Wereldwijd 160 miljoen slachtoffers van kinderarbeid

Door Simone Galimberti*

KATHMANDU, Nepal | 26 augustus 2024 (IDN) — Kinderarbeid blijft een van de meest urgente problemen van onze tijd. Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) blijft kinderarbeid een wijdverbreid en hardnekkig probleem, 160 miljoen kinderen – 63 miljoen meisjes en 97 miljoen jongens – zijn in kinderarbeid, goed voor bijna 1 op de 10 van alle kinderen wereldwijd.

Een onlangs afgerond groot actieonderzoeksproject van vijf jaar, Child Labour: Action-Research-Innovation in South and South-Eastern Asia (CLARISSA), leverde nieuwe inzichten op in de complexe onderliggende problemen met betrekking tot kinderarbeid in de twee meest ongelijke regio’s van de grote Aziatisch-Pacifische regio.

Het programma werd met financiële steun van de Britse overheid uitgevoerd door een consortium uit de academische wereld en het lokale en internationale maatschappelijk middenveld, onder leiding van het Institute of Development Studies onder leiding van professor Danny Burns, de meest vooraanstaande theoreticus en beoefenaar van actieonderzoek ter wereld.

Dankzij de innovatieve aanpak waarbij kinderen en andere belangrijke belanghebbenden daadwerkelijk en zinvol worden betrokken, heeft het programma niet alleen nieuwe inzichten opgeleverd, maar ook een scala aan beleidsvoorstellen voorgesteld die, indien geïmplementeerd, kinderarbeid drastisch kunnen helpen verminderen en uitbannen.

Onder de talrijke onderzoeksresultaten van CLARISSA bevindt zich een baanbrekend onderzoeksartikel met de titel “Drijvende krachten achter de ergste vormen van kinderarbeid in de volwassenenentertainmentsector van Kathmandu”.

Het artikel richt zich op enkele belangrijke doorvoerpunten in Kathmandu en werpt nieuw licht op de oorzaken en dynamiek achter kinderuitbuiting en seksuele intimidatie in informele en uiterst onzekere banen in een sector die nauwelijks wordt gereguleerd en die zich grotendeels in het grijze gebied bevindt tussen wat legaal is en wat niet.

Interview

Om de kwesties die spelen en mogelijke oplossingen beter te begrijpen, interviewde ik Kriti Bhattarai, een van de auteurs en lid van een bredere groep professionals en voorstanders die bij het onderzoek betrokken zijn.

We denken misschien aan snelle ‘oplossingen’ om kinderarbeid uit te bannen.

In plaats daarvan zal een combinatie van maatregelen op het gehele beleidsterrein nodig zijn, van een sterker zorgstelsel tot kwalitatief beter onderwijs en een veerkrachtig en uitgebreid stelsel van sociale zekerheid.

Geen van deze maatregelen is gemakkelijk uit te voeren, vooral omdat er een drastische herziening van de manier waarop beleid wordt gemaakt nodig zou zijn en de kosten voor de handhaving ervan hoog zouden zijn.

De onderliggende problemen zijn immers diepgeworteld in een systeem dat, gebaseerd op ongelijkheid, nog steeds niet in staat is om voor miljoenen kinderen te zorgen.

Ondanks de uitdagingen bij de handhaving ervan, zijn ze technisch haalbaar en zijn er, ondanks de moeilijkheden, enkele belangrijke verbeteringen doorgevoerd.

Tegelijkertijd moet er nog veel werk worden verzet om die kinderen, met name meisjes en jonge vrouwen, te beschermen en te beveiligen die door de precaire gezinssituatie gedwongen worden om in de entertainmentindustrie voor volwassenen te werken.

Momenteel hebben honderden meisjes en jonge vrouwen in de Kathmanduvallei geen betere optie dan wat geld te verdienen om te overleven, voor zichzelf en hun gezin, in deze onveilige en onbeschermde sector.

Kriti Bhattarai legt uit dat het bieden van nieuwe paden en kansen een belangrijke uitdaging blijft voor beleidsmakers en gekozen functionarissen op zowel federaal als lokaal niveau.

Bhattarai is Senior Program Manager bij VoC en was de Qualitative Researcher en Thematic Lead voor het CLARISSA-project. Ze is ook een MPhil/PhD-student in International Relations and Diplomacy aan de Tribhuvan University.

V: Welke urgente maatregelen moeten er door de autoriteiten worden genomen? Wie zou volgens u de leiding moeten nemen? De lokale overheid, de federale overheid, een combinatie van beide?

De dringende maatregelen die de autoriteiten moeten nemen om de ergste vormen van kinderarbeid in Nepal aan te pakken, met name in de sector voor volwassenen, zijn volgens mijn inzicht na dit programma de volgende:

• Versterking van wettelijke kaders: Overheden moeten bestaande wetten en regels verbeteren om kinderen beter te beschermen tegen uitbuiting en strikte handhaving van kinderarbeid te garanderen.
• Er moeten initiatieven worden genomen om ervoor te zorgen dat kinderen toegang hebben tot kwalitatief goed onderwijs en dat niemand wordt beroofd van basisonderwijs omdat hij of zij geen geboortecertificaat kan overleggen. Dit kan dienen als preventieve maatregel tegen kinderarbeid.
• Het is van cruciaal belang om bewustwordingscampagnes te starten om gezinnen en gemeenschappen te informeren over de gevaren van kinderarbeid en het belang van onderwijs.
• Door financiële en sociale steun te bieden aan gezinnen die in armoede leven, kunnen we de economische druk die tot kinderarbeid leidt, verminderen.
• Monitoring- en rapportagemechanismen: Het opzetten van robuuste systemen voor het monitoren van kinderarbeidpraktijken en het rapporteren van overtredingen kan helpen om tijdig actie te ondernemen tegen overtreders.

Zowel de lokale als de federale overheid moeten het voortouw nemen in deze initiatieven. Lokale overheden kunnen gemeenschapsspecifieke strategieën implementeren en direct contact opnemen met getroffen families, aangezien ze de wettelijke rechten krijgen om noodzakelijk beleid te formuleren, uit te voeren en te monitoren in overeenstemming met de lokale context.

Aan de andere kant kan de federale overheid overkoepelende beleidsmaatregelen, financiering en juridische kaders bieden om deze lokale inspanningen te ondersteunen. Deze dubbele aanpak zorgt ervoor dat interventies worden afgestemd op lokale behoeften, terwijl een samenhangende nationale strategie tegen kinderarbeid wordt gehandhaafd.

V: Wat kunnen autoriteiten op de lange termijn doen? Denkt u dat instanties onderling voldoende coördineren? En wat met de rol van NGO’s?

Op de lange termijn kunnen autoriteiten verschillende structurele maatregelen implementeren om de ergste vormen van kinderarbeid in Nepal te bestrijden, met name in de sector voor volwassenenentertainment. De bestrijding van kinderarbeid in Nepal vereist een veelzijdige aanpak met uitgebreide beleidskaders, geïntegreerde onderwijsprogramma’s, goede gezondheidsvoorzieningen en initiatieven voor economische empowerment.

Door het nemen van robuuste juridische en beleidsmaatregelen worden de onderliggende oorzaken, zoals armoede, gebrek aan gezondheidszorg en toegang tot onderwijs, aangepakt. Tegelijkertijd zorgen kwalitatief goed onderwijs en beroepsopleidingen ervoor dat kinderen betere kansen op de arbeidsmarkt krijgen.

Voor de rol van NGO’s verminderen economische programma’s, zoals microfinanciering en jobtraining voor volwassenen, de afhankelijkheid van kinderarbeid. Het versterken van kinderbeschermingssystemen en investeren in doorlopend onderzoek zijn cruciaal voor het beschermen van kinderen en het informeren van beleid. Publieke bewustwordingscampagnes zijn essentieel om maatschappelijke houdingen te veranderen.

NGO’s spelen een cruciale rol in pleitbezorging, directe ondersteuningsdiensten, capaciteitsopbouw en onderzoek, zoals blijkt uit de participatieve bewijsgeneratie van het CLARISSA-programma. Deze uitgebreide aanpak is essentieel voor succes op de lange termijn bij het uitroeien van kinderarbeid in Nepal.

V: Zijn er verbeteringen in trends? Zijn er best practices die effectief zijn gebleken?

Het CLARISSA-programma heeft opmerkelijke verbeteringen gedocumenteerd in trends met betrekking tot kinderarbeid in Nepal, met name in de sector voor volwassenenentertainment, en heeft best practices geïdentificeerd die effectief zijn gebleken bij het aanpakken van de ergste vormen van kinderarbeid (WFCL). Recente trends duiden op een afname van de incidentie van kinderarbeid in Nepal, gedreven door een toegenomen bewustzijn en begrip van het probleem, zoals blijkt uit kwalitatieve analyse van 400 levensverhalen en het delen ervan tijdens de bijeenkomsten van de actieonderzoeksgroep.

Meer kinderen krijgen toegang tot onderwijsmogelijkheden en lokale gemeenschappen zetten zich actief in voor kinderbeschermingsinspanningen, wat een culturele verschuiving tegen kinderarbeid bevordert. Best practices omvatten participatieve bewijsgeneratie, samenwerking tussen meerdere belanghebbenden, gerichte bewustmakingscampagnes, betrokkenheid bij de bedrijfseigenaren, ondersteunende diensten voor gezinnen en robuuste monitoring- en rapportagemechanismen.

Het CLARISSA-programma benadrukt het belang van het betrekken van kinderen en bedrijfseigenaren bij onderzoek. Ondanks voortdurende uitdagingen hebben deze inspanningen geleid tot positieve trends, en voortdurende focus op deze best practices is essentieel voor het behouden en versterken van verbeteringen.

V: Welke rol spelen openbare scholen (gezien de uitdagingen waar ze voor staan) bij het voorkomen dat jonge kinderen in de entertainmentindustrie terechtkomen?

Scholen in Nepal spelen een cruciale rol bij het voorkomen dat kinderen gevaarlijke banen in de volwassenenentertainmentsector betreden. Ze bieden een veilige en ondersteunende leeromgeving, geven kinderen meer macht door middel van kwalitatief goed onderwijs en vergroten het bewustzijn over de gevaren van kinderarbeid.

Effectieve maatregelen om hun impact te vergroten, zijn onder meer investeren in lerarenopleidingen, het implementeren van flexibele leeropties, het aanbieden van financiële prikkels voor aanwezigheid en het samenwerken met NGO’s voor extra middelen. Betrokkenheid van de gemeenschap en ouderbetrokkenheid zijn ook van vitaal belang, omdat ze helpen een cultuur te bevorderen die prioriteit geeft aan onderwijs en kinderrechten.

Monitoringsystemen om aanwezigheid en prestaties bij te houden, samen met gemeenschapsgerichte programma’s die de grondoorzaken van kinderarbeid aanpakken, ondersteunen deze inspanningen verder. Door zich op deze strategieën te richten, kunnen scholen aanzienlijk bijdragen aan een veiligere en beter opgeleide toekomst voor kwetsbare kinderen in Nepal.

V: Zou een goed zorg-/pleegzorgsysteem, ten behoeve van kwetsbare kinderen, een verschil kunnen maken?

Een goed ontworpen zorg- en pleegzorgsysteem in Nepal zou kwetsbare kinderen aanzienlijk kunnen ondersteunen door ze in veilige, verzorgende huizen te plaatsen met getrainde verzorgers, wat stabiliteit, emotionele steun en bescherming tegen uitbuiting zou garanderen. Het zou de toegang tot onderwijs vergemakkelijken en de cyclus van kinderarbeid doorbreken door kinderen te voorzien van kennis en vaardigheden.

Het aanpakken van trauma’s via maatschappelijk werkers en counselingdiensten zou het emotionele welzijn en de veerkracht bevorderen. Door een vangnet te bieden, zou het systeem voorkomen dat kinderen gevaarlijke arbeidssectoren betreden. Nogmaals, effectieve samenwerkingen zouden de mechanismen voor kinderbescherming versterken en een gecoördineerde reactie op kinderarbeid garanderen. Zo’n systeem biedt een holistische benadering van preventie, bescherming en rehabilitatie, cruciaal voor het elimineren van de ergste vormen van kinderarbeid in Nepal.

V: Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd tijdens CLARISSA?

De interventie en bevindingen van het CLARISSA-programma laten zien dat kinderarbeid wordt aangestuurd door complexe, onderling verbonden factoren zoals armoede, ziekte in het gezin en schoolverlating. Het benadrukt de agency van kinderen, laat zien dat ze op verschillende manieren met hun omstandigheden omgaan en onderstreept de cruciale rol van kwalitatief onderwijs bij het voorkomen van kinderarbeid.

Het programma benadrukt het belang van het betrekken van families en gemeenschappen, het aannemen van holistische benaderingen die sociaal-economische omstandigheden aanpakken, en het gebruiken van participatief onderzoek om kinderen te empoweren en genuanceerde data te verzamelen. Door verschillende methodologieën te gebruiken om bewijs te verzamelen in dit programma, heb ik ook geleerd hoe kwetsbaar kinderen zijn op hun weg naar werk en terug naar huis.

Het gaat niet alleen om hun huizen en werkplekken, maar ook om veel andere kinderen die op reis zijn tussen de vreemdste uren van de dag en zonder veiligheidsmaatregelen zoals veilige afzetmogelijkheden of voldoende verlichting in de smalle steegjes waar mensen doorheen lopen.

Het is ook essentieel om kinderen en hun vermogen te vertrouwen, een must, een onmisbaar onderdeel tijdens het uitvoeren van dergelijk onderzoek en het afleren van onze eigen aannames en gedachten over kinderen is erg belangrijk. Dit creëerde een niet-oordelend platform voor kinderen om zichzelf uit te drukken en acties te verkennen om bij te dragen aan het creëren van een omgeving voor zichzelf.

*Simone Galimberti, woonachtig in Nepal, schrijft over SDG’s, op jongeren gerichte beleidsvorming en een sterkere en betere Verenigde Naties. (IDN-InDepthNews)

Foto: Kinderarbeid omvat werk dat kinderen te jong zijn om te doen en/of werk dat, door de aard of omstandigheden, waarschijnlijk schadelijk is voor de gezondheid, veiligheid of moraal van kinderen. Credit: UN/MINUSTAH / Logan Abassi