Op de top van de deelstaatregeringen lobbyen groepen voor veranderingen in de wetten op het gebied van sekswerk

Ik heb vorige week wat tijd doorgebracht op de National Conference of State Legislatures (NCSL) summit, die staatswetgevers en wetgevend personeel uit het hele land aantrekt en dit jaar werd gehouden in Louisville, Kentucky. De expohal van het evenement zat vol met honderden stands, voornamelijk met het soort verenigingen, bedrijven en non-profitorganisaties waarvan je zou verwachten dat ze proberen het staatsbeleid te beïnvloeden.

Misschien niet zoals verwacht was er een groep die opkwam voor de rechten van sekswerkers.

Niet zoals verwacht, als je niets weet over Decriminalize Sex Work (DSW). Sinds de oprichting in 2018 probeert de organisatie invloed uit te oefenen op staatswetten rondom sekswerk door rechtstreeks met wetgevers en hun personeel te praten.

Ik liep naar de expohal met Melissa Sontag Broudo, juridisch directeur van DSW, om te praten over wat de groep daar deed en hoe de boodschap door de deelnemers aan de conferentie was ontvangen.

Ik sprak ook met Andrea Hitefield, die op de tafel zat voor het National Center on Sexual Exploitation (NCOSE). Omdat NCOSE ook aandrong op veranderingen in het staatsbeleid rondom sekswerk, wilde ik Hitefield dezelfde vragen stellen die ik aan Broudo had gesteld.

Hieronder vindt u verkorte transcripties van onze gesprekken, gevolgd door een paar gedachten.

‘De gesprekken zijn overweldigend productief en positief’

Reden: Welke beleidswijzigingen wilt u doorvoeren?

Melissa Sontag Broudo: We zijn de afgelopen vijf jaar elk jaar naar NCSL gekomen om wetgevers te informeren over de verschillende wetgevende opties om de gezondheid en veiligheid van sekswerkers te ondersteunen. Veel mensen worden een beetje nerveus als ze horen over volledige decriminalisering van sekswerk, en dat is begrijpelijk. Maar waar we nu echt aan werken, en waar we de komende jaren aan zullen werken, zijn echt concrete maatregelen die de gezondheid en veiligheid van sekswerkers helpen – maatregelen zoals immuniteitswetten, die bijna werden aangenomen in Rhode Island en New York, en in de afgelopen jaren in veel andere staten werden aangenomen. Seksueel geweld door de politie (wetgeving), die nog moet worden aangenomen door het Rhode Island State House. Wetsvoorstellen voor arrestatiebevelen, om het stigma tegen gearresteerden te minimaliseren.

Reden: Nog even snel, voor de mensen die het niet weten: wat is een immuniteitswet?

Broeder: Immuniteitswetgeving stelt mensen in staat om naar voren te komen en misdaden te melden die tegen hen zijn gepleegd of waarvan ze getuige zijn geweest, zonder dat ze zelf zijn gearresteerd voor prostitutie. Sekswerkers zijn vaak het doelwit van roofzuchtig geweld, toch? We zagen dit in New York met de Gilgo Beach Killer, die nog geen jaar geleden werd gearresteerd. We zagen het met Joey the Player in New Jersey, die net werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 jaar voor het consequent aanvallen van sekswerkers. Sekswerkers zijn bang om naar voren te komen bij de politie, en dat is niet voor niets. Ze zijn bang om naar voren te komen om misdaden te melden die tegen hen zijn gepleegd of waarvan ze getuige zijn geweest.

En het punt is dat we als maatschappij willen, ongeacht waar je staat wat betreft sekswerk, dat mensen naar voren komen en zeggen: “Ik begon met werken bij deze club en sommige meisjes daar leken echt jong en ik voelde me er niet prettig bij.” We willen dat dingen die uitbuitend of schadelijk lijken, worden onderzocht door mensen met de macht om mensen in nood te helpen en te ondersteunen. En de manier waarop alles nu is opgezet, is dat iedereen stil blijft. En dus zou immuniteit mensen echt in staat stellen om naar voren te komen zonder angst voor arrestatie.

Reden: Wat was tot nu toe de reactie toen u hierover sprak met wetgevers of wetgevingsmedewerkers hier op de NCSL-top?

Broederlijk: Ik ben nu al een aantal jaar bij NCSL – uiteraard was er een pauze vanwege COVID. Maar over het algemeen vind ik dat mensen verrassend ontvankelijk zijn voor ons perspectief. Want als het erop aankomt, vragen we eigenlijk niet om iets geks. We vragen om de gezondheid en veiligheid van sekswerkers en overlevenden van mensenhandel. Dus ik denk dat er in het begin misschien een beetje een kloof is, vooral met onze naam, maar ik denk dat als we eenmaal beginnen te praten over de wetsvoorstellen die we indienen en waar we voor pleiten en wat onze doelen zijn, het eigenlijk niet zo’n groot eng iets is waar ze misschien over hebben gelezen. En dus zou ik zeggen dat de gesprekken overweldigend productief en positief.

Reden: Waarom vinden jullie het belangrijk om bij een evenement als dit aanwezig te zijn?

Broeder: Weet je, elk jaar dat we hier zijn, brengt het iets teweeg. Ik had iemand van de Nurses Association in Illinois die zei: “Weet je wat? We zijn geïnteresseerd in wat er gebeurt met sekswerkersactivisten in Chicago en we ondersteunen hun gezondheid en veiligheid.” Dat is geweldig. En gewoon die verbindingen, het verbinden van de puntjes voor mensen die misschien niet hun primaire probleem zijn – en voor de meeste mensen is dat niet zo – en dan zeggen: “Oké, nu snap ik het. Nu begrijp ik waarom deze groep of deze organisatie zich inzet voor dingen.”

Het kan ook heel concreet wetgevende ideeën opwekken voor wetgevers of wetgevend personeel. Mensen komen langs en zeggen: “Oh, ik zou die wet willen indienen. Laat me een vel papier pakken. Laat me je kaartje pakken en we zullen communiceren.” En het kan na deze conferentie een wet worden.

Of wetgevers zien uit staten waar we actief in werken. We hebben vandaag een paar gesprekken gehad met wetgevers uit Rhode Island, en dat is een staat waar ik werk. En gewoon om te kunnen debriefen na wat er is gebeurd, om te debriefen aan het einde van de beleidssessie en te zeggen: “Nou, dat was gek” en “Wat kunnen we volgend jaar anders doen?” Dus ik vind het de meest pragmatische conferentie die we bijwonen, voor wetgevende doelen.

Wetgevers reageren ‘zeer positief’ op gedeeltelijke decriminalisering

Reden: Wat zijn de belangrijkste beleidsdoelen die jullie nastreven?

Andrea Hitefield: Wij richten ons op gedeeltelijk decriminalisering. We gaan niet voor de volledige decriminalisering, wat de andere kant daar is. We kijken meer naar het Noordse model, dat ze gebruiken in Frankrijk, Noorwegen en Zweden en dat daar veel succes heeft gehad. (Het Noordse model criminaliseert het betalen en proberen te betalen voor seks, maar decriminaliseert het aanbieden of hebben van seks voor geld, althans onder bepaalde omstandigheden.)

Reden: Ik weet dat jullie verschillen over de decriminaliseringskwestie, maar het lijkt erop dat sommige van jullie doelen op één lijn liggen. Wat vindt NCOSE bijvoorbeeld van de immuniteitswetten die ze pushen? Weet je daarvan?

Hitefield: Nee, ik ben nieuw, dus ik ben niet de beste persoon om hierover mee te praten.

Reden: Dit zijn de gevallen waarbij een slachtoffer van mensenhandel of een sekswerker (iemand die in de prostitutie werkt) naar voren kan komen en misdaden tegen hen kan melden zonder dat hij/zij zelf wordt gearresteerd.

Hitefield: Ja, ik ben daar helemaal voor.

Hitefield: Ja, ik denk dat dat een gemeenschappelijke basis is. (Hitefield benadrukte na ons interview dat dit haar persoonlijke mening was en geen officieel standpunt van NCOSE.)

We zijn het er ook over eens dat ze de empowerment van vrouwen steunen, en we vinden dat ook een goed idee. We zijn er echter wel van overtuigd dat de volledige decriminalisering van prostitutie juist de deur opent voor veel andere vormen van schade die onbedoeld voortkomen uit de volledige decriminalisering, zoals mensenhandel.

Reden: Hoe hebben de mensen hier op de conferentie, het wetgevend personeel en de wetgevers, tot nu toe op jullie gereageerd?

Hitefield: Heel positief. Ik heb er maar twee gehad die echt aan de andere kant stonden, en ik bedoel, we hadden ook een geweldig gesprek,

Reden: Staan mensen dus open voor het Scandinavische model?

Hitefield: Oh ja. Ja, tot nu toe. Ik denk dat degenen die dat niet zijn, onze stand misschien gewoon mijden.

Hiteveld: Ja, dat hoop ik. Ja.

Reden: Zijn de mensen hier daar ontvankelijk voor?

Hiteveld: Ja.

Gemeenschappelijke basis?

Regelmatige lezers van mijn werk weten dat ik veel meer sympathie heb voor de doelen van DSW dan voor die van NCOSE. De laatste, voorheen bekend als Morality in Media, lijkt vaak de taal van vrouwenrechten te coöpteren om censuur en onderdrukking van seksualiteit in de openbare ruimte breder te pushen. En zoals Hitefield opmerkte, pusht het het Noordse model van criminalisering van prostitutie, een systeem dat ik om een ​​aantal redenen inferieur vind aan volledige decriminalisering, naast het feit dat het filosofisch aanstootgevend is.

Los van al dat gezeur over de keel, is het interessant dat NCOSE zich heeft vastgeklampt aan het Nordic-model. En misschien is dat, in zekere zin, een bemoedigende ontwikkeling.

Ik ben niet Zeker over dat laatste stukje. Een cynische kijk zou kunnen zeggen dat aangezien dit model zich leent om de meeste vrouwen in de prostitutie als slachtoffers te framen, het gunstig is om het verhaal te pushen dat sekshandel overal is, wat dan weer gunstig is om meer hardhandig op te treden tegen prostitutie en strengere straffen voor potentiële klanten. Dat het een wolf in schaapskleren is – een route naar een betere politiecontrole van prostitutie die verschijnt meelevend, terwijl ze tegelijkertijd veel van dezelfde gevaren en gevaren in het leven roepen voor mensen die seks verkopen.

Maar het blijft een feit dat het retorisch gezien riskant is om sekswerkers direct aan te pakken. Datvertegenwoordigt op zichzelf een soort vooruitgang. Er zijn veel periodes waarin sekswerkers werden afgeschilderd als een plaag voor de maatschappij – “gevallen vrouwen” die moesten worden opgesloten voor het grotere goed. Ongetwijfeld zijn er nog steeds mensen die dit denken, maar het is niet langer de heersende opvatting over sekswerk in de VS. En hoewel een deel hiervan ongetwijfeld neerkomt op het toenemende geloof dat sekswerkers geen zeggenschap hebben (de “all victims”-mentaliteit), weerspiegelt het ook een liberalisering van houdingen rond seksualiteit.

Bovendien zijn er vast genoeg mensen die vrouwen in de seksindustrie echt willen helpen en geloven dat het Scandinavische model de beste route is. En als het overtuigen van zulke mensen dat een ander model (zoals legalisering of decriminalisering) een brug te ver is, dan zouden ze in ieder geval overgehaald kunnen worden om dingen als de immuniteit, politiegeweld en arrestatiebewijzen die DSW pusht, te steunen.

Misschien is er daadwerkelijk ruimte voor een gemeenschappelijke basis tussen groepen als DSW en NCOSE.

Of misschien ook niet. Ik weet dat activisten voor rechten van sekswerkers vaak moeite hebben gehad om samen te werken met aanhangers van het Noordse model, zelfs als het gaat om zaken die lijken op gemeenschappelijke doelen. Laatstgenoemden lijken soms meer geïnteresseerd in het straffen van “johns” dan in het beschermen van mensen in de seksindustrie, of niet bereid om te beseffen dat er mensen bestaan ​​in ruimtes tussen dader en slachtoffer.

Maar het feit blijft dat er op de conferentie van de staatswetgevers van dit jaar twee totaal verschillende groepen waren die wetgevers aanspoorden om te stoppen met het arresteren van sekswerkers, en beide meldden positieve reacties van wetgevers en wetgevend personeel. Wat er ook waar is, dat lijkt in ieder geval een positieve stap.

Meer seks- en technologienieuws

• De Trump-campagne is gehackt.

• Heeft online desinformatie de rellen in het Verenigd Koninkrijk aangewakkerd?

• Sierra D. Peters, doctoraatsstudent in de sociale psychologie aan de Florida State University en medeauteur van een nieuwe studie naar socioseksualiteit in Persoonlijkheid en individuele verschillenverteld PsyPost: “Al tientallen jaren worden de behoefte aan vrijblijvende seks en de behoefte aan een langdurige relatie beschouwd als twee uiteinden van hetzelfde continuüm. Met andere woorden, mensen of willen casual seks hebben of een vaste relatie willen. Er zijn echter redenen om aan te nemen dat groter Motivatie voor vrijblijvende seks betekent niet noodzakelijkerwijs dat er minder motivatie is voor een vaste relatie (en vice versa).”

• “Tot nu toe hebben dit jaar minstens acht staten wetten aangenomen, bevelen uitgevaardigd of regels aangenomen om het telefoongebruik onder scholieren tijdens schooluren te beperken,” De New York Times verslagen.

Afbeelding van vandaag