Task Force 154: Het nastreven van interoperabiliteit tussen de strijdkrachten in turbulente wateren

Op 14 juni rondde Task Force 154 de derde iteratie af van Operation Compass Rose, een vierdaagse maritieme veiligheidstraining in Manama, Bahrein. De militaire oefening leverde trainingsmodules over brandbestrijding, schadebeheersing en het maken van mediacontent aan meer dan 40 deelnemende marinepersoneelsleden uit landen als Saoedi-Arabië, Jordanië, Brazilië en Japan. Task Force 154 werd opgericht onder de paraplu van de Combined Maritime Forces, een door de VS geleide multinationale marinecoalitie die de veiligheid in de wateren van het Midden-Oosten bevordert, en werd op 22 mei 2023 gelanceerd om de operationele paraatheid en marinecapaciteiten van de partnerlanden van de Combined Maritime Forces te verbeteren.

Task Force 154 vierde zijn eerste verjaardag op een cruciaal kruispunt voor de Verenigde Staten. De Houthi-campagne gericht op commerciële scheepvaart in en rond de Rode Zee heeft de Amerikaanse afschrikkingsarchitectuur zwaar op de proef gesteld, wat een schaduw werpt op Washingtons geloofwaardigheid als betrouwbare veiligheidsleverancier op regionaal niveau. Deze gespannen situatie onderstreept de ernst van de dreigingen die de veiligheid van de wateren van het Midden-Oosten bedreigen en de noodzaak om de interoperabiliteitsinspanningen tussen de strijdkrachten te intensiveren.

De uitdaging van interoperabiliteit

De afgelopen jaren zijn de reikwijdte en het lidmaatschap van de Combined Maritime Forces, oorspronkelijk opgericht in 2001, aanzienlijk uitgebreid, met nieuwe taskforces en bijna een dozijn landen die zich bij de multinationale marinecoalitie hebben aangesloten. De meest recente toevoegingen zijn Ecuador, Colombia, Polen, Finland en Zweden.

Hoewel deze herconfiguraties de groeiende aantrekkingskracht van het door de VS geleide veiligheidsinitiatief hebben onderstreept, hebben ze ook belangrijke vragen opgeworpen over hoe we het beste optimale niveaus van interoperabiliteit en voorbereiding kunnen garanderen tussen de strijdkrachten van deze snelgroeiende coalitie. De Combined Maritime Forces hebben Task Force 154 opgericht om deze uitdaging aan te gaan.

Task Force 154 streeft ernaar om tactische en juridische marinevaardigheden te versterken die cruciaal zijn voor veilig opereren in de huidige maritieme veiligheidsomgeving. Kerntrainingssessies omvatten modules over maritiem bewustzijn, maritiem recht, maritieme interdictie, maritieme redding en bijstand en leiderschapsontwikkeling. De Combined Maritime Forces heeft deze trainingen afgestemd op de behoeften en verzoeken van deelnemende landen op het gebied van capaciteitsopbouw.

Task Force 154 heeft zich ook gecommitteerd aan het verbreden van de doelgroep van de militaire oefeningen. Om dit doel te bereiken, heeft de Combined Maritime Forces geprobeerd de deelnamekosten voor potentiële begunstigden te verlagen door marineoefeningen te houden in gastlanden die geografisch dicht bij het thuisland van de deelnemer liggen en capaciteitsopbouwmogelijkheden te ontwerpen die minimaal gebruik van oorlogsschepen en vliegtuigen vereisen, met de nadruk op cursussen die aan land worden gegeven.

Het benutten van beschikbare regionale militaire faciliteiten is een hoeksteen van de trainingsaanpak. Zo stelt Operatie Compass Rose, gehouden bij de US Naval Support Activity Bahrain, deelnemers in staat om oefeningen te doen bij de visit, board, search, and seizure facility van de US Coast Guard; de trainingssimulator van Embarked Security Intelligence Team 11; een eenheid van de US Navy die gespecialiseerd is in beveiligingsoperaties op zee; en de operationele wachtvloer van de Combined Maritime Forces, een controlecentrum voor dreigingsdetectie en maritieme domeinbewustzijn. En Operatie Southern Readiness, gehouden in Port Victoria, Seychellen, profiteert van de steun van het maritieme trainingscentrum van het United Nations Office on Drugs and Crime.

De geografie van marineoefeningen

In het eerste jaar van haar activiteiten voerde Task Force 154 marineoefeningen uit in het Midden-Oosten. Er werden zes operaties uitgevoerd, waaronder 30 trainingsoefeningen. Er namen meer dan 400 deelnemers uit 23 partnerlanden van de Combined Maritime Forces aan deel.

Minder dan een week na de oprichting hield Task Force 154 haar eerste trainingsoefening, Operation Compass Rose I. De oefening omvatte meer dan 50 deelnemers en bood praktische oefeningen over bezoek-, boord-, zoek- en inbeslagnameprocedures, onderhoud van marine-activa en eerste hulp. In december 2023 hielden de Combined Maritime Forces Operation Compass Rose II. Naast cursussen gericht op cruciale marinecompetenties, woonden meer dan 40 begunstigden seminars bij over de laatste trends in illegale maritieme activiteiten en maritieme interdictieoperaties van vertegenwoordigers van de NCIS Transnational Crimes Unit en functionarissen van het UN Office on Drugs and Crime. Functionarissen van de NAVO-missie Irak waren ook aanwezig als waarnemers.

De Combined Maritime Forces hielden Operation Northern Readiness medio september 2023. Instructeurs leidden oefeningen om juridische competenties en kernvaardigheden van de marine te versterken, waaronder bezoek-, boord-, zoek- en inbeslagnametechnieken, medische evacuaties en ontwikkeling van zeemanschapscompetenties. Medio februari verzamelde de tweede iteratie van Operation Northern Readiness meer dan 150 begunstigden, facilitators en waarnemers. Naast simulaties over essentiële tactische en juridische marinecompetenties, zoals de lezingen van het UN Institute for Training and Research over het zeerecht, organiseerde de operatie ook oefeningen die specifiek waren ontworpen voor troepen die opereren in de maritieme veiligheidscontext van het Midden-Oosten. Zo gaf de juridisch adviseur van de European Union Naval Force Operation Atalanta, de EU-antipiraterijmissie in de noordwestelijke Indische Oceaan, lezingen over de bestrijding van piraterij en drugsmokkelactiviteiten. Tegelijkertijd richtte het personeel van de US Task Force 59 zich op de toepassingen en juridische overwegingen van het integreren van onbemande systemen in dagelijkse marineoperaties. Er werden ook oefeningen uitgevoerd die duiken en explosievenopruimingsoperaties simuleerden, om de mogelijkheden voor mijnbestrijding te versterken.

Operation Southern Readiness, dat voor het eerst medio september 2022 werd gehouden, is de enige marineoefening die voorafging aan Task Force 154. De Combined Maritime Forces deden een beroep op de expertise van landen en organisaties met een geconsolideerde staat van dienst in maritieme veiligheidsoperaties om te helpen bij het ontwerpen en uitvoeren van marinetrainingen. Faciliterende personen waren onder meer personeel van Operation Atalanta, de Indiase marine en het UN Office on Drugs and Crime. Zo gaven bemanningsleden van het Spaanse fregat Numancia, het vlaggenschip van de EU-antipiraterijmissie, trainingen over zoek- en reddingstechnieken, juridische behandeling van gevangenen en bewegingen door de binnenruimtes van een schip. Ambtenaren van het UN Office on Drugs and Crime gaven ook cursussen over maritieme wetshandhaving en informatie-uitwisseling.

De twee weken durende Operation Southern Readiness II, die medio juli 2023 werd gehouden, bood training in capaciteitsopbouw aan meer dan 160 deelnemers uit de Comoren, Kenia, Mauritius, de Seychellen en Tanzania. Naast modules over conventionele aspecten van maritieme veiligheid, hielden de instructeurs ook seminars over onbemande operaties en leiderschapsontwikkeling. Deze nieuwe cursussen tonen de groeiende aandacht van de Combined Maritime Forces om militair personeel in staat te stellen om efficiënt de volgende generatie bedreigingen voor de vrijheid van navigatie tegen te gaan en op professionele wijze operaties te leiden in een multinationale militaire omgeving.

Risico’s van falende afschrikking

De regionale gevolgen van de oorlog in Gaza, waaronder de noodzaak om internationale scheepvaartroutes veilig te stellen en Israël te beschermen tegen aanvallen, hebben de Verenigde Staten ertoe aangezet hun militaire aanwezigheid in de regio te versterken.

Sinds november 2023 is Washington begonnen met een enorme militaire opbouw in de wateren van het Midden-Oosten. De Verenigde Staten hebben waardevolle marine-eenheden ingezet, zoals het vliegdekschip USS Dwight D. Eisenhower van de Nimitz-klasse en een onderzeeër van de Ohio-klasse. De Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin verlengde de inzet van het vliegdekschip “Ike” twee keer, wat neerkwam op een zeldzame gevechtsinzet van negen maanden, voordat hij het vliegdekschip USS Theodore Roosevelt opdracht gaf om afschrikkende taken in de wateren van het Midden-Oosten over te nemen. Nu Washington in opperste staat van paraatheid verkeert, terwijl Iran militaire vergeldingsmaatregelen tegen Israël uitstelt voor de moord op Hamas-leider Ismail Haniyeh in Teheran, heeft de vliegdekschip USS Abraham Lincoln ook koers gezet naar het operatiegebied van het Amerikaanse Centraal Commando, wat de cruciale functie van op schepen gebaseerde straaljagers in de Amerikaanse defensieve architectuur onderstreept.

Ondanks de aanzienlijke inspanningen en machtsvertoon van Washington om Houthi-aanvallen op commerciële scheepvaart af te weren via Operatie Prosperity Guardian en de offensieve capaciteiten van de door Iran gesteunde groep te degraderen via Operatie Poseidon Archer, zijn de grenzen van de conventionele afschrikking van de VS duidelijk. Na een korte pauze in voorgaande maanden hebben de Houthi-aanvallen op scheepvaart sinds het begin van de zomer een nieuw hoogtepunt bereikt, wat de voortdurende strategische vastberadenheid en militaire middelen van de groep onderstreept om asymmetrische zeeoorlogvoeringsoperaties in stand te houden.

Terwijl de Houthi-campagne voortduurt, wordt de geloofwaardigheid van de Verenigde Staten als betrouwbare veiligheidsgarant steeds meer in twijfel getrokken. De nadruk in de Combined Maritime Forces en Task Force 154 op paraatheidsoefeningen, training en juridische competenties, zelfs terwijl de Houthi’s geloofwaardige, aanhoudende bedreigingen vormen voor de commerciële scheepvaart en de regionale stabiliteit, versterkt de goedbedoelde maar steeds meer ouderwetse, ineffectieve aanpak die Washington heeft gemobiliseerd. Het verzwakte imago van Washington zou zijn regionale partners ertoe kunnen aanzetten om de militaire geloofsbrieven van de VS in twijfel te trekken, wat mogelijk de aantrekkingskracht van door de VS geleide veiligheidsinitiatieven, zoals de Combined Maritime Forces, zou kunnen schaden.

Volgende stappen

De verdiensten van Task Force 154 bij het bevorderen van interoperabiliteit tussen partnerlanden van de Combined Maritime Forces zijn duidelijk. Twee fundamentele principes moeten echter bovenaan de agenda van trainingsplanners staan ​​om het succes op lange termijn van de strategie om de interoperabiliteitsuitdaging aan te pakken te verzekeren.

Ten eerste moet veldtraining worden afgestemd op de strategische prioriteiten van de begunstigden. Marineoefeningen moeten draaien om tactische en juridische competenties die relevant zijn voor de nationale veiligheidsagenda van deelnemende landen. Dit zal begunstigden voorzien van capaciteiten die toepasbaar zijn op echte bedreigingen in hun dagelijkse marineoperaties, wat uiteindelijk de geloofwaardigheid van de Combined Maritime Forces als effectief trainingsplatform versterkt en nieuwe landen aanmoedigt om de veiligheidssamenwerking met het door de VS geleide maritieme partnerschap op te schalen.

Ten tweede zouden de marineoefeningen de reeds bestaande competenties van regionale actoren moeten versterken. Hoewel geavanceerde technische voorbereiding en moderne militaire uitrusting de westerse facilitators van de Combined Maritime Forces een tactische en strategische voorsprong geven in conventionele zeeoorlogvoering ten opzichte van begunstigden van trainingsprogramma’s, behouden de laatstgenoemden nog steeds waardevolle inzichten in regionale veiligheidsbedreigingen en hoe deze tegen te gaan. Het integreren van inheemse expertise in militaire oefeningen in plaats van het repliceren van trainingsmodellen die vreemd zijn aan de lokale context, kan aanzienlijk bijdragen aan het creëren van best practices die beter aansluiten bij de operationele en culturele specificiteiten van de regionale veiligheidsomgeving.

Omdat veiligheidsdreigingen in wateren in het Midden-Oosten een domino-effect hebben dat wereldwijd resoneert, kunnen inspanningen om regionale stabiliteit te bevorderen alleen multinationaal zijn. Om dit doel te bereiken, kan Task Force 154 een centrale rol spelen in de zoektocht van de Combined Maritime Forces om interoperabiliteit tussen de strijdkrachten te cultiveren door samenhangende regels van betrokkenheid en een gemeenschappelijke marine-ethos te ontwikkelen die gebaseerd zijn op het principe van vrijheid van navigatie. Het valt nog te bezien of deze focus op interoperabiliteit, regels van betrokkenheid en een gemeenschappelijke marine-ethos wordt ingegeven door de dreigingen in het huidige regionale maritieme domein of slechts een nuttige verzameling van gisteren-benaderingen vertegenwoordigt die wat grondiger kunnen worden onderzocht.