De Boston Cooler is een iconisch drankje met een verwarrende oorsprong

De Boston Cooler is duidelijk de drank die je in restaurants en bars in heel Boston geserveerd krijgt, toch? Niet echt, want geschiedenis is vreemd en we leven in een tijd waarin niets meer logisch is. Als je de stad wilt bezoeken die de beste Boston Coolers serveert, betekent dat dat je naar Detroit, Michigan moet. Maar waarom?

Elke staat heeft zijn eigen kenmerkende frisdrank, en als je het over Michigan hebt, dan is dat Vernors. Vernors is eigenlijk een van de oudste frisdranken in het land, een product uit de tijd van de Burgeroorlog dat oorspronkelijk werd verkocht door James Vernor in zijn gecombineerde apotheek en frisdrankfontein. Elke inwoner van Detroit zal je vertellen dat het gemberbier van Vernors is dat een echt authentieke Boston Cooler maakt, en interessant genoeg was gember een belangrijk ingrediënt in de eerste batches van Vernors frisdranken. Voeg ijs toe aan gemberbier van Vernors en je hebt een Boston Cooler. Maar wat je ook doet, noem het geen float. Het verschil is belangrijk: floats worden meestal geserveerd met frisdrank over het ijs gegoten, maar in een Boston Cooler wordt alles door elkaar gemengd om het meer op een extra romige gembermilkshake te laten lijken.

Sommigen die hun Boston Coolers heel serieus nemen, zullen erop staan ​​dat er, naast Vernors, alleen een specifiek, regionaal ijsje wordt gebruikt: Stroh’s. Maar waarom is het in hemelsnaam naar een andere stad vernoemd? Het is een vreemd verhaal.

De Boston Cooler was oorspronkelijk afkomstig uit Massachusetts en kreeg voor het eerst grip in de late 19e eeuw — niet zo heel ver verwijderd van de tijd dat Vernors frisdrank een favoriet werd in Michigan. De details zijn schetsmatig, maar de originele drank was een alcoholische drank die sodawater en limoen mengde met rum. Het lijkt een paar variaties te hebben ondergaan, zelfs toen de naam bleef hangen, en het is onduidelijk hoe het de ginger ale en ijsdrank is geworden die het vandaag de dag is.

Dat is tenminste één mogelijkheid. Er zijn nog een paar andere theorieën over waarom dit Detroitse hoofdbestanddeel naar Boston is vernoemd, en sommigen beweren dat het eigenlijk naar gebieden in Detroit is vernoemd. Boston Boulevard ligt niet ver van waar James Vernor zijn frisdrank begon te verkopen, en er is ook de wijk Boston Edison in de stad. Er is echter nooit iets bewezen en de precieze oorsprong van deze langdurige favoriet wordt nog steeds betwist.

Het lijkt er echter op dat “Boston Cooler” ooit werd gebruikt als een algemene naam voor een float. Het dook op in het begin van de jaren 1900 en werd gebruikt om verschillende dranken te beschrijven die met ijs werden gemaakt, en een van de eerste vermeldingen van de term was in een advertentie in de St. Louis Post-Dispatch. Maar, nog verwarrender, de advertentie beweerde dat de term voor het eerst werd gebruikt door een barman uit New York. Toen Vernors het overnam, definieerde het de drank als gemaakt met gemberbier en ijs.

Tegenwoordig stoppen sommige recepten de drank terug in dit romige, schuimige drankje. Een shot wodka is de makkelijkste manier om deze familiefavoriet om te toveren tot een drankje voor volwassenen, omdat de neutrale smaak niet overheerst of conflicteert met de pittige gember van de frisdrank.

Als alternatief is whisky een andere geweldige optie. Een whisky-gembercocktail is tenslotte een eenvoudig drankje dat alleen gemberbier en whisky vereist, dus het is logisch dat de combinatie werkt als er ijs aan de mix wordt toegevoegd. Rum en gember kunnen ook een heerlijke combinatie zijn, zoals blijkt uit de zwarte en gembercocktail. Gelukkig hoeven we de geschiedenis van deze favoriet uit Detroit niet te kennen om ervan te genieten, maar er is nog een interessante voetnoot bij dit verhaal die Detroit, Boston en Vernors op een vreemde manier met elkaar verbindt, wat volkomen toevallig lijkt.

We willen er ook op wijzen dat de mascotte van Vernors opvallend veel lijkt op de mascotte van de Boston Celtics … en dat het vrolijke ventje dat Vernors frisdrank serveert, eigenlijk tientallen jaren ouder is dan Lucky the Leprechaun van de Celtics. De mascotte van Vernors wordt technisch gezien beschreven als een kabouter, hoewel het makkelijk is om te zien hoe hij met zijn groene kleren, gesphoed en grote rode baard voor een kabouter zou kunnen worden aangezien. Hij verscheen voor het eerst begin 1900, terwijl de Celtics hun kabouter in de jaren 1950 adopteerden.