De ketenen van hebzucht, corruptie en bedrog afwerpen: recept voor een nieuwe wereldorde

Mondiale gelijkheid en duurzaamheid kunnen pas worden bereikt als het dominante paradigma van hebzucht, corruptie en bedrog, dat alle niveaus van bestuur en handel doordrenkt, grondig wordt herzien. Dr. Roy I Bhikharie onderzoekt of en hoe het VN-systeem verantwoordelijk is voor het ondersteunen van de economische groei van de elite ten koste van de bredere bevolking. Op basis van dit werk wordt een routekaart voorgesteld, gebaseerd op humanistische principes en systemische hervormingen, voor het opbouwen van een rechtvaardiger sociaal-economisch landschap over de hele wereld.

Als gevolg van systemisch falen van nationaal en mondiaal bestuur is de samenleving er niet in geslaagd hebzucht, corruptie en bedrog te overwinnen om mondiale gelijkheid en duurzaamheid te bereiken. Veel, zo niet de meerderheid van de landen volgen oneerlijke praktijken, zoals de uitbuiting van goedkope arbeidskrachten, die de armoede en de ongelijkheid verergeren. Door hebzucht veroorzaakte corruptie en valse claims en beloften verhinderen de consistente toepassing van wetten en bevorderen een cultuur van lobbyen. Politieke leiders handhaven corrupte paradigma’s en concepten binnen een maffia-achtige cultuur van macht en straffeloosheid, waardoor verandering wordt voorkomen. In een doorsijpelproces wordt deze cultuur van politieke hebzucht, corruptie en bedrog ook weerspiegeld in de acties van particuliere ondernemingen, de mondiale elite en georganiseerde misdaadsyndicaten. Kortom, we leven in een wereldorde waar over geld wordt gesproken en degenen met politieke en economische macht ongestraft kunnen handelen wat ze willen.

Dr. Roy I Bhikharie onderzoekt of en hoe het systeem van de Verenigde Naties (VN) verantwoordelijk is voor het ondersteunen van de economische groei van de elite ten koste van de bredere bevolking. In het bijzonder heeft Bhikharie onderzoek gedaan naar de rol van de VN bij het faciliteren van een ‘maffia-achtige machtscultuur zonder straffeloosheid’, gekenmerkt door autoritarisme, dat lage morele normen, psychologische gevangenschap, belemmerde menselijke ontwikkeling, irrationele voorkeuren, maatschappelijke verdeeldheid en negatieve kuddes stimuleert. gedrag. Dit is de manier waarop de praktijken van de VN valse concepten kunnen inprenten, het cognitief-affectieve functioneren kunnen verminderen en de percepties van de wereldbevolking kunnen omhullen, waardoor ze ervan worden weerhouden de confrontatie aan te gaan met de onrechtvaardigheden die zij bevorderen. Op basis van zijn werk pleit Bhikharie voor een paradigmaverschuiving die zowel meer humanistische benaderingen van bestuur als systemische hervormingen omvat. Zijn voorgestelde recept voor een beter mondiaal bestuur biedt een routekaart voor het opbouwen van een rechtvaardiger sociaal-economisch landschap over de hele wereld.

Een gebroken sociaal-economisch landschap

In de Corruption Perceptions Index van 2022 scoorde ruim tweederde van de landen onder de 50 op een schaal van 0 (zeer corrupt) tot 100 (zeer schoon), waarbij 155 landen sinds 2012 geen significante vooruitgang op het gebied van corruptie of een daling lieten zien. Regeringen bepalen op onrechtvaardige wijze de waarden van de lonen of pensioenen die individuen kunnen behouden en bepalen de salarissen van ambtenaren zonder publieke toestemming. Tot 25% van de mondiale overheidsuitgaven gaat verloren door corruptie, en geen enkel land biedt zijn bevolking een fatsoenlijk en duurzaam leven. De internationale armoedegrens van 2,15 dollar per dag negeert fundamentele menselijke behoeften zoals sanitaire voorzieningen, water en elektriciteit, waardoor uiteindelijk een vorm van moderne slavernij wordt gelegaliseerd. Meer dan 25% van de wereldbevolking leeft in een gebied met veel stedelijke misdaad en geweld. Ondanks voldoende voedselproductie leeft bijna 80% van de wereldbevolking in armoedige omstandigheden. Tegelijkertijd heeft de rijkste 1% ter wereld bijna 66% van alle nieuwe mondiale rijkdom in beslag genomen, wat ongeveer twee keer zoveel was als de resterende 99% die in deze periode werd verdiend. En voor elke dollar aan belastinginkomsten komt slechts vier cent uit vermogensbelasting. Een dergelijke ongelijke eigendom van kapitaal resulteert in grove economische ongelijkheid. Bovendien versterkt deze situatie zichzelf, waarbij onderzoeken aantonen dat blootstelling aan luxe leidt tot gevoelens van superioriteit, waardoor de deur wordt geopend voor meer eigenbelangrijk gedrag en een verminderd moreel oordeel. Erger nog: wereldwijd worden veel mannen en vrouwen vermoord omdat zij een standpunt innemen tegen misdaad, onrecht of corruptie. Wereldwijd worden gemiddeld elke week vier milieuactivisten vermoord, en het is waarschijnlijk dat bedrijven en corrupte regeringen samenzweren bij deze moorden. Vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld verkeren in fysiek gevaar en worden vaak straffeloos vermoord, terwijl negen op de tien mensen fundamentele vooroordelen koesteren jegens vrouwen.

We leven in een wereldorde waarin over geld wordt gepraat en machtige mensen ongestraft kunnen handelen wat ze willen.

Bhikharie neemt Suriname als representatief voorbeeld van deze mondiale sociaal-politiek-economische malaise. Tijdens de transitie naar de onafhankelijkheid, die in 1975 werd voltooid, slaagden de voormalige koloniale heersers, Nederland, er niet in sterke overheidsinstellingen en -praktijken in het leven te roepen. Onder deze omstandigheden nam de nieuwe regering eenvoudigweg de rol van ‘slavenmeester’ op zich en slaagde er niet in te streven naar een sterke constitutionele democratie en scheiding der machten. Er kunnen wetten bestaan, bijvoorbeeld op het gebied van corruptie, maar deze worden niet gehandhaafd. Het kiesstelsel is niet geschikt voor zijn doel; De parlementaire samenstelling is niet representatief voor het land, en een gefragmenteerd landschap van politieke partijen en bewegingen resulteerde in een gebroken sociaal weefsel waarin de ene man tegen de andere wordt opgezet. Als gevolg hiervan zijn in de jaren sinds de onafhankelijkheid miljarden dollars aan internationale hulp die Suriname binnenstroomden verspild, verloren in een zwart gat van inefficiëntie en corruptie. Binnen deze duistere duisternis zijn multinationale ondernemingen ongecontroleerd doorgegaan, met opmerkelijke voorbeelden uit de bauxiet- en goudmijnindustrie, die ernstige en grotendeels ongecontroleerde milieuschade hebben veroorzaakt. Politieke frustratie en zwak bestuur hebben geresulteerd in twee militaire staatsgrepen en perioden van politiek geweld, waarvoor geen gerechtigheid is nagestreefd. Dit duidelijke voorbeeld illustreert duidelijk de macht van internationale partners bij het afdwingen/aanmoedigen (of niet, al naar gelang het geval) van goed bestuur, psychologische vrijheid en duurzame bedrijfspraktijken in kleinere, minder machtige staten. De trickle-down-economie maakt plaats voor een doorsijpelende sociaal-politiek-economische achteruitgang.

Hoewel Bhikharie de VN en andere internationale organisaties bekritiseert omdat ze deze kwesties in stand houden, biedt zijn voorgestelde routekaart een basis voor dergelijke organisaties om dringende systemische hervormingen door te voeren, die bedoeld zijn om de systemische zwakheden van de VN weg te nemen en mensen in staat te stellen haar onrechtvaardigheden aan te vechten. Op deze manier gaat het aanpakken van systemische uitdagingen hand in hand met het bevorderen van eigenwaarde, innerlijke vrijheid en vertrouwen tussen mensen. Deze kwaliteiten kunnen cognitieve processen intermestisch wijzigen en een mondiale humanistische paradigmaverschuiving faciliteren, die de ontwikkeling van een vreedzame, rechtvaardige en duurzame wereldorde mogelijk maakt.

Recept voor een duurzame wereldorde

Bhikharie stelt dat cosmetische rebranding van de oude politiek geen oplossing is voor de huidige crises. In plaats daarvan hebben we een humanistische paradigmaverschuiving nodig in de cultuur en praktijk van goed bestuur en psychologische vrijheid. Het voorgestelde ‘recept’ voor het creëren van een dergelijk mondiaal bestuur is gebaseerd op de noodzaak om de cultuur van hebzucht, corruptie, bedrog, lobbyen en straffeloosheid uit te bannen om consistente toepassing van de wet te garanderen en mondiale gelijkheid en duurzaamheid te bevorderen. Met andere woorden, het levert de munitie voor een psychologische strijd van het goede (systemische hervormingen) tegen het kwade (oude politiek). Bhikharie wijst op een aantal kritische acties die de VN en nationale regeringen zouden moeten ondernemen:

1. De VN moeten, na de bovengenoemde systeemhervormingen, de lidmaatschapsstatus van corrupte staten zorgvuldig overwegen.

2. Staten moeten worden beloond voor de implementatie van goede bestuurspraktijken, waaronder: gelijkheid van belastingen, het creëren van fatsoenlijk werk, de rechtsstaat, juridische en politieke verantwoording, financiële regulering, investeringen in onderwijs, investeringen in sociale en culturele ontwikkeling en welzijn om mensen in staat te stellen waardig te leven, wettelijke bescherming van gendergelijkheid (naast andere beschermde kenmerken, zoals leeftijd, geslacht en handicaps), enz.

3. Staten moeten worden beloond voor het actief bevorderen van capaciteitsopbouw en persoonlijke ontwikkeling onder de bevolking – bijvoorbeeld het ontwikkelen en implementeren van onderwijs- en werkgelegenheidsbeleid dat individuen aanmoedigt hun ambities te volgen, onafhankelijkheid te koesteren en gevoelens van eigenwaarde te bevorderen. Het idee is dat sterke, zelfverzekerde individuen zowel een hogere productiviteit als een hoger niveau van tevredenheid kunnen bereiken, terwijl op gemeenschapsniveau sterke, zelfverzekerde individuen sterke, zelfverzekerde gemeenschappen zullen creëren met de kracht om hebzucht, corruptie, bedrog, lobbyen en straffeloosheid te verwerpen.

4. Staten moeten het recht op afwijkende meningen en protest respecteren (juridisch en cultureel) als middel om sociale rechtvaardigheid te bevorderen.

De weg naar macht en rijkdom is geplaveid door passieve onderwerping
en geldaanbidding.

Bhikharie benadrukt het feit dat de wereldbevolking de huidige situatie heeft laten ontstaan. De mondiale elite verspreidt met plezier onwaarheden en behandelt de bredere bevolking als, in de woorden van Bhikharie, ‘hersenloze marionetten’, terwijl de bredere bevolking dit op zijn best als een voldongen feit accepteert en in het ergste geval niet eens erkent dat dit gebeurt. Mensen die in deze al lang bestaande psychologische gevangenschap leven, staan ​​anderen toe hun waarde te bepalen en geven op hun beurt de controle over hun lot op. Velen zijn passief en slagen er niet in de steeds groter wordende onrechtvaardigheden onder ogen te zien of zelfs maar te erkennen. Anderen steunen een dergelijk systeem actief en zijn niet bereid de boot op zijn kop te zetten als ze denken dat ze zich misschien op een dag zullen aansluiten bij de gelederen van de rijken en machtigen en hun waarden zullen internaliseren. De weg naar macht en rijkdom is geplaveid door passieve onderwerping en geldaanbidding.

Praktische implementatie

Bhikharie betoogt dat het aannemen van de hierboven geschetste veranderingen uiteindelijk de macht weer in handen van het volk zal leggen, door de sociaal-economische ongelijkheid te verminderen en zowel de individuele als de collectieve keuzevrijheid te vergroten. Na verloop van tijd heeft deze benadering het potentieel om een ​​humanistische paradigmaverschuiving teweeg te brengen op alle niveaus van de samenleving, inclusief het individuele, gemeenschaps-, nationale en uiteindelijk mondiale niveau.

Het is duidelijk dat het faciliteren van dergelijke veranderingen gemakkelijker gezegd dan gedaan is, en de implementatie van effectief nieuw beleid is vaak problematisch. Bhikharie stelt dat het proces niet als een lineair traject moet worden gezien. In plaats daarvan is het een dynamisch proces dat begint met het delen van visies en perspectieven voor het bereiken van sociale rechtvaardigheid en dat uiteindelijk beleidsinstrumenten oplevert om de verwezenlijking van deze idealen in de echte wereld te ondersteunen, te monitoren en te sturen. In tegenstelling tot het bestaande, kapotte en ontkrachte systeem van de trickle-down-economie, werkt deze benadering op de theorie van de trickle-up; dat wil zeggen dat verandering van onderaf moet beginnen. Wanneer individuen de ruimte krijgen om te groeien en bloeien (fysiek, emotioneel, economisch, cultureel en intellectueel), zullen hun directe gemeenschappen zich verenigen en ook beginnen te bloeien; wanneer sterke gemeenschappen zich verenigen, zal de natie floreren. Wanneer naties zich verenigen, zal de internationale gemeenschap floreren.

Bhikharie plaatst de VN in het middelpunt van de noodzaak tot verandering, aangezien zij de enige organisatie is met voldoende bereik om invloed uit te oefenen op regeringen over de hele wereld en daarom het goede voorbeeld moet geven. De VN moeten vechten om corruptie, bedrog, verkiezingsfraude, verdeel-en-heers-politiek, nepotisme en oligarchie, lobbywerk, censuur, slechte scheiding der machten, belangenconflicten en mensenrechtenschendingen uit te roeien. Tegelijkertijd moet zij zich inzetten voor de bevordering van internationaal en binnenlands beleid dat duurzame sociaal-economische ontwikkeling en ‘positief kuddegedrag’ mogelijk maakt.

Persoonlijke reactie

U suggereert dat de VN een ‘wortel-en-stok’-aanpak hanteren om verandering aan te moedigen. De ‘stok’ is het heroverwegen van het lidmaatschap van landen die niet de noodzakelijke veranderingen doorvoeren. Wat is op praktisch niveau de ‘wortel’? Dat wil zeggen: hoe kan de VN landen belonen voor ‘goed gedrag’?
Voor ‘goed gedrag’ zou de VN deze landen volledig lidmaatschap moeten verlenen en hen een speciale onderscheiding kunnen uitreiken, en hen in een positie moeten brengen om bepaalde landen te helpen vergelijkbare waarden aan te nemen, zoals zij uit ervaring hebben. De ‘stok’ zou een voorwaardelijk lidmaatschap voor een bepaalde periode kunnen zijn, waarbij landen aan alle ontbrekende eisen moeten voldoen.