Is geweld het antwoord? – door Kulak

Ik luisterde onlangs naar een podcast waarin een vooraanstaande commentator urenlang probeerde de ware diepte van het kwaad van onze elites uit te leggen… De echte, degenen die ik hier niet eens bij naam zou moeten noemen… Degenen die wetten hebben die het verbieden om ze te identificeren en die zelfs nu nog betrokken zijn bij talloze gedocumenteerde gevallen van systematische door de overheid gesteunde (en expliciete of de facto door de VS gesteunde) verkrachting, marteling en seksueel misbruik van burgers en kinderen… in de duizenden, zo niet tienduizenden gevallen, die nog steeds gaande zijn.

En als je opmerkt dat dat het nog niet eens beperkt, en dat er meerdere groepen zijn die geïdentificeerd kunnen worden… dat je inderdaad niet eens weet of ik het heb over Noord-Europa, kleine landen in het Nabije Oosten, een bepaald conflict in Oost-Europa, de New York-Caribische corridor, de San Francisco Hollywood corridor, of de landen van het kartel aan de grens… Ja, dat is nou juist het punt.

Deze commentator ging verder met het uiteenzetten van de diepte van het bewuste, opzettelijke kwaad van de ideologische, religieuze en identitaire motieven die elkaar kruisen om het pure kwaad te vormen dat nu de westerse regeringen controleert en min of meer openlijk in hun geschriften stellen dat ze min of meer graag de dood of slavernij van productieve blanke westerlingen en hun kinderen zouden zien…

En toch, beste lezer, weet u niet of ik doel op een commentator die het queer-extremisme, het islamitisch/antikolonialistisch fundamentalisme, het talmoedische revisionistische zionisme, het manageriële cryptocommunisme, het Davos-totalitarisme van de “Nieuwe Wereldorde” of de Mexicaanse drugs- en sekshandelkartels aanviel…

En ja, dat is het punt. (en nee, ik denk niet dat één van deze, voor zover ze al dan niet bestaan ​​zoals beschreven, kan worden gezegd de anderen te controleren of er verantwoordelijk voor te zijn)

.

Maar hij woedde en woedde, en bracht bonnetjes mee voor de beperkte groep die hij (nauwkeurig) had geïdentificeerd als mensen die zichzelf in feite aan het kwaad hadden gezworen en die actief de apparaten van meerdere regeringen gebruikten om volwassenen en kinderen te doden, te verminken en seksueel te misbruiken… bij de tienduizenden…

.

Toen eindigde hij met: “Ik weet niet wat ik moet doen, maar geweld is niet het antwoord.”

.

Denk daar eens over na:

“Geweld is niet het antwoord”

GEWELD IS DE VRAAG!

Geweld wordt op een door de staat gesteunde manier gebruikt en ingezet, expliciet en de facto, tegen tienduizenden, zo niet honderdduizenden ONSCHULDIGE KINDEREN en hun ouders… op de meest vernederende, afschuwelijke en seksuele manier… waarbij steeds meer geweld wordt ingezet tegen iedereen die dreigt ‘vreedzame’, ‘legale’ middelen te gebruiken om het geweld te weerstaan ​​of te voorkomen, tegen veel van onze co-etnics, of uw co-etnics en de mijne nu hetzelfde zijn of niet…

en toch is “geweld niet het antwoord”.

GEWELD IS VERONDERSTELD!

Geweld is de context waarin dit allemaal gebeurt.

Geweld is het uitgangspunt waar we het hier over hebben.

Geweld is de bodem waarop wij wandelen, van horizon tot horizon, zonder einde.

Geweld is het water waaruit wij stromen, de oceaan waarin wij zwemmen, de lucht die wij inademen en de lege, meedogenloze lucht waaronder wij strijden.

De basis van alle wetten, alle bestuur en elke samenleving is geweld.

volgens mijn vorige stuk:

De beslissende factor in de hele menselijke geschiedenis, de oorsprong van de maaltijden die de menselijke evolutie mogelijk maakten, de basis van de eerste meest basale economieën, de oorsprong van de eerste georganiseerde menselijke samenleving, was het voeren van oorlog om slaven te paren.

Bij de komst van de landbouw werd deze ene factor zo extreem dat in veel regio’s (met name Europa en het grootste deel van Azië) op het hoogtepunt van de vroege staatsvorming en oorlogsvoering 8000 jaar geleden, slechts 1 man zich voortplantte op elke 17 vrouwen, de succesvolle krijgerscoalities van mannen zo succesvol werden in het doden/tot slaaf maken van hun rivalen. En hoewel de verhoudingen niet zo extreem bleven, zette deze algemene trend zich duizenden jaren voort tot slechts de afgelopen paar honderd (als dat al zo was).

Geweld speelt zo’n centrale rol in het menselijk bestaan ​​dat vlees nog steeds de gezondste maaltijd voor je is. Bovendien verraadt je DNA de buitengewoon gewelddadige concurrentie tussen menselijke stammen.

U kunt de verhalen lezen over de Grieken en de Romeinen, de stammen waarmee ze vochten en hoe ze hun gevangen slaven behandelden. Zo krijgt u een basisbegrip van hoe de geschiedenis werkt, altijd heeft gewerkt en hoe centraal deze fundamentele competitie staat in de menselijke geschiedenis.

Je kunt de geschiedenis van het vroegmoderne Europa lezen en hoe de nu ingeperkte staten nog steeds honderdduizenden mannen in dienst hadden in de meedogenloze concurrentiestrijd tussen staten en niet-statelijke actoren, en hoe de intieme band van grondstoffen- en seksuele concurrentie, nu omgeleid via de proxy’s van reguliere betalingen en het verlenen van staatsstatus, het leeuwendeel van het seksuele geweld uit de oorlogsvoering zelf op het hoogtepunt wegnam (soldaten huurden in plaats daarvan vrouwen in voor seks tegen ingestorte schokkend lage tarieven), maar het veranderde de seksuele concurrentie niet wezenlijk…

In elk aspect van je dieet, je sociale banden, je DNA, je instincten… is de sirenenzang van geweld en oorlog en de schaduwen die door deze felle rode zon van de menselijke geschiedenis worden geworpen, terug te vinden.

.

En wat zeggen westerse regeringen, onze “moraal”, onze bankroete religies als reactie op de seksuele uitbuiting van bondgenoten en co-etniciteiten, de tirannie van illegitieme staten en de arrogantie van wezens (ik zal ze geen mannen noemen) die zichzelf uw meester noemen… “geweld is niet het antwoord”

Als dat het geval is, dan wordt het idee van onvervreemdbare individuele rechten, enig recht op zelfverdediging, enig recht op rebellie of verzet tegen tirannie, enige menselijke waardigheid helemaal weggenomen. De mens moet overal en altijd een slaaf zijn van elke meester die zichzelf zo zou noemen, want “geweld is niet het antwoord”. Wanneer een bedrieger, tiran of crimineel die simpelweg zou kunnen denken te liegen en de mantel zou kunnen aannemen… welke mantel dan ook.

Als dat zo is, dan sta je lager dan welk wezen dan ook dat de afgelopen 10.000 jaar op twee benen heeft gelopen.

.

Door oversocialisatie bent u niet langer een mens, maar een veedier, dat alleen nog maar geschikt is om te slapen en te eten.

Sommigen van jullie deinzen nu terug… Maar dit is geen vreemde, monsterlijke waardenset die ik op de een of andere manier heb bedacht… Dit zijn de waarden van de Europese beschaving tot in de jaren zestig, toen de communisten erin slaagden de adel van de geest te vervangen door het universalistische gif van de “Broederschap van de Mens” (alsof de eerste broers elkaar niet vermoordden).

Shakespeares beste toespraak in zijn grootste toneelstuk (nee, niet “To be or Not to Be”) is een meeslepende ode aan geweld zelf!

Hamlet, die het hele stuk heeft geaarzeld over wraak en nu gedwongen is in ballingschap te gaan, stuit op een leger van 20.000 man dat op weg is naar een bloederige veldslag… en als hij vraagt ​​waarvoor ze vechten, welke grote zaak hen motiveert tot zulke krijgshaftige moed, krijgt hij te horen… dat er eigenlijk helemaal geen reden is.

Het stuk land waar ze om vechten is zo klein en onbeduidend dat het niet voldoende is om de mannen die in de strijd sneuvelen te begraven.

Deinst Hamlet terug van afschuw? Schudt hij zijn hoofd om de dwaasheid van de mens?

NEE! Dit wekt hem uit zijn overgesocialiseerde universitair opgeleide melancholie! Het taalkundige gif van jaren van “morele filosofie” en “theologie” geleerd op school.

Hij wordt herinnerd aan de grootheid en eer van de vorstelijke adel, de glorie en trots van zijn voorouders… Dat Europese koningen zo groot zijn dat ze tot de dood vechten, niet om materiële zaken, maar om hun onsterfelijke trots en eer.

“Zelfs in een strohalm ruzie vinden, als de eer op het spel staat”

Hoe staat Hamlet er dan voor? Met een vermoorde vader en een bezoedelde moeder? Wie aarzelt en jammert bij het vooruitzicht van wraak en het geweld dat nodig is om zijn rechtmatige positie en de gezondheid van zijn familie en koninkrijk te herstellen?

Hoe staat het er dan voor?

Hoe staan ​​dan al die mannen in het westen er nog bij die jammeren: “Geweld is niet het antwoord”?

.

Houd er rekening mee dat u deze toespraak waarschijnlijk nooit aandachtig hebt gelezen of de sentimenten erin hebt geanalyseerd. Het is misschien wel een van de beste en meest overtuigende beschouwingen over de geest van de Europese adel zoals die bestond van 800 tot 1914.

Hoe vreemd dat basisschoolleraren zo graag jonge jongens laten “empathie” voelen en Hamlets “To Be or Not to Be” analyseren en zijn wanhopige overpeinzingen over zelfmoord onderzoeken… maar zijn daaropvolgende opwekking en bevestiging van het leven en de grootsheid? Zijn feniksachtige terugkeer naar de adelstand en zijn gedurfde intenties? Ik zou geschokt zijn als lezers zich “What is Man” nog zouden herinneren, ondanks dat het veel centraler is voor de plot, thema’s en het karakter van Hamlet dan “To Be or Not to Be”.

Er is natuurlijk een voor de hand liggende reden waarom het matriarchaat zo weinig interesse heeft in de kreet “Mijn gedachten zijn bloederig of ze zijn niets waard”.

.

De situatie van de westerse mens is inderdaad vergelijkbaar met die van Hamlet. Altijd gretig om de grote soldaten en mannen van vorige generaties en de huidige generatie te bewonderen, hun natie en andere naties, die talloze oorlogen en gevechten in verafgelegen complotten hebben gevoerd (en zullen voeren), voor territoria en zaken met een dubieus, zo niet ondoorgrondelijk doel en logica…

Tientallen bepalende oorlogen en veldslagen die vrijwel geheel niet relevant zijn voor de jongemannen die ze zelf hebben uitgevochten, laat staan ​​voor de jongens die de geschiedenis van de Napoleontische oorlogen bewonderen, of de verre theaters van de wereldoorlogen, of Vietnam, of Desert Storm…

Bewondering voor mannen die zich niet alleen inzetten voor een groot doel, maar die ook vol overgave strijden voor hun land en eer, zelfs als we kritiek zouden kunnen hebben op de zinloosheid en visie van het daadwerkelijke conflict.

En toch, net als Hamlet, ondergaan jonge westerlingen gruwelijke wandaden, tirannieën en schendingen.

Expliciet legaal gereduceerd tot tweede burgers en slaven in hun eigen land in naam van “gelijkheid” en “antidiscriminatie”.

Binnengevallen door miljoenen sterke horden van haatdragende buitenlanders.

Het in brand steken van hun voorouderlijke steden en bedrijven.

Moorddadige gewelddadigheden en seksuele mishandelingen van hun zussen en neven en nichten…

En dat alles met de tirannieke steun van regeringen waarvan het niet alleen bekend is dat ze niets doen om verkrachting te voorkomen, maar die het juist actief aanmoedigen door slachtoffers die over hun verkrachting praten, regelmatig op een nog ergere manier te straffen dan de daders.

.

Maar net als Hamlet ontzeggen de corruptiemedeplichtigheid en het bewuste ontwerp van hun tirannen hen het script en de sociale rails om deze meest ernstige schurkenstreek te bestrijden. Het Deense hof zou hem alle begeleiding en aanmoediging van de wereld bieden om een ​​buitenlandse vijand te bevechten, maar wanneer de meest verraderlijke vijand zelf de kroon draagt, blijft de jongeman doelloos achter, kokend en zich afvragend… samenzwerend, dan twijfelend.

Als het nog steeds heldhaftig is om te vechten en te sterven in een buitenlandse oorlog, duizenden kilometers van huis, zonder enig motief, tegen een zwakkere vijand, met de steun en financiering van honderdduizenden, zo niet miljoenen (weinig westerlingen in de tijd van Hamlet of nu zullen hun soldaten onterechte moordenaars durven noemen, lafaards die onrechtvaardige bevelen opvolgen), hoe kan het dan minder heldhaftig zijn om, op basis van je eigen motivatie, die verschrikkelijke en overweldigende tirannie in eigen land te bestrijden?

En hoe kunnen de twijfels en aarzelingen van deze jongemannen iets anders zijn dan begrijpelijke dwaasheden, gezien de grootst denkbare beproevingen van de wil?

.

En toch herhalen commentatoren en invloedrijke personen en zogenaamd “realistische” en “hardvochtige” intellectuelen keer op keer, zelfs vanuit de extremen van de politieke marge:

“Geweld is niet het antwoord”.

.

Natuurlijk is geweld niet het antwoord. Geweld is de premisse. De voorwaarde. De natuurlijke staat van alle menselijke zaken. Het operante feit van wat er nu en altijd wordt doorstaan. De realiteit waarin we elke dag leven. De ware God van dit tijdperk en alle andere tijdperken.

Geweld is niet het antwoord. Het is de vraag die eeuwig in de lucht hangt.

En de vraag beantwoordt zichzelf.

.

Volg mij op Twitter: @FromKulak

BITCOIN: bc1qdhj7637sgcssxgxygjaa3ddljwy8tzg5mzw325

MONO: 8AhA3g9hbtDcAJE5MPmeQsFwwGsf3H9fq9tC6giQ4a6vKnTXv4J4MivKXrPKDpXyEeNc9mfFejbq84kSWkC8pjuj18rAEij

Volg mij op Twitter: @FromKulak