Een plan om het Canadese drugsbeleid weer op orde te krijgen

Door: Nick Kadysh

Canada in 2024 lijkt een zeer verwarrende plek te zijn als het gaat om drugs. Marihuana is legaal, je mag het overal roken. Psilocybine (paddo’s) is illegaal, maar er is een winkel die ze om de hoek verkoopt. Nicotine is gevaarlijk en verslavend als het in een zakje wordt gestopt door een tabaksbedrijf, volgens de Toronto-ster Redactieraad en de minister van Volksgezondheid, maar diezelfde nicotine is veilig en effectief als in bulk verkocht bij Costco. Dodelijke sigaretten moeten streng worden gereguleerd in buurtwinkels, maar kunnen veilig worden genegeerd wanneer ze in bulk worden verkocht in reserve. Drinken in een openbaar park in Toronto is gevaarlijk en grotendeels illegaal. Opioïden injecteren of methamfetamine roken is toegestaan ​​in plaats daarvan.

Ben je al in de war?

Canada’s aanpak van drugsbeleid is al bijna tien jaar wanhopig rommelig en sclerotisch. Hoewel de gemiddelde kiezer waarschijnlijk moe en verward is door hoe we hier zijn gekomen, is er een duidelijk patroon in het gedrag van de federale overheid: toenemende regulering en onzekerheid voor wettelijk gereguleerde drugs, terwijl straffen voor illegaal drugsgebruik en -verkoop worden genegeerd of versoepeld.

Vandaag de dag moet Canada een bladzijde omslaan en de manier waarop alle drugs worden behandeld op een wetenschappelijk en gezond verstand basis. In mijn carrière heb ik leiding gegeven aan het publieke beleid voor blue-chip bedrijven in Food and Beverages, Medical Devices, Natural Health Products en Psychedelic Drugs; ik heb ook in de CD Howe Institute Health Policy Council gezeten. Ik geloof dat we onze aanpak kunnen heroriënteren door vijf simpele principes te hanteren:

1. Alle medicijnen hebben risico’s

Verschillende drugs hebben verschillende risico’s. Opioïden zijn verslavend en potentieel dodelijk, ongeacht of ze door een arts of een straatdealer worden verstrekt. Het risico op die verslaving verdwijnt niet als de overheid ze als “veilige voorraad” verstrekt.

Nu de legalisering van marihuana bijna zes jaar geleden heeft plaatsgevonden, accepteren de meeste mensen nu dat voor bepaalde laag-risico drugs een recreatief commercieel kader een goede zaak is. Maar je kunt absoluut niet automatisch Pas die les toe op andere drugs, want andere drugs kunnen gevaarlijker zijn dan marihuana.

Alle drugs, zowel legaal als illegaal, moeten op basis van één risiconiveau worden beoordeeld en dienovereenkomstig worden gereguleerd.

2. Handhaving is belangrijk

De reden dat het alcoholverbod mislukte, is dat de drugs die alcohol vervangen, wanneer ze verboden zijn, vaak vervalst zijn en gevaarlijker dan alcohol zelf. Zwarte markten zijn slecht voor alle betrokkenen, maar als alcohol mensen zou doden en levens zou vernietigen in hetzelfde tempo als opioïden, zouden we de legale verkoop ervan in winkels nooit goedkeuren, laat staan ​​dat we regeringen zouden verdedigen die winst maken op deze verkopen. Veel van de argumenten voor programma’s voor ‘veilige levering’ betoogden dat ze de plaats zouden innemen van dealers op de zwarte markt, maar in de praktijk hebben we gezien dat zwarte markten ontstonden en groeiden waar deze programma’s zowel drugsgebruikers als dealers die op hen azen, aantrekken.

Deel

De realiteit is dat we in Canada veel te makkelijk zwarte markten accepteren: illegale sigaretten worden gesmokkeld en verkocht op reserves; alcohol wordt gestolen uit door de overheid gerunde drankwinkels en met alarmerende frequentie doorverkocht; illegale drugswinkels bezetten winkelpuien. Handhaving kan geen bijzaak zijn, zelfs niet als de maatschappij besluit dat een drug legaal is voor recreatief gebruik.

3. Medisch en recreatief drugsgebruik moeten anders worden gereguleerd

Er zijn talloze medicijnen die in ons medische systeem mogen worden gebruikt, maar die strikt gecontroleerd moeten worden vanwege hun potentieel voor misbruik. Opioïden kunnen, wanneer ze op de juiste manier worden gebruikt, de pijn van patiënten tijdens en na medische procedures aanzienlijk verminderen; vreselijk misbruik van dit soort medicijnen vermindert hun medische bruikbaarheid niet in een gecontroleerde omgeving. Maar onlangs zijn activistische groepen begonnen met het “medicaliseren” van beleid en taal rond recreatieve drugs om onze beoordeling van drugsbeleid te vertroebelen. “Veilige levering” is niet “veilig” en in de context van verslavingen zijn opioïden geen medicijn om een ​​ziekte te genezen. “Veilige levering” is een programma om verslaafden van drugs te voorzien, en de resultaten in de echte wereld zijn beslist afschuwelijk geweest, zowel voor drugsgebruikers als voor hun gemeenschappen. We delen geen gratis bier uit aan alcoholisten in een poging om hen te “helpen”, hoewel dit de logisch eindpunt van het huidige beleid.

Het omgekeerde is ook waar: er zijn drugs die momenteel illegaal zijn, maar waarschijnlijk wel legitieme medische toepassingen hebben — psilocybine en MDMA hebben intrigerend klinisch bewijs achter zich, en er zijn beperkte bestaande paden voor hun gebruik in de geneeskunde in Canada. (Volledige openheid: mijn bedrijf produceert MDMA voor medisch gebruik.) Zowel overheden als particuliere bedrijven zouden moeten investeren in klinisch onderzoek om het potentiële voordeel van hun gebruik binnen het strikt gereguleerde medische systeem vast te stellen. In de VS komt de push voor dit type medicalisering van veteranen En Congres RepublikeinenMaar regel 2 is nog steeds van toepassing en we zouden het bestaan ​​van illegale paddenstoelenwinkels – of enige andere vorm van zwarte marktverkoop – voor recreatief gebruik niet moeten accepteren.

4. “Goede bedoelingen mogen niet leiden tot slechte resultaten

Te vaak is het drugsbeleid in het afgelopen decennium niet beoordeeld op basis van de resultaten, maar op basis van de uitgesproken intenties van de voorstanders. Voorstanders van programma’s voor het weggeven van drugs voor de volksgezondheid willen een einde maken aan sterfgevallen door overdoses, en dus zijn deze programma’s goed; activisten voor decriminalisering van drugs worden er ondertussen van uitgegaan dat ze geen belang hebben bij de zaak, alleen maar een veroordeling.

Farmaceutische bedrijven zijn slecht als ze opioïden produceren voor gebruik in de medische wereld, maar ze zijn weer goed als ze diezelfde opioïden gratis weggeven aan volksgezondheidsinstanties.

Dat is allemaal onzin.

Deel de lijn

Het drugsbeleid moet voortdurend op de merites van het beleid worden beoordeeld resultaten in plaats van beleid intentiesAls een tabaksbedrijf zijn bedrijf opnieuw wil uitvinden en zich wil richten op het maken van COVID-vaccins in de bladeren van tabaksplanten — zoals men deed — ze zouden geprezen moeten worden omdat ze zich richten op de productie van een product dat de maatschappij helpt in plaats van schaadt. In plaats daarvan, activisten neergehaald het eerste nieuwe vaccin dat in 20 jaar in Canada is ontwikkeld.

Op dezelfde manier moeten we erkennen dat, op basis van hun werkelijke merites, consumptielocaties en “veilige levering”-programma’s de test niet hebben doorstaan ​​voor het verbeteren van de levens van drugsgebruikers, noch voor de buurten en bewoners die hen huisvesten. Het zou een zware last zijn om te eisen dat de buren van deze locaties speeltuinen vol naalden en af ​​en toe schietpartijen op straat accepteren. als bewezen is dat ze verslaafden helpen. Op dit moment voldoen ze niet eens aan die lat. Overdosissterfgevallen door opioïden zijn alarmerend gestegen gedurende 6 opeenvolgende jaren.

Activistische groepen die eisen dat we het bewijs van onze ogen negeren, doen niet alleen het algemeen belang tekort, maar ook hun eigen zaak: onze taak is om mensen in de praktijk te helpen, niet in theorie.

5. Alles heeft een prijs

Er zijn zeer reële en kwantificeerbare kosten verbonden aan het beheren van mislukte harm-reduction-programma’s. De medicijnen die worden verkocht in ‘safe supply’-programma’s groeien niet aan bomen; ze worden gekocht door de overheid en geproduceerd door farmaceutische bedrijven. De locaties worden bemand door betaalde werknemers. Het geld dat wordt gebruikt om deze programma’s te ondersteunen, kan worden besteed aan een aantal andere doeleinden die een betere omgeving bieden voor drugsgebruikers, met name drugsrehabilitatieprogramma’s en psychiatrische ondersteuning.

Als het primaire budgetverzoek van een decennium is geweest om veilige leverings- en consumptiecentra te openen, wees dan niet verbaasd als regeringen het een uitdaging vinden om andere prioriteiten te financieren. Er is letterlijk geen einde aan de vraag naar door de overheid gesubsidieerde verslavende drugs. Door drugsgebruikers een voorraad opioïden te bieden, bevinden we ons nu in de weinig benijdenswaardige positie dat we concurreren met de kartels. Het toegenomen aanbod drukt de kosten van drugs voor verslaafden en maakt ze gemakkelijker verkrijgbaar.

Het zou absoluut niemand moeten verbazen dat verslaafden soms drugs aan andere verslaafden verkopen, of dat de safe-supply-programma’s uiteindelijk betalen voor drugs die uiteindelijk op straat worden verkocht. Dit werd aangeprezen als een “eigenschap” van het systeem in plaats van een “bug”: ons werd verteld dat we de besmette opioïden van de zwarte markt konden vervangen door een “veilige” voorraad.

Het is nu duidelijk dat we dat niet kunnen. Er is letterlijk geen bodem aan deze spiraal, en dus geen einde aan de potentiële kosten. Het uitgegeven geld zuigt middelen weg van andere, effectievere ondersteuningssystemen.

Canada moet een bladzijde omslaan na een decennium van mislukte drugsbeleidsexperimenten. We moeten accepteren dat hoewel er geen wondermiddel is, ons huidige beleid duidelijk heeft gefaald. Door onze inspanningen te richten op zowel regulering als controle van drugs met behulp van de vijf principes die ik heb geschetst, is er nog steeds een kans om zowel drugsgebruikers als gewone Canadezen te helpen. Het toegeven van falen is moeilijk, maar het is de eerste noodzakelijke stap om vooruit te komen.

Nick Kadysh is een expert op het gebied van gezondheidsbeleid en CEO van PharmAla Biotech.

De lijn wordt volledig gefinancierd door lezers en adverteerders — geen federale subsidie ​​voor ons! Als u ons werk waardeert, al bent geabonneerd en u zich nog steeds zorgen maakt over wat er zal gebeuren als de conventionele media helemaal instorten, doe dan vandaag nog een donatie.

De lijn is Canada’s laatste, beste hoop voor oneerbiedig commentaar. Wij verwerpen onzin. Wij houden van levendig schrijven. Overweeg ons te steunen door u te abonneren. Volg ons op Twitter @de_lijnca. Vecht met ons mee Facebook. Stuur ons iets: [email protected]