doel van Harris’ rol was om het aantal mensen dat aan de Amerikaanse grens arriveerde te verminderen, heeft Biden nooit de woorden “grenstsaar” gebruikt bij de aankondiging van haar benoeming.

“Zij is de meest gekwalificeerde persoon om leiding te geven aan onze inspanningen met Mexico en de Noordelijke Driehoek om de beweging van zoveel mensen naar onze zuidelijke grens in te dammen”, zei Biden destijds.

Toch zagen veel mensen de opdracht als allesomvattend. Verschillende mediaorganisaties, waaronder de BBC, beschreven mevrouw Harris in nieuwsberichten als een “tsaar”.

Sommige commentatoren in Centraal-Amerika en Mexico betwijfelden haar kwalificaties, aangezien mevrouw Harris geen eerdere ervaring had met Latijns-Amerikaanse aangelegenheden.

Tsaar of niet, het was een ontmoedigende en ondankbare taak.

Om succesvol om te gaan met decennia van onderinvestering en de diepgewortelde economische en politieke strijd in de regio, zijn enorme bedragen nodig, samen met goodwill en samenwerking tussen partijen. Daar is in Washington een schrijnend tekort aan, vooral als het gaat om immigratie.

“Het idee dat één enkele Amerikaanse regering 500 jaar geschiedenis in Centraal-Amerika in een periode van vier jaar zou kunnen veranderen, is belachelijk”, zegt Ricardo Zúniga.

Als voormalig hoofddiplomaat van de VS in de Noordelijke Driehoek beweert hij dat de regering-Biden wel degelijk vooruitgang heeft geboekt bij het oplossen van de problemen in Centraal-Amerika.

Hij wijst op de hulp van mevrouw Harris bij het ophalen van $ 5 miljard (£ 3,9 miljard) van de private sector voor het creëren van banen en ondernemerschap in de regio. Verschillende voormalige leden van haar team vertellen hoe ze persoonlijk CEO’s belde en hen overhaalde om geld in te leggen.

Tijdens haar bezoek aan Guatemala en Mexico in juni 2021 zag ik mevrouw Harris proberen een vriendelijker gezicht te laten zien, na vier jaar van Donald Trumps harde retoriek. Ze zei dat ze het waardeerde dat mensen op de vlucht waren voor “honger, orkanen en pandemie” en richtte vervolgens een Centraal-Amerikaanse corruptietaskforce op.

Die reis wordt echter het meest herinnerd vanwege haar krachtige boodschap aan alle potentiële migranten: “Kom niet. Als je naar onze grens komt, word je teruggestuurd.”

Miljoenen mensen negeerden haar waarschuwing. Ongeveer twee jaar later, in december 2023, hadden douane- en grensbeschermingsfunctionarissen (CBP) 300.000 ontmoetingen met ongedocumenteerde immigranten aan de zuidelijke grens van de VS.

Velen die de afgelopen jaren aan de grens hebben geregeerd, staan ​​negatief tegenover Kamala Harris en haar werk in Midden-Amerika.

“Wat ze ook op diplomatiek gebied in andere landen deed, ik zou het niet erg effectief noemen op basis van wat we hier aan de grens zagen”, zegt Douglas Nicholls, de Republikeinse burgemeester van Yuma, Arizona.

“We hadden recordaantallen mensen, aantallen die alles wat we ooit eerder hadden gezien ver overtroffen, waaronder meer dan drie keer de bevolking van mijn stad in één jaar. Dat waren angstaanjagende aantallen.”

De vicepresident is een ‘legitiem’ doelwit in deze kwestie, die volgens hem geen ‘verzonnen excuus is om steun te vergaren onder de basis.’

“Het had veel eerder aangepakt moeten worden dan het is gebeurd”, zegt burgemeester Nicholls.

Anderen beweren dat de fondsen die mevrouw Harris hielp inzamelen, slechts een kleine impact hadden op de belangrijkste reden om mensen naar het noorden te trekken: het feit dat ze in Amerikaanse dollars werden betaald.

Volgens Ricardo Barrientos, directeur van het Centraal-Amerikaanse Instituut voor Fiscale Studies, verbleken de investeringen van de Amerikaanse particuliere sector in vergelijking met de geldzendingen die migranten uit Midden-Amerika naar huis sturen: vorig jaar alleen al 37 miljard dollar.

“Het is heel klein vergeleken met de omvang van de uitdaging. Sommigen zouden zeggen: ‘te weinig, te laat’,” zei hij.

Maar Katie Tobin, die bij het Witte Huis aan immigratie werkte, zegt dat het werk van mevrouw Harris opzettelijk “verkeerd is geïnterpreteerd en in een kwaad daglicht is gesteld”.

Mevrouw Harris verdient krediet voor “een goed nieuwsverhaal” in Centraal-Amerika, zegt ze. Ze wijst op statistieken die een daling van 72% in immigratie uit alleen Centraal-Amerika laten zien tussen maart 2021, toen mevrouw Harris de rol op zich nam, en juni 2024.

Uiteindelijk kan het standpunt over het beleid van mevrouw Harris eenvoudigweg verdeeld raken langs partijlijnen.

De afgelopen maanden is het totale aantal ongedocumenteerde migranten sterk afgenomen.

Dit komt deels door een uitvoerend bevel van president Biden, waardoor migranten die illegaal in de VS verblijven, gedeporteerd kunnen worden zonder dat hun asielverzoeken zijn verwerkt. Er zijn ook meer legale routes naar de Verenigde Staten voor potentiële migranten.

Mevrouw Harris verdedigt zich vooral door te wijzen op Trumps verzet tegen het door het Congres krijgen van een bipartizane overeenkomst over immigratiehervorming.

In februari bereikten wetgevers de deal na intens getouwtrek, waarbij Democraten veel terrein prijsgaven aan Republikeinse standpunten. Republikeinse leiders blokkeerden het vervolgens op verzoek van Trump, naar verluidt omdat hij de regering-Biden geen overwinning wilde gunnen.

“Het was Trump zelf die, om heel openlijk politieke redenen, een overeenkomst ondermijnde die zou helpen de grens te stabiliseren,” zegt Zúniga. “Dus de campagne van Trump staat een beetje in de weg van hun eigen argumentatie hierover.”

Burgemeester Nicholls in Yuma is niet onder de indruk van dit verweer en zegt: “Ik denk dat het een heel kortdurend geheugen is.”

Hij herinnert zich dat hij op een moment van crisis contact opnam met het Witte Huis van Trump. Hij werd uitgenodigd om immigratie rechtstreeks te bespreken met de president en de minister van Binnenlandse Veiligheid in een vergadering waar hij meer middelen kreeg.

Drie maanden later, zegt hij, “waren we uit die crisis”.

“Dat is effectief leiderschap aan de grens”, voegt hij toe.

Toch zegt mevrouw Tobin dat de campagne van Harris er meer over zou moeten praten.

“Als er een vacuüm is en de vice-president niet over immigratie praat, creëert dat een kans voor Republikeinen om de ether te vullen met desinformatie.”

De campagne van Harris reageerde op Trumps eerste advertentie met een eigen campagne.

De eerste richtte zich op Trumps verzet tegen de immigratiedeal en beschuldigde hem ervan dat hij haar probeerde te belemmeren het ‘kapotte’ immigratiesysteem te repareren.

In een recenter geval werd de aandacht gevestigd op haar werk voor de regering-Biden. Ze benadrukte dat Harris als procureur-generaal van Californië drugskartels en drugsbendes zou vervolgen en dat ze als president strenger zou optreden tegen fentanyl en mensenhandel.

Het is nog maar de vraag of dit nieuwe standpunt voldoende zal zijn om haar van het etiket van ‘mislukte grens-tsaar’ te ontdoen, aangezien de Republikeinen dat imago ongetwijfeld tot aan de verkiezingsdag zullen blijven benadrukken.