De nervositeit van pseudo-libertariërs die zich bezighouden met bedrijfstoezicht

“Sociaal-liberale miljardairs zijn al lang onder ons… Maar de libertarische houding van sommige Silicon Valley-moguls, zo zorgvuldig gecultiveerd in hun public relations, is een beetje een schijnvertoning” – Mike Lofgren, De Deep State: de val van de grondwet en de opkomst van de schaduwregering2016.

“Fascisme en communisme zijn geen twee tegenpolen, maar twee rivaliserende bendes die om hetzelfde gebied vechten op basis van het collectivistische principe dat de mens een rechtloze slaaf van de staat is – Ayn Rand

Cognitieve dissonantie: Een permanente staat van nervositeit omdat men denkt dat men in de ene sociale context gelijk kan hebben, maar in een andere, grotere sociale of morele context ongelijk. Men zoekt daarom sociale steun voor het ongelijk om de spanning te verlichten en te verlossen. Men blijft geloven in het eigen gelijk door een ideologie te omarmen die haaks staat op de werkelijkheid en die dient als dekmantel voor de economische belangen (geparafraseerd door socioloog Peter L. Berger).

Silicon Valley staat erom bekend dat het zich bezighoudt met het volgen van elke persoon die een elektronisch communicatieapparaat gebruikt en die persoonlijke gegevens verkoopt voor commerciële doeleinden. Maar de geheime verkoop van persoonlijke gegevens door bedrijven aan inlichtingendiensten is problematisch omdat de Amerikaanse methode van oorlogsvoering, inlichtingen, antiterrorisme, rechtshandhaving, biologische oorlogsvoering, psychologische operaties (Psy-Ops) en zelfs binnenlands pandemiebeleid hierop is gebaseerd. Dit is waar voormalig National Security Agency (NSA)-contractant Edward Snowden in 2013 over klokkenluidde. Er was geen recht op privacy meer in de VS. Wat Snowden onthulde, was dat overheidsinlichtingendiensten gegevens gebruikten die door particuliere contractanten waren verstrekt om fundamentele burgerrechten op privacy te schenden.

Dit is vandaag de dag nog belangrijker voor grote particuliere hightechbedrijven die een kans zien om nog grotere meevallers te behalen voor hun monopolie-ondernemingen door hun gegevens te kunnen verkopen aan gebruikers van kunstmatige intelligentie, waaronder de overheid. Dat is wat de aandelenmarkt opblaast. Het potentieel voor indringing is echter onbegrensd. Er is dus al een figuurlijk ‘huwelijk’ geweest van wat de ‘surveillancestaat’ wordt genoemd en zakelijke hightechmonopolies, verdomme de antimonopoliewetten. Dit is ook de reden waarom burgers niet langer vrije meningsuiting op communicatieplatforms werd gegarandeerd, omdat het platform eigendom is van en wordt beheerd door een particuliere onderneming, geen overheidsinstantie. Dit is de perfecte tegenhanger of het perfecte excuus van de overheid dat zij niet degenen zijn die in je leven snuffelen.

Wanneer de overheid een aanhangsel van bedrijven wordt, wordt dat vaak fascisme genoemd. Maar sommige CEO’s van bedrijven beweren dat ze “libertariërs” zijn, waardoor ze zichzelf in een lastig parket brengen terwijl ze proberen het kapitalistisch ingestelde Amerikaanse publiek op andere manieren te overtuigen van hun deugdzaamheid.

Tijdens zijn eerste termijn als president tekende Donald Trump een wetsvoorstel om de privacywet voor breedband in te trekken. Toen Joe Biden eenmaal aan de macht was, gaf hij een uitvoerend bevel om internetcensuur door particuliere bedrijven te voorkomen, maar dit had niet de status van wet. In 1997 gaf het Amerikaanse Hooggerechtshof een beslissing dat de Communications Decency Act, die online spraak beperkt, ongrondwettelijk was. In 2013 publiceerde David Moon zijn boek How Geeks, the Tea Party, Gamers, Anarchists, and Suits Teamed Up to Defeat SOPA and Save the Internet.

Dit heeft geleid tot verschillende pogingen om federale wetgeving door te voeren die het delen van gegevens tussen de overheid en bedrijven zou stoppen, beperken of aan voorwaarden zou onderwerpen, zoals de Stop Online Piracy Act (SOPA), Protect IP Act (PIPA) en het door bedrijven gesteunde tegenwetsvoorstel de Online Protection and Enforcement of Digital Trade Act (OPEN).

Recente uitspraken van het Hooggerechtshof hebben bevestigd dat de overheid geen controle kan uitoefenen op sociale media door content te blokkeren, verwijderen of demonetiseren op basis van de mening van een persoon. Maar wat dacht u van het verkopen van hun mening, voorkeuren en zelfs persoonlijke medische gegevens aan overheidsinlichtingendiensten of aan andere commerciële ondernemingen, met name voor doeleinden van kunstmatige intelligentie (AI)?

Het publiek denkt nauwelijks na over privacy vanwege hun naïeve geloof in het kapitalisme en het idee dat bedrijven net zo goed rechten zouden moeten hebben als individuen om een ​​economische meevaller van het monopolie te oogsten. Maar individuen zijn geen natuurlijke monopolies, een idee dat het publiek bijna is vergeten sinds de spoorwegen begin 1900 werden gereguleerd. Dit is misschien de reden waarom CEO’s van Silicon Valley hun versie van het libertarisme omarmen, dat geld verdienen een recht is van de private sector en dat de overheid en het grootbedrijf gescheiden zijn als religie en de staat. Maar de religie van het bedrijfsleven en de staat zijn onafscheidelijk in een vermomde monopoliekapitalistische-oligopolistische staat waar iedereen door de god van het mammon geacht wordt recht te hebben op winst, zelfs als dat betekent dat er in andermans privé-slaapkamers of medische dossiers, abortussen, seksueel overdraagbare aandoeningen, etc. moet worden gesnuffeld.

Overheids- en particuliere communicatiebedrijven hebben al een gezellige relatie opgebouwd. Particuliere bedrijven ontwikkelen nu ook AI-technologie waarvan ze willen garanderen dat deze kan worden beschermd door stilzwijgende monopolisering. Ze kunnen geen AI-technologie verkopen als elke individuele klant een contract heeft met het recht op privacy dat vrije meningsuiting garandeert. Daarom ontvangt u voortdurend bijgewerkte internetprivacybeleidsregels in uw e-mail.

In deze nieuwe private-publieke surveillancestaat steunt een kliek van Silicon Valley-bedrijven een vice-presidentskandidaat die uit hun gelederen is getrokken, in de hoop dat ze wetgeving die gunstig is voor surveillancebedrijven door het Congres kunnen krijgen onder een nieuwe regering. Het enige dat nodig is, zijn politieke connecties en een presidentskandidaat die zijn zakelijke donoren geld schuldig is voor de financiering van zijn verkiezing. Het zal helpen om gekozen te worden als die zakelijke donor het liberalisme verwoordt, samen met een vice-presidentskandidaat die ook kan beweren een man van het volk te zijn; een zuiderling, een Oakie of een Johny reb en niet iemand wiens favoriete film “Pirates of Silicon Valley” was of de roman en film “Cash McCall” uit 1960 van Cameron Hawley.

Het is niet dat de Democraten niet met bedrijven in bed liggen. In 2020 gaven 25 bedrijven uit Silicon Valley $ 90 miljoen aan BLM, samen met $ 35 miljoen aan Antifa van miljardair George Soros, om nep-antirassenrellen te financieren om de vernietiging van kleine, voornamelijk etnische zakendistricten in grote steden te bewerkstelligen. En bedrijven beloofden uiteindelijk minstens $ 50 miljard aan activistische organisaties, ogenschijnlijk om expliciet de voornamelijk blanke arbeidersklasse te elimineren en ze te vervangen met behulp van de Critical Race Theory onder het noemer antiracisme. Het vermomde doel was om kleine onafhankelijke zakendistricten uit te roeien, zodat grote wereldwijde bedrijven hun klanten konden veroveren met online restaurants en supermarkten en voedselbezorging, enz. Maar noch de regering-Biden, noch Hillary Clinton, noch Bernie Sanders riepen op tot vervolging van deze woeste wetsovertredende bedrijven onder anti-afpersingswetten. President Eisenhower stuurde in 1957 federale troepen naar Little Rock, Arkansas om de burgerrechten te waarborgen, maar in 2020 niet de Democratische Partij.

Veel van de recente politieke onrust, zelfs de recente moordpoging, weerspiegelt een interne oorlog tussen concurrerende bedrijfscabals in Silicon Valley. Het lijkt meer op een maffiafamilie-territoriumgevecht tussen de Trafficante- en Gambino-families; of de oude Romeinse Claudians versus de Flavianen met de libertarische Cato aan de zijlijn, dan op een burgeroorlog, rassenstrijd, marxistische klassenstrijd of in principe een oorlog tussen politieke partijen. Maar de media willen daar niet over berichten en de academici en denktanks worden ofwel omgekocht of blijven steken in hun eigen ideologieën.

De opiniepeilingen van het electoraat zijn op de tv-schermen van de media te zien, maar er is nog steeds een plausibele truc voor de verkiezingen. Het naïeve publiek realiseert zich niet dat verkiezingen zijn vervangen door een strijd tussen bedrijfskliekjes over welke kandidaat ze onder een junta in het presidentschap kunnen plaatsen door de verkiezingen te kopen. Niettemin geloven kolonel Douglas MacGregor en zijn Our-Country-Our-Choice-beweging nog steeds naïef in democratische verkiezingen. Heeft niemand hen verteld dat we onder oligarchisch kapitalisme leven en dat ze dienovereenkomstig hun strategie moeten herzien? (zie Vilfredo Pareto, The Transformation of Democracy: Vilfredo Pareto, 1984). Of geloven traditionele Amerikanen nog steeds alleen wat er op tv en in de massamedia wordt gerapporteerd en het heersende verhaal?

Amerikaanse verkiezingen zijn verworden tot wat socioloog Vilfredo Pareto “de circulatie van de elites” noemde. Zogenaamde verkiezingen zijn junta’s en zijn niet wanneer heersers van onderaf worden omvergeworpen en er een vreedzame overgang plaatsvindt, maar wanneer de ene elitegroep de andere omverwerpt. Voor Pareto is “de geschiedenis het kerkhof van aristocratieën”. Denk aan het oude Rome, waar rivaliserende heersers elk hun eigen legers hadden die het tegen elkaar opnamen, en als hun militaire generaal te populair werd, zou hij zijn beschermheer kunnen omverwerpen en zelf de troon kunnen claimen (zie AH Allcroft, Rome Under the Oligarchs, 1896).

Pareto beschreef hoe regimewisseling cyclisch was en typisch “heerschappij door vossen” gekenmerkt door patronage, coöptatie en controle van zeer grote complexe politieke machines tegenover “heerschappij door leeuwen” gekenmerkt door het gebruik van geweld, gecentraliseerde controle en duidelijke lijnen van hiërarchische controle plaatste. Maar in Amerika vandaag de dag hebben de vossen de leeuwen gevangen en opgesloten door het leger te controleren.

Rome was een Timocratie die werd geregeerd door de landeigenaren, net zoals de VS wordt geregeerd door degenen met een monopolie op het kapitaal (een Corporatocratie). De sociale orde is ondergeschikt aan de kapitaalorde in een kapitalistische oligarchie (zie Clara Mattei, The Capital Order, 2022). Verkiezingen analyseren of voorspellen is veel te rationeel. Gehersenspoelde kapitalistische gerationaliseerde geesten kunnen niet zien dat de maatschappij een weefsel is van fantasie en dwaasheid, meer dan van ideologisch ontwerp of een functionerend systeem. Bovendien zijn mensen dwaas genoeg om te geloven dat hun eigen irrationaliteiten rationeel zijn (zie Vilfredo Pareto en Desiderius Erasmus, In Praise of Folly, 1512).

De rol van de overheid in deze politieke tumult is “laat hem en jou vechten” en verklaart waarom recente verkiezingen zijn gemanipuleerd om zwakke presidenten te installeren die zich zullen buigen voor deze strijdende bedrijfskliekjes. Oligarchen besturen het land zonder veel controle of evenwicht. En zelfs wanneer de rechtbanken een beslissing nemen, is de schade al aangericht en is deze niet te compenseren omdat het valt onder de categorie van een wettelijke regelgevende inname die noodzakelijk is gemaakt door een nep-noodsituatie. Dit conflict weerspiegelt het fascisme waarbij strijdende bedrijfskliekjes de overheid regeren (het zijn niet alleen infiltranten in de federale overheid die een dubbele nationaliteit hebben in een ander land die de overheid alleen controleren!). In deze onderlinge oorlog beschuldigen beide partijen elkaar ervan “communisten” en “marxisten” te zijn omdat het publieke bewustzijn die termen associeert met het kwaad en de slechtheid (zie Onmenselijke communistische revolutie of fascistische guerrillaoorlog van bedrijven?)

De huidige pseudo-libertarische CEO’s geloven niet dat ze een misdaad begaan, omdat in Amerika geld verdienen de ultieme religie is en beroepsmatige ideologieën hen ervan weerhouden anders te denken. Een theodicee is een religieuze verklaring of rechtvaardiging voor het kwaad of voor succes. De stilzwijgende Amerikaanse theodicee is de seculiere zalving van degenen die rijk zijn, ongeacht of ze door andere elites zijn geselecteerd en gefinancierd (Bill Gates en Steve Jobs veranderden in technocratische heiligen). Maar waar houdt het recht om monopoliewinsten te maken op en begint het recht van de mensen op privacy? En wat dacht je van de bekende negatieve onbedoelde gevolgen van massasurveillancetechnologieën? Is het toeval dat de database van de sociale zekerheid, vermoedelijk inclusief Medicare-gegevens, onlangs als gehackt is gemeld? Zoals Mike Lofgren stelt: “Een van de ironieën van het digitale tijdperk is dat, hoewel Amerikaanse burgers waardeloos zijn geworden, en nog minder voor bedrijven als betaalde werknemers, hun (economische) waarde als levende opslagplaatsen van commerciële gegevens (en obscene winsten) met de dag groter wordt” voor monopolistische kapitalisten (The Deep State: The Fall of the Constitution and the Rise of a Shadow Government, 2016).

Wat ons terugbrengt bij de verwachte beloning die de winnende Silicon Valley-kliek zal verwachten van een nieuwe president wiens verkiezing zij financierden en die hen in ruil daarvoor iets verschuldigd is. Maar hoe zit het met de burgerlijke vrijheden van het Amerikaanse volk op het recht op privacy? De pseudo-libertarische oligarchen zijn ongevoelig voor de consequenties van hun daden en kunnen leven met hun bijna sociopathische cognitieve dissonantie, maar zal het publiek onverantwoordelijkheid tolereren als ze eenmaal weten dat ze zijn verraden door hun redders? Of zullen ze opnieuw worden opgezet voor ongewapende demonstraties, criminalisering en opsluiting?

Het beste van Wayne Lusvardi