Vrouw uit Sacramento wordt 110 jaar oud, is nu superhonderdjarige

Barbara Holman-Robinson kan alleen maar terugkijken op haar leven en bedenken dat ze het tot nu toe goed heeft gedaan.

Holman-Robinson, die bekend staat om haar gevoel voor mode, droeg een wijnrode, witte jurk met bloemen, een glinsterende tiara op haar hoofd en een gouden sjerp over haar lichaam met de tekst ‘birthday queen’ in zwarte letters.

Ze bereikte de zeldzame prestatie om een superhonderdjarige te worden toen ze afgelopen dinsdag 16 juli 110 jaar oud werd. Haar familieleden, haar kerkfamilie, personeel en bewoners van Atria El Camino Gardens vierden dit samen met haar.

Klik om het formaat te wijzigen

Het was een volle zaal toen ze de eetzaal van het verzorgingshuis Carmichael vulden en luisterden naar de verhalen van Holman-Robinson en de rustgevende klanken van een saxofonist die klassiekers als ‘We Are The World’ stemde.

Hoewel de dag om haar draaide, kon ze Hem alleen maar prijzen.

“Ik had hier gewoon langs kunnen komen en door kunnen gaan met de muziek en helemaal niet aan God hoeven denken, maar dat ben ik niet,” zei Holman-Robinson, die zichzelf een kind van God noemde. “Ik wil dat mensen beseffen dat God echt is en dat Hij hier is om hen te helpen als ze Hem dat toestaan. Ik leun op Hem en als het te moeilijk wordt, val ik op mijn gezicht voor God.”

Haar favoriete Bijbelvers is Spreuken 3:6, waarin staat: ‘Erken Hem in al uw wegen, dan zal Hij het pad rechtmaken.’

Superhonderdjarige Barbara Holman-Robinson viert haar 110e verjaardag in Atria El Camino Gardens in Carmichael op dinsdag 16 juli 2024. José Luis Villegas [email protected]

Holman-Robinson werd in 1914 in Pasadena geboren en groeide haar hele leven op in de kerk.

Op haar zestiende speelde ze piano tijdens kerkdiensten op weekavonden, maar ze kwam ook nog op tijd thuis om haar huiswerk af te maken.

Ze ontmoette haar toekomstige echtgenoot, Robert Benjamin Holman Sr., op een kerkcongres in Zuid-Californië. Ze hadden meteen een klik. Hij werd later pastor bij Christ Temple Church in Sacramento, later omgedoopt tot Christ Temple Apostolic Church.

Hun eerste date was een tripje naar het strand. Ze stuurden brieven heen en weer naar elkaar terwijl hun genegenheid voor elkaar groeide.

In 1938, toen Barbara 24 was, trouwden zij en Robert en verhuisden ze naar Sacramento. Toen hij haar voor het eerst vroeg om zijn vrouw te worden, antwoordde Barbara gekscherend met “misschien”.

“Ik ben hier al sinds mijn man me kwam halen,” zei Holman-Robinson. “Hij vroeg zelfs naar mijn moeder en vader, ze stemden toe en zeiden hem dat als hij ooit genoeg van me zou krijgen, hij me niet slecht moest behandelen, maar me gewoon terug naar huis moest sturen.”

Toen ze als pasgetrouwd stel Los Angeles verliet voor Sacramento, huilde ze omdat ze nog nooit eerder haar huis had verlaten om op zichzelf te wonen. Ze zei echter dat haar man haar verzekerde dat hij vastbesloten was om haar gelukkig te maken.

“Ik heb een prachtige bruiloft (en huwelijk) gehad”, zei Holman-Robinson.

Robert regelde alles en Barbara hoefde nooit te werken, tenzij ze dat wilde. Hij kocht haar een auto, een blauwe Cadillac. En uiteindelijk kocht hij haar nog een Cadillac, deze keer bordeauxrood.

“Mijn man gaf me gewoon alles wat ik wilde. Als ik zei dat ik dit (of dat) wilde, zei hij ‘maar verpest mijn krediet niet'”, aldus Holman-Robinson.

Hun huwelijk duurde 58 jaar, totdat Holman in 1996 overleed.

“Toen mijn man ziek werd, zorgde ik voor hem,” zei Holman-Robinson. “Ik nam hem mee naar de dokter en deed alles wat ik kon voor hem. Maar God nam hem op zich. Dus ik had geen excuses.”

Samen kregen ze twee kinderen, die hen uiteindelijk tientallen kleinkinderen en achterkleinkinderen schonken.

Wie is Barbara? ‘Wij lachen veel’

Een van die kleinkinderen is Angelique Marlene Reynolds. Reynolds werd geboren in 1960 en is de oudste kleinzoon van Holman-Robinson.

Reynolds, 64, werd geboren in Barbara’s huis in Sacramento op 16th en R streets. Holman-Robinson knipte zelfs haar navelstreng door bij de geboorte.

Reynolds zegt dat ze al bijna haar hele leven samen is met Holman-Robinson.

Ze beschrijft haar grootmoeder als iemand die begripvol en bemoedigend is. Ze zei dat ze de eigenschappen van een grappenmaker en sociale vlinder bezit. Reynolds voegde toe dat haar grootmoeder gewend is om verwend te worden.

“We hebben veel leuke tijden. We lachen veel,” zei Reynolds. “Ik verwen haar. Maar ze is erg leuk en ze maakt grapjes, zelfs op 110-jarige leeftijd.”

Reynolds, die nu in Florida woont, vloog voor een week naar Sacramento om tijd door te brengen met de vrouw die haar praktisch had opgevoed.

Reynolds vindt het grappig dat haar oma doet alsof ze het niet hoort, telkens wanneer Reynolds iets suggereert waar Holman-Robinson het niet mee eens is.

Soms is het een simpele autorit. Soms is het haar onderwijzen over veranderingen in de maatschappij, zoals uitleggen wat een GPS-navigatiesysteem is.

“We lachen veel,” zei Reynolds. “Het is geen plek, het is geen tijd. Het is gewoon een set ervaringen die ik altijd in mijn hart zal dragen… het is een ervaring voor mij geweest.”

Iedereen noemt haar ‘Moeder’

Charlotte Coleman, 72, ontmoette Holman-Robinson voor het eerst in 1973 in Christ Temple Apostolische Kerk, destijds gevestigd op 4809 Roosevelt Ave.

Coleman was net verhuisd uit Alabama met haar man die in het leger zat. Ze waren gestationeerd op Mather Air Force Base, nu Mather Airport.

Ze werd lid van de kerk nadat ze andere leden had ontmoet. Toen Coleman Holman-Robinson leerde kennen, beschreef hij haar als pittig en verwend, en zei dat ze weet wat ze wil en dat ze haar best zal blijven doen tot ze het heeft.

Coleman zei dat Barbara altijd een geweldig mens is geweest en hij prees haar voor haar drang om God aan andere mensen bekend te maken.

“Dat is zij, maar ze is een liefhebbend persoon,” zei Coleman. “Ze moedigt mensen echt aan om God te leren kennen. … Ze is een goede luisteraar. Als je een probleem hebt, luistert ze naar je en probeert ze je goed advies te geven. Ze is altijd zo geweest en ze is nog steeds zo.”

Iedereen in de kerk noemde Holman ‘moeder’ en haar man, Robert, werd ‘papa Holman’, ‘vader’ of ‘ouderling Holman’ genoemd, zei Coleman.

“Toen ik voor het eerst naar Christ Temple kwam, nam ze veel andere kinderen op, die dan bij haar thuis kwamen logeren,” zei Coleman. “Zij en papa namen de kinderen van andere mensen op, niet dat ze geen familie hadden, maar moeder en papa waren dat type, de kinderen kwamen naar hun huis om rond te hangen en zo. Ze hadden een mooie grote achtertuin en ze gingen dingen doen.”

Barbara Holman-Robinson houdt haar hand vast met vriendin Dr. Carolyn O’Neil tijdens haar 105e verjaardag met familieleden en vrienden bij Leatherby’s Family Creamery op maandag 15 juli 2019 in Sacramento. Paul Kitagaki Jr. [email protected]

Het waren niet alleen kinderen die ze in huis namen. Het was iedereen die hulp en een gebed nodig had.

Pauline Kirkendoll was 40 jaar oud en leefde op straat in Oakland toen ze in 1990 Mother ontmoette.

Kirkendoll ging naar de kerk omdat haar dochter, Pamela, destijds studeerde aan Sacramento State en lid was van Christ Temple. Ze vroeg de kerk om te bidden voor haar moeder, die bij haar woonde nadat ze dakloos was geworden in Oakland.

“Ik ging naar de kerk en ze hadden een programma voor mensen die drugs gebruikten,” zei Kirkendoll, nu 74. “Dus ik ging daarheen voor dat programma en het kan zes maanden later zijn geweest, toen er iemand naar me toe kwam en zei dat moeder hulp nodig had in het huishouden.”

Kirkendoll kreeg een baan en een plek om zeven jaar lang in hun huis te verblijven.

“Ze wilde niet dat ik wegging. Ik zorgde voor haar en haar man,” zei Kirkendoll. “Ik was een inwonende persoon, maar ze behandelden me nooit als een dienstmeisje. Ze noemde me nooit een dienstmeisje. Ik was een deel van de familie.”

Kirkendoll hoefde zich geen zorgen te maken over het betalen van huur of het kopen van eten. Ze had geleerd om de eettafel te dekken en te koken. Ze zei dat moeder alles kon koken, maar dat haar specialiteit gefrituurde kip was.

Kirkendoll kreeg $ 600 per maand voor haar werk, wat haar hielp geld te sparen om een auto te kopen. De Holmans betaalden zelfs een jaar lang de autoverzekering.

Nu, 34 jaar later, heeft Kirkendoll geen drugs gebruikt of zelfs maar een sigaret gerookt. Ze blijft celibatair en prijst God voor haar reis.

Ze blijft close met haar moeder en helpt haar op alle mogelijke manieren, bijvoorbeeld door haar naar de kerk te brengen, naar het avondeten te gaan, voor haar te koken of door een keer per maand haar nagels te laten doen.

“Ze is de hele weg bij me gebleven en ik ben er nog steeds voor haar.”

Toen Colemans moeder in 2013 overleed, groeide haar band met Holman.

“Ze speelde een belangrijke rol in het leven van de meeste mensen”, zei Coleman.

Wat is een superhonderdjarige?

Het komt zelden voor dat mensen de leeftijd van 100 jaar bereiken en daarmee een honderdjarige worden, laat staan dat ze ouder dan 110 worden en een superhonderdjarige worden.

Volgens het Pew Research Center zijn er naar schatting 101.000 honderdjarigen in de Verenigde Staten. De meerderheid van de burgers van 100 jaar en ouder (78%) zijn vrouwen. De meeste mannen en vrouwen die zo lang leven zijn blank en vormen 77% van de honderdjarige bevolking in de VS, volgens het Pew Research Center. Slechts 8% van de honderdjarigen in de VS is zwart. Aziaten vormen 7% en Latino-honderdjarigen vormen 6%.

Superhonderdjarigen komen veel minder voor. De New England Centenarian Study van de Boston University School of Medicine schatte begin 2010 dat er ongeveer 60 in de VS zijn en tussen de 200 en 300 wereldwijd. De schattingen zijn wat gestegen en variëren per bron, maar de meeste melden nog steeds dat het wereldwijde totaal onder de 500 ligt.

Barbara Holman-Robinson poseert voor foto’s terwijl ze haar 105e verjaardag viert met familieleden en vrienden bij Leatherby’s Family Creamery op maandag 15 juli 2019 in Sacramento. Paul Kitagaki Jr. [email protected]

Waclaw Jan Kroczek van de Gerontology Research Group, gevestigd in Los Angeles, zei dat de oudste inwoner van Californië Ilse Meingast is. Hoewel de GRG bezig is haar leeftijd te valideren, wordt gezegd dat ze op 14 maart 1912 in Duitsland is geboren. Als dit wordt geverifieerd, zou ze 112 zijn.

De oudste geverifieerde inwoner van Californië is Maxine Hix, geboren in Arkansas op 22 maart 1913. Ze is 111.

Kroczek zei dat de oudste Afro-Amerikaanse persoon die in Californië woont, Rosa Pate is. Zij werd op 22 mei 1913 in Texas geboren. Zij is ook 111.

De vrouw die is gevalideerd als de oudste levende persoon ter wereld, werd geboren in Californië, maar woont nu in Spanje, volgens het Pew Research Center. Dat is Maria Branyas Morera, die 117 is.

Geen klachten op 110-jarige leeftijd

Tegenwoordig ontspant moeder zich vooral en geniet ze van de dagen die voorbijgaan.

Ze wordt nog steeds door iedereen in haar omgeving verwend, of het nu Coleman is die haar lievelingsgerechten kookt, of haar kinderen of kleinkinderen, wanneer ze haar moeder meeneemt op bezoek.

Reynolds woont sinds 1987 niet meer in Sacramento, maar ze onderhoudt nog steeds nauw contact met het personeel van Atria en met de mensen die dicht bij haar grootmoeder staan, zoals Coleman en Kirkendoll.

In eerste instantie had ze niet verwacht dat ze zo lang zou leven, maar ze is dankbaar voor de jaren die ze heeft meegemaakt.

Er zijn dagen dat ze denkt dat ze niet meer wakker zal worden, maar dan staat ze de volgende ochtend op en kijkt ze om zich heen in haar slaapkamer.

“Zolang ik me goed voel, ben ik gelukkig,” zei Holman. “Zolang ik niet ziek ben.”

Ze vraagt zich af waarom en hoe ze het zover heeft geschopt. Soms zegt ze tegen Coleman: “Ik weet niet waarom God mij hier houdt.”

“Ik zeg altijd tegen haar: ‘Val God niet lastig, maak God niet ongerust, want hij doet wat hij doet, weet je, hij wil dat je hier bent,” zei Coleman. “Hij houdt je hier.”

Kirkendoll zegt dat Holman alleen maar over de hemel spreekt.

“Ze wil de hemel haar thuis maken,” zei Kirkendoll. “Soms praat ze er zo veel over dat je het niet zou geloven. Daar wil ze zijn. En we zeggen tegen haar: ‘Moeder, je moet geduld hebben.’ Als God zegt kom, dan ga je.”

Eén ding weet moeder zeker: ze heeft een prachtig leven gehad van 110 jaar en dat duurt nog steeds voort.

En daarover mag ze niet klagen, zei ze.

Marcus D. Smith is verslaggever van The Sacramento Bee’s Elk Grove. Hij kwam in 2020 bij The Bee en berichtte over zwarte gemeenschappen voor Equity Lab. Voor The Bee berichtte Smith over middelbare schoolsporten bij de Citrus Heights Sentinel. Hij behaalde zijn journalistieke graad aan de Texas Southern University.