Het ‘omgekeerde’ seksleven van een zeldzame Indiase kikker onthuld

Op de Andaman-eilanden aan de oostkust van India paart een kikkersoort ondersteboven en legt eieren, zo blijkt uit een nieuw onderzoek.

Zowel de mannelijke als vrouwelijke Charles Darwin-kikkers positioneren zichzelf ondersteboven op de wanden van boomholtes, met hun lichaam volledig uit het water, zeggen wetenschappers uit India en de VS in hun paper. De jongen vallen in het water eronder en ontwikkelen zich via een vrijzwemmende kikkervisfase.

“Dit is opmerkelijk. Omgekeerd paaien is het meest unieke gedrag van deze kikker. Er is geen andere kikker bekend die eieren legt op de binnenwanden van boomholtes in een omgekeerde houding met lichamen volledig buiten het water,” zegt SD Biju van de Universiteit van Delhi en momenteel fellow bij het Harvard Radcliffe Institute.

“Deze ontdekking is van fundamenteel belang voor het begrip van de manier waarop deze soort met zijn omgeving omgaat en welke leefgebieden essentieel zijn voor zijn overleving.”

Bijna alle 7.708 kikkersoorten ter wereld paren en paaien in water en andere terrestrische habitats. Ze maken ook gebruik van externe bevruchting: het vrouwtje legt eieren tijdens de paring, terwijl het mannetje sperma vrijgeeft om ze te bevruchten.

Een team van Indiase en Amerikaanse biologen van de University of Delhi, Zoological Survey of India, Harvard University en de University of Minnesota kampeerden 55 nachten gedurende drie jaar tijdens de moessonregens om het geheimzinnige voortplantingsgedrag van kleine Charles Darwin-kikkers op de afgelegen Andaman-eilanden te bestuderen. Hun peer-reviewed studie verschijnt in het laatste nummer van het wetenschappelijke tijdschrift Breviora.

De uniekheid van deze soort beperkt zich niet tot de manier waarop ze paren. Zelfs hun paringsroep is anders.

De meeste kikkergeluiden zijn eenvoudige, enkelvoudige paringsgeluiden, hoewel sommige soorten complexe geluiden hebben met meerdere typen.

Onderzoekers ontdekten dat de vastberaden Charles Darwin-mannetjes in hun paringswoede drie soorten ‘complexe’ roepjes produceren om de vrouwtjes te verleiden. Wanneer de ‘agressieve’ roepjes er niet in slagen om concurrerende mannetjes af te weren, beginnen ze te vechten – schoppen en boksen, handen en benen gebruiken en lichaamsdelen of zelfs de hele kop afbijten.

Als het mannetje met succes een vrouwtje bestijgt, kunnen de vrijgezelle mannetjes in de buurt vechten met het paartje. Ze kunnen zelfs proberen hun hoofd tussen de lichamen van het paartje te steken om ze uit elkaar te halen, ontdekten onderzoekers.

“Volgens onze observaties leiden deze gevechten zelden tot de dood. Dit was verrassend gezien de mate van agressie die bij deze soort werd waargenomen, zoals het afbijten van lichaamsdelen en zelfs de hele kop gedurende lange tijd,” zegt dhr. Biju, die de studie leidde.

“Bovendien vinden al deze gevechten plaats in een kleine boomholte gevuld met kleine hoeveelheden regenwater, in tegenstelling tot de meeste andere soorten waarvan bekend is dat gevechten plaatsvinden in grotere open wateren. Het is verbazingwekkend hoe kikkers zulke unieke strategieën hebben ontwikkeld,” voegt hij toe.

Uit het onderzoek blijkt dat het ondersteboven paringsgedrag is ontstaan ​​om te voorkomen dat agressieve vrijgezelle mannetjes het leggen van eieren verstoren door het paartje te verplaatsen.

“Deze vondst is een voorbeeld van de opmerkelijke diversiteit aan amfibieën en voortplantingsgedragingen die nog onbekend zijn voor de wetenschap, vooral in onontgonnen gebieden in biodiversiteitshotspots van tropisch Azië”, zegt James Hanken van Harvard University, die deel uitmaakte van de studie.

De Charles Darwin-kikker, vernoemd naar de beroemde natuuronderzoeker, is endemisch op een paar eilanden in de Andaman-eilanden en wordt nergens anders gevonden. Hij is ongewoon en beperkt tot specifieke boshabitats en staat op de lijst van “kwetsbaar” van de International Union for Conservation of Nature (IUCN) vanwege gefragmenteerde populaties en afname van habitats.

De wetenschappers observeerden hoe de kikkers zich voortplantten in verstoorde bossen op kunstmatige locaties – variërend van bewaterde plastic zakken voor jonge bomen in naburige kwekerijen tot door regen gevulde weggegooide containers die als afval aan de rand van het bos waren achtergelaten.

“Het gebruik van afval door kikkers om te broeden is zowel verrassend als zorgwekkend. We moeten nu de oorzaken en de gevolgen op de lange termijn kennen en manieren bedenken om de natuurlijke broedplaatsen te beschermen die cruciaal zijn voor het voortbestaan ​​van de soort”, zegt Sonali Garg, een fellow aan Harvard University die mede leiding gaf aan het onderzoek.

Volgens onderzoekers is het gebrek aan geschikte broedplaatsen als gevolg van habitatverlies en concurrentie om beperkte hulpbronnen mogelijk de reden dat de kikkers zich op dergelijke onnatuurlijke plekken voortplanten.

Volg BBC India op YouTube, Instagram, Twitter En Facebooken.