Bidens beleid voor voorwaardelijke invrijheidstelling: wat het zou kunnen betekenen voor immigranten in Colorado

Het nieuwste immigratiebeleid van de regering-Biden, bedoeld om de eenheid van het gezin in het immigratiesysteem te bevorderen, stuit al op juridische uitdagingen en een administratieve blokkade sinds de aankondiging vorige week. Advocaten van Western Slope adviseren immigranten die in aanmerking komen en geen permanente legale status hebben, om zo snel mogelijk een aanvraag in te dienen.

Het beleid, genaamd ‘Gezinnen bij elkaar houden’,” werd op 19 augustus gepubliceerd in het Federal RegisterHet beleid staat niet-Amerikaanse echtgenoten die al minstens 10 jaar in de VS wonen en in aanmerking komende stiefkinderen van Amerikaanse burgers toe om ter plekke een verzoek tot voorwaardelijke invrijheidstelling in te dienen.

Toen het Department of Homeland Security op 18 juni Keeping Families Together aankondigde, stelde de bestaande Amerikaanse immigratiewet dat immigranten die het land zonder toestemming binnenkomen en getrouwd zijn met Amerikaanse burgers, niet in aanmerking kwamen voor een permanente legale status. Om een ​​permanente legale status te krijgen, moesten immigranten de VS verlaten, worden verwerkt door een Amerikaans consulaat in het buitenland en opnieuw binnenkomen via een aanvraag voor een green card die was ingediend door een echtgenoot met Amerikaans staatsburgerschap.

“Dit kan allerlei juridische problemen opleveren. Ze kunnen misschien niet meer terugkomen, dus het is een heel eng moment voor veel mensen om zoiets te doen,” zei advocaat William McNamara van Elevation Law in Dillon. “Vanuit juridisch oogpunt lost voorwaardelijke invrijheidstelling dat volledig op, en dat stelt hen in staat om in de Verenigde Staten voorwaardelijke invrijheidstelling te krijgen.”

Met parole in place kunnen aanvragers voor een permanente legale status drie jaar lang legaal in de VS blijven “om dringende humanitaire redenen of een aanzienlijk openbaar belang”, aldus US Citizenship and Immigration Services. Voorwaardelijk vrijgelaten immigranten kunnen vervolgens in aanmerking komen voor een aanpassing van de status naar permanente inwoners nadat ze het standaardproces voor een green card hebben voltooid. Parole in place werd oorspronkelijk opgezet als een programma voor familieleden van het leger.

Ambtenaren van het Witte Huis schatten dat het programma ongeveer 500.000 ongedocumenteerde echtgenoten en 50.000 stiefkinderen ten goede zou kunnen komen. Ongeveer 12.000 van die ongedocumenteerde echtgenoten wonen momenteel in Colorado, volgens een brief van het kantoor van senator John HickenlooperD-Colorado, waarin hij het beleid prees.

Wie komt in aanmerking voor het programma?

Om in aanmerking te komen voor een discretionaire verlening van voorwaardelijke invrijheidstelling, moeten niet-Amerikaanse echtgenoten van Amerikaanse staatsburgers getrouwd zijn met hun echtgeno(o)t(e) en sinds ten minste 17 juni 2014 in de Verenigde Staten wonen.

Niet-Amerikaanse stiefkinderen van Amerikaanse burgers komen in aanmerking als ze jonger waren dan 21 jaar en ongehuwd op 17 juni 2024, en sinds die datum onafgebroken in de VS aanwezig zijn geweest. De niet-Amerikaanse ouder van het kind moet op of voor 17 juni 2024 getrouwd zijn geweest met een Amerikaanse burger, en voor de 18e verjaardag van het stiefkind.

Voorwaardelijke invrijheidstelling is alleen beschikbaar voor niet-Amerikaanse staatsburgers die in de Verenigde Staten wonen. Dit betekent dat echtgenoten van Amerikaanse staatsburgers die het land al hebben verlaten om een ​​green card aan te vragen, niet langer in aanmerking komen.

Alle aanvragers moeten een antecedentenonderzoek ondergaan en worden gescreend op de nationale veiligheid en de openbare veiligheid. Volgens McNamara zijn in Colorado al enkele aanvragers afgewezen.

“De mensen die meteen zijn afgewezen, waren dat vanwege een crimineel verleden”, aldus McNamara.

De diskwalificerende strafbare feiten voor het nieuwe beleid van voorwaardelijke invrijheidstelling zijn ruimer dan de bestaande Amerikaanse wetgeving inzake ontoelaatbaarheidsgronden (classificaties die immigranten ervan weerhouden het land binnen te komen, een green card te krijgen of een visum aan te vragen) en de Immigration and Nationality Act, die veel specifieker zijn over welke veroordelingen en gezondheids- en veiligheidsproblemen als belemmeringen voor binnenkomst worden aangemerkt.

“In dit nieuwe (voorlopige vrijlating) beleid … in plaats van te zeggen: ‘Iedereen die ontoelaatbaar is, komt niet in aanmerking voor voorlopige vrijlating’, zegt het: ‘Mensen met dit soort criminele geschiedenis komen niet in aanmerking’,” zei McNamara. “Ik geloof dat de regering-Biden dit deed vanwege dit soort paniek dat nu gaande is.”

Aanvragers die een misdrijf hebben gepleegd, worden automatisch gediskwalificeerd. Dit geldt ook voor kandidaten die veroordeeld zijn voor onder andere moord, seksueel misbruik, mensenhandel, uitbuiting van minderjarigen, huiselijk geweld, zware mishandeling en misdrijven met vuurwapens, ongeacht of het om misdrijven of overtredingen gaat.

Over het algemeen resulteren strafrechtelijke veroordelingen in een vermoeden van ongeschiktheid voor dit proces, met uitzondering van kleine verkeersovertredingen. Veronderstellingen kunnen per geval worden weerlegd.

“De mensen die ik heb moeten afwijzen, hadden een crimineel verleden en ik kon zo op de envelop zien dat ze niet in aanmerking zouden komen voor dit programma. En normaal gesproken zou ik dat niet tegen iemand zeggen. Ik zou wat dieper willen graven en zeggen: oké, misschien, misschien kunnen we dit doen,” zei McNamara.

Volgens McNamara is het feit dat iemand actief wordt onderzocht op een misdrijf ook een automatische diskwalificatie voor aanvragers van het nieuwe beleid. Dit is niet het geval voor aanvragers van een reguliere verblijfsvergunning of burgerschap.

“Ik denk dat het vermoeden van onschuld een van de belangrijkste en meest fundamentele juridische principes is die we hebben in het Amerikaanse strafrecht,” zei hij. “Maar in principe krijgen immigranten in dit programma niet hetzelfde vermoeden van onschuld als ze zouden krijgen in het strafrecht.”

Ondanks dat het al meer dan een week geleden is geïmplementeerd, zei McNamara dat hij al op 21 augustus hoorde dat mensen waren goedgekeurd — slechts twee dagen later. Hij zei dat Elevation Law de afgelopen week ongeveer 20 vragen over het programma heeft ontvangen van inwoners in Colorado.

“Ik zou zeker proberen een aanvraag in te dienen als je denkt dat je in aanmerking komt, want wie weet wat er gaat gebeuren met de bevelen en alles”, zei hij.

Smith Immigration, een advocatenkantoor dat zich uitsluitend bezighoudt met immigratierecht in Glenwood Springs, heeft sinds 19 augustus minstens zeven mensen geholpen met het indienen van een aanvraag voor het programma.

Staten betwisten het programma

Op maandag 26 augustus om 18.00 uur heeft de federale districtsrechter J. Campbell Barker in het oostelijke district van Texas een tijdelijke administratieve schorsing opgelegd op het Keeping Families Together-programma voor minimaal 14 dagen als reactie op een recente rechtszaak uit Texas de legaliteit ervan betwist. De rechtbank merkte op dat er reden kan zijn om de pauze te verlengen tot medio oktober, volgens een rapport van de American Immigration Lawyers Association.

De rechtszaak werd op 23 augustus aangespannen door 16 staten — Texas, Idaho, Alabama, Arkansas, Florida, Georgia, Iowa, Kansas, Louisiana, Missouri, North Dakota, Ohio, South Carolina, South Dakota, Tennessee en Wyoming — en geleid door Texas en America First Legal. Vijftien van de staten worden geleid door Republikeinse gouverneurs.

Voor Smith Immigration kwam de rechtszaak niet als een verrassing.

“We hebben het gezien met (Deferred Action for Childhood Arrivals) en het potentiële programma voor ouders van Amerikaanse kinderen een tijdje geleden,” zei Jennifer Smith, eigenaar en advocaat van Smith Immigration. “Ik wist dat ze een rechtszaak zouden aanspannen om het te stoppen, en we wisten dat het in Texas zou gebeuren, net zoals het is gebeurd met alle andere stukken anti-immigrantenrechtszaken.”

Een groep van zes ongedocumenteerde immigranten die baat zouden kunnen hebben bij het programma en hun echtgenoten die Amerikaans staatsburger zijn, dienden een motie in om als gedaagden op te treden in een federale rechtbank, aldus de vereniging van immigratieadvocaten.

De federale immigratiedienst accepteert in deze periode nog steeds Keeping Families Together-voorwaardelijke vrijlatingsaanvragen, maar keurt deze mogelijk pas goed nadat de pauze is opgeheven.

“Er zijn nog steeds meer mensen die een aanvraag indienen, zelfs met de pauze, maar helaas is er nog geen enkele zaak behandeld vóór de pauze”, aldus Smith.

“Het is zeker een groter risico, want er is een grote kans dat (de rechter) het bevel permanent maakt,” zei McNamara. “Dus we moeten misschien wachten tot het einde van deze federale rechtszaak, wat volgende maand, een jaar of twee jaar kan zijn, om te weten of dit programma overleeft of niet.”

Als Barker besluit dat het programma op de oude voet doorgaat, kunnen de goedkeuringen na 14 dagen worden hervat (of later, als de onderbreking wordt verlengd). Aanvragen die tijdens de onderbreking zijn ingediend, worden dan in overweging genomen.

Als het programma permanent zou worden stopgezet, zouden aanvragen die tijdens de pauzeperiode zijn ingediend nog steeds in aanmerking kunnen komen voor goedkeuring, of zou US Citizenship and Immigration Services kunnen worden bevolen om lopende aanvragen af ​​te wijzen, afhankelijk van Barkers uitspraak. Sommigen vrezen dat statussen die al zijn verleend aan niet-burgers, kunnen worden ingetrokken als Barker zou bepalen dat goedgekeurde aanvragers ten onrechte voorwaardelijke invrijheidstelling hebben gekregen.

“Het zou kunnen dat zelfs als je bent goedgekeurd (voor voorwaardelijke invrijheidstelling) ze het van je afpakken, maar als DACA een indicatie is, dan misschien niet,” zei McNamara, die de verbodsbepaling van het Deferred Action for Childhood Arrivals-programma vergeleek met wat er zou kunnen gebeuren met voorwaardelijke invrijheidstelling. “Dus een paar mensen zouden volledig kunnen profiteren van dit programma voordat (en als) het wordt verboden.”

Immigratieadvocaten van Western Slope adviseren potentiële aanvragers

Advocaten adviseren potentiële aanvragers om alle opties te overwegen, rekening houdend met de kosten, risico’s en alternatieve routes naar een permanente verblijfsvergunning.

“Ik denk dat (aanvragen) een beslissing is die ze op persoonlijk niveau moeten nemen,” zei McNamara. “Sommige mensen hebben het gevoel dat ze geen andere optie hebben en willen de aanvraag gewoon op de een of andere manier indienen … en sommige mensen hebben me verteld: ‘Ik ben al zo lang ongedocumenteerd dat ik gewoon ga afwachten wat er gebeurt voordat we meer geld betalen voor iets dat misschien wel of niet bestaat.'”

De aanvraagkosten bedragen $ 580 per aanvraag zonder vrijstelling. Voor sommige mensen is dat geen klein bedrag om te riskeren voor een programma met een onduidelijke toekomst.

“Eerlijk gezegd denk ik dat het een geval-per-geval-situatie is voor elke cliënt”, zei Smith. “Sommige cliënten hebben andere zaken in behandeling of andere opties en willen het geld misschien niet uitgeven, wetende dat ze er misschien nooit profijt van hebben, omdat je geen restitutie krijgt als het programma stopt … En we willen niet dat ze zich aanmelden voor iets waardoor ze het risico lopen dat ze hun tijd in de VS niet kunnen uitzitten”

Voor geïnteresseerden in het programma, die geen risicofactoren zoals strafrechtelijke veroordelingen hebben en zeker weten dat ze aan de kwalificaties voldoen, adviseren zowel Smith als McNamara om zo snel mogelijk een aanvraag in te dienen.

“Als het mijn leven en mijn zaak was, zou ik dat zeker zeggen. Ik zou zo snel mogelijk een aanvraag indienen”, aldus McNamara.

Om voorwaardelijke invrijheidstelling aan te vragen in het kader van Keeping Families Together, moet de niet-Amerikaanse echtgenoot of het kind formulier I-131 indienen online op USCIS.gov. Afgewezen aanvragers worden niet doorverwezen naar US Immigration and Customs Enforcement, tenzij ze een bedreiging vormen voor de nationale veiligheid of openbare veiligheid.

“Over het algemeen zeggen we, als er geen andere complicerende factoren aanwezig zijn, ‘Als u het zich kunt veroorloven, als u geen risicofactoren hebt en als het voor u zinvol is, ga dan door en voltooi het aanvraagproces'”, aldus Smith.