Aanpak van cruciale PIF-kwesties – The Fiji Times

Tonga – het 6e meest klimaatgevoelige land ter wereld ontvangt deze week leiders uit de Pacific. Tonga trok voor het laatst in 2021 internationale aandacht na de tragische uitbarsting van de Hunga Tonga-Hunga Ha-apai vulkaan. Doden, gewonden en de omvang van de schade aan de infrastructuur schokten de wereld.

Sindsdien is Tonga getroffen door verschillende cyclonen. De staatsschuld is gegroeid tot ruim 40 procent van het BBP. Fiscale druk beperkt het vermogen om meer vooruitgang te boeken op het gebied van de mondiale ontwikkelingsdoelen (SDG’s). Financiële druk vormt een ernstige beperking op het vermogen om te reageren op toekomstige klimaatrampen. Tonga heeft, net als de rest van de Stille Oceaan, een betere strategie nodig om de uitdagingen van een wereld na 1,5 graden Celsius opwarming het hoofd te bieden.

Wanneer Tonga’s premier, Hu’akavemeiliku Siaosi Sovaleni, deze week de 53e bijeenkomst van de leiders van de Blue Pacific voorzit, zal hij de prioriteiten van Pacific voor het jaar vormgeven. Hij zal dat verstandig, doordacht en op een manier doen die rekening houdt met de uiteenlopende standpunten van zijn medeleiders.

Het koninkrijk heeft zijn visie gepresenteerd voor een transformatieve en veerkrachtige Pacifica. Om dat te bereiken, moet de regio nu beginnen met beter bouwen.
Het beter opbouwen van veerkracht in de Blue Pacific begint met sterk leiderschap op regionaal niveau. Maar dit is ook een vraag over de diepgang van de partnerschappen in de regio en de omvang van de middelen die beschikbaar zijn voor onze regio. Tonga heeft terecht gezegd dat de meest klimaatgevoelige regio ter wereld nu haar veerkracht moet opbouwen – in dit decennium. Urgentie is existentieel.
De leiders van de Pacific hebben een volle agenda. Ze zullen het geassocieerde lidmaatschap van Guam en Amerikaans Samoa in de Forum-familie overwegen. Dit brengt de VS steviger in de Pacific-familie. De VS heeft tijd nodig gehad om te beseffen dat het een Pacific-macht is. Dit zou breed verwelkomd moeten worden, zelfs al is het tientallen jaren te laat.

Pad en tijdschema voor de dekolonisatie van Nieuw-Caledonië

De leiders van Pacific zullen zich zorgen maken over hoe ze hun aanpak het beste kunnen vormgeven voor de stappen die nu nodig zijn om de dekolonisatie in Nieuw-Caledonië af te ronden. Velen zullen beweren dat de tijd voor langzame, geleidelijke evolutie voorbij is en dat er tijdgebonden stappen moeten worden overeengekomen. De MSG-subgroep van leiders kan beweren dat PIF een verheven rol moet spelen om ervoor te zorgen dat de dekolonisatie van Nieuw-Caledonië wordt voltooid zonder verder geweld.

De leiders van Pacific zullen verdere stappen ondernemen om de Pacific Resilience Facility operationeel te maken. Leiders kunnen transnationale criminaliteit en de groeiende implicaties ervan voor hun binnenlandse economieën en samenlevingen bespreken en een groot aantal andere vaste punten, waaronder de implementatie van onze 2050-strategie – de Blue Pacific’s Southern Cross.

Een meedogenloze geopolitieke omgeving

De leiders van de Pacific weten dat ze elkaar ontmoeten tegen de achtergrond van een wereldwijde omgeving die al jaren niet zo uitdagend is geweest. Het woedende conflict in het Midden-Oosten en in Oekraïne blijft internationaal veel zuurstof verbruiken.
Geopolitieke betwisting in de Blue Pacific – het deel van de bredere Pacific dat de collectieve EEZ van eilandstaten is, heeft deze intense betwisting al tientallen jaren niet meer gezien. Deze betwisting vindt plaats in alle domeinen – maritiem, zeebodem, ruimte en natuurlijk op het land en met name in de grondstoffensectoren.

Het risico op miscalculaties en conflicten in de Blue Pacific die voortkomen uit misverstanden tussen supermachten is nog nooit zo groot geweest. De leiders van de Pacific weten dit maar al te goed.
De leiders van de Pacific zullen ook weten dat in een nieuwe geopolitiek geladen internationale omgeving de stemmen van kleine eilandstaten in de grotere fora waar de grote beslissingen van onze tijd worden genomen, nog meer zijn gedempt. De belangen van de supermachten en van grote ontwikkelingslanden overschrijven vaak discussies die van belang zijn voor kleine staten. Kleine staten voelen zich claustrofobisch in deze mondiale ruimtes.

Tegen deze achtergrond is het aan Tonga als voorzitter om de internationale diplomatie van de Pacific te resetten en te stimuleren. Zoveel van de kleine en grote beleidsaanpassingen die nodig zijn, zullen in bestuurskamers ver buiten de oevers van de Blue Pacific worden uitgevoerd.

Eerste bijeenkomst van leiders van de Pacific in een wereld na een temperatuurstijging van 1,5 graden Celsius?

De wereld heeft mogelijk de doelstelling van 1,5 graden Celsius opwarming vorig jaar overschreden. Dit is mogelijk de eerste bijeenkomst van leiders in de Stille Oceaan tegen deze achtergrond. Het kan jaren duren voordat de wereld terugkeert naar het 1,5 graden Celsius pad. Dit is van belang voor de hele wereld. Het is van belang voor de Stille Oceaan op een existentiële manier.

De doelstelling van 1,5 graden Celsius is de vangrail van de Pacific tegen een aanhoudende klimaatchaos. Elke decimaal boven de 1,5 graden Celsius betekent dat aanpassing van de economieën van de Pacific zoveel moeilijker wordt. Elke extra decimaal betekent dat aanpassing ten minste 15 procent duurder wordt.

Als de wereld de 2,0 graden Celsius stijging overschrijdt, wordt een groot deel van de aanpassing in de Blue Pacific onmogelijk. Een temperatuurstijging boven de 2,0 graden Celsius betekent dat veel infrastructuurprogramma’s die al gaande zijn, terug naar de tekentafel moeten. Zo simpel is het. De regio zal bouwnormen moeten overwegen die kunnen reageren op cyclonen van categorie 6 en 7 – categorieën die nu nog niet bestaan, maar waar we ons nu op moeten voorbereiden en waar we op moeten bouwen.

De ministers van Financiën van de regio zijn volhardend geweest in het luiden van de alarmbellen over het ontbreken van de fiscale ruimte om hun ontwikkelingsinspanningen uit te breiden en tegelijkertijd hun vermogen om te reageren op de volgende crisis te behouden. De kosten van het repareren van schade veroorzaakt door intensere stormen en de snellere verslechtering van hun infrastructuur nemen toe. Reageren hierop vreet aan hun inspanningen om de gezondheidszorg uit te breiden en de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. De afwegingen zijn alarmerend. Enkele overwegingen voor de leiders van de Stille Oceaan worden tegen deze achtergrond voorgesteld.

PIF-leiders op oorlogspad

Ten eerste doen PIF-leiders er goed aan om ondubbelzinnig te benadrukken dat een wereld die haar verplichtingen onder het Verdrag van Parijs niet nakomt, niets minder is dan een oorlogsverklaring aan de Pacifische eilandstaten en hun gemeenschappen. Een einde maken aan de oorlog in Oekraïne is belangrijk voor de vrede in Europa. Een einde maken aan de klimaatoorlog is belangrijk voor de vrede en veiligheid in de Blue Pacific.

De kleine staten hebben behoefte aan diepe en duurzame partnerschappen – geen mooi-weer-partnerschappen. De diepgang van partnerschappen met de Pacific zal niet bepaald worden door het aantal nullen op de hulpchequeboekjes, maar door de helderheid van de toezeggingen om de opwarming van de aarde te beperken tot niet meer dan 1,5 graden Celsius en geen decimaal meer. Ik weet zeker dat de voorzitter van het PIF een elegante manier zal vinden om dit uit te drukken. Elegantie is het kenmerk van de Tongaanse diplomatie.

Ten tweede zullen de leiders van Pacific de eerste belangrijke stappen ondernemen om hun eigen klimaatfinancieringsfaciliteit operationeel te maken: de Pacific Resilience Facility (PRF). Dit is een grote deal. Ze zullen aanzienlijke financiële toezeggingen nastreven om de zelfbeheerde klimaatfinancieringsfaciliteit van Pacific op te zetten en operationeel te maken. Ze zullen de steun van VN-secretaris-generaal Antonio Guterres verwelkomen om te helpen internationale financiële toezeggingen te mobiliseren.

Binnenlandse reactie op klimaatverandering

De PRF is cruciaal voor een versnelde reactie op de klimaatcrisis in de regio. Pacific wil het spel veranderen. In plaats van afhankelijk te zijn van liefdadigheid en de langzaam uitbetalende internationale instrumenten zoals de GCF, willen ze hun eigen reactie op klimaatverandering vormgeven en aansturen. Als de regio dit goed doet, is er geen reden waarom de PRF in de toekomst niet kan uitgroeien tot de eigen ontwikkelingsbank van de Pacific – een cruciale stap voor het beschermen van de soevereiniteit van de regio op de middellange termijn. Ik hoop dat sommige leiders ook over deze toekomst beginnen na te denken.

Ten derde doen de leiders van de Pacific er goed aan om op de meest heldere en eenvoudige manier internationaal akkoord te gaan met hun klimaatvraag. Ze hebben klimaatfondsen nodig die tien keer zo veel stromen als nu. Schattingen aan de lage kant variëren jaarlijks tussen $ 1,5 en $ 2 miljard USD. Duidelijkheid over hun collectieve klimaatfinancieringsvraag zou hun internationale diplomatie moeten kaderen – op de klimaat-COP in Azerbeidzjan en in hun regionale bijeenkomsten met ontwikkelingspartners. Terwijl de wereld worstelt om het eens te worden over het kaderen en financieren van de nieuwe wereldwijde klimaatfinancieringsdoelstelling, zou de Pacific een houdbare oplossing moeten zoeken voor zijn groeiende behoeften. Er kan een Tongaanse en Pacifische tijd zijn voor al het andere – niet zo voor het reageren op de klimaatcrisis.

Klimaatschuld van Pacifische eilandstaten – de schuld die ze hebben op zich genomen voor herstel en rehabilitatie van klimaatverandering moet worden afgeschreven. Punt. Dit geeft ze wat fiscale ruimte terug die nodig is om hun ontwikkeling te financieren. Hun aanpassing moet aanzienlijk worden versneld. Dit is uitzonderlijk belangrijk voor Pacifische kleine eilandstaten waar het venster voor aanpassing kort is en steeds smaller wordt – vaak minder dan 10 jaar. De financiering van aanpassing moet met veelvouden worden uitgebreid.

Ten vierde, nu de Pacific-gemeenschap de Uto ni Yalo verwelkomt op haar reis vanuit Fiji, hoop ik dat dit een veel sterkere focus op de Blue Economy brengt. De Blue Pacific is een van de longen van de wereld. Haar maritieme hulpbronnen zijn van ons. Maar dit is omstreden.
De Blue Pacific was ‘s werelds eerste kernwapenvrije regio. De leiders van de Pacific kunnen de Blue Pacific uitroepen tot een Oceaan van Vrede. Door middel van een dergelijke Verklaring kunnen ze duidelijkere richtlijnen geven voor het uitbreiden van de bescherming en het behoud van mariene ruimtes op regionaal niveau. Ze kunnen nieuwe mechanismen initiëren voor het mobiliseren van blauwe investeringen voor het duurzame beheer van hun kostbare maritieme hulpbronnen.

Leiders kunnen initiatieven nemen om regionale instrumenten te ontwikkelen om uitdagingen op het gebied van de oceaan op te lossen, zoals die welke in de toekomst ontstaan ​​door potentiële mijnbouw op de zeebodem. Ze kunnen verplichtingen opleggen aan hun partners en hun vrienden om informatie te delen over activiteiten in de Blue Pacific, inclusief activiteiten die gerelateerd zijn aan veiligheid. De regio moet systematisch te werk gaan om potentiële brandhaarden proactief te ontstressen. Haar solidariteit kan worden geschaad als ze dat niet doet.

Ten slotte zullen veel leiders van de Pacific over een paar weken weer bijeenkomen bij de Verenigde Naties tijdens de jaarlijkse Algemene Vergadering in New York. Zelfs in deze moeilijke mondiale omgeving roept de secretaris-generaal van de VN, die voor het eerst in Tonga aanwezig zal zijn, een Summit for the Future bijeen. De leiders van de Pacific zouden er goed aan doen om een ​​samenhangend standpunt in te nemen in de aanloop naar deze Summit.

Ze kunnen de Summit of the Future gebruiken om hun oproep voor een substantiële transformatie in de internationale financiële architectuur uit te breiden, zodat ze in plaats van tegen de belangen van kleine eilandstaten in te gaan, eindelijk voor hen gaan werken. Ze willen misschien laten zien hoe ze onze regio zien uitgroeien tot een gelijkwaardig en niet tot een uitgesloten deel van een digitaal verbonden wereld. Ze kunnen garanties zoeken van het internationale systeem dat regels en procedures van internationaal bestuur die de kleine staten het zwijgen opleggen en marginaliseren, worden vastgelegd, zodat ze een stem en invloed hebben in het wereldwijde systeem.

Dit is een enorm belangrijke bijeenkomst van Pacific. Ik sluit me aan bij Pacific Islanders om de voorzitter en onze leiders succes te wensen bij hun beraadslagingen. De inzet voor Pacific Islanders kan niet hoger zijn.

Dr. Satyendra Prasad is Senior Fellow bij Carnegie Endowment for International Peace, de Climate Lead voor Abt Global en voormalig ambassadeur van Fiji bij de Verenigde Naties. De meningen die hier worden geuit, zijn zijn eigen meningen.