Assange: ‘Ik ben vrij omdat ik schuldig heb gezworen aan de journalistiek’

Assange spreekt dinsdag commissie van de Raad van Europa toe (PACE)

Julian Assange

Dames en heren, de overgang van jarenlange opsluiting in een streng beveiligde gevangenis naar het hier verschijnen voor de vertegenwoordigers van 46 landen en 700 miljoen mensen is een diepgaande en surrealistische verschuiving. De ervaring van jarenlang isolement in een kleine cel is moeilijk over te brengen. Het ontneemt één gevoel van eigenwaarde en laat alleen de rauwe essentie van het bestaan ​​over.

Ik ben nog niet volledig toegerust om te spreken over wat ik heb doorstaan. De meedogenloze strijd om in leven te blijven, zowel fysiek als mentaal. Ook kan ik nog niet spreken over de dood door ophanging, moord en medische verwaarlozing van mijn medegevangenen.

Ik bied bij voorbaat mijn excuses aan als mijn woorden haperen, of als mijn presentatie de glans mist die je van zo’n gerenommeerd forum mag verwachten. Het isolement heeft zijn tol geëist. Die ik probeer te ontspannen. En mezelf uitdrukken in deze setting is een uitdaging. De ernst van deze gebeurtenis en het gewicht van de kwesties dwingen mij echter mijn bedenkingen opzij te zetten en rechtstreeks met u te spreken.

Ik heb een lange weg afgelegd, letterlijk en figuurlijk, om vandaag voor u te staan. Voorafgaand aan ons gesprek of het beantwoorden van eventuele vragen die u heeft. Ik wil PACE bedanken voor zijn resolutie voor 2020, waarin werd gesteld dat mijn gevangenschap een gevaarlijk precedent schiep voor journalisten. Ik merkte op dat de speciale VN-rapporteur voor marteling om mijn vrijlating had opgeroepen. Ik ben ook dankbaar voor de verklaring van Pace uit 2021, waarin hij zijn bezorgdheid uitdrukt over geloofwaardige berichten dat Amerikaanse functionarissen mijn moord opnieuw hebben besproken en hebben opgeroepen tot mijn onmiddellijke vrijlating, en ik prijs de Commissie Juridische Zaken en Mensenrechten voor het aanstellen van een gerenommeerd rapporteur.

Binnenkort zal ik beginnen met het onderzoeken van de omstandigheden rond mijn detentie en veroordeling, en de daaruit voortvloeiende implicaties voor de mensenrechten. Maar zoals zoveel van de inspanningen die in mijn geval zijn gedaan, of die nu afkomstig waren van parlementsleden, presidenten, premiers, de paus, VN-functionarissen en diplomaten, vakbonden, juridische en medische professionals, academici, activisten of burgers, had geen van hen dit mogen doen. noodzakelijk geweest.

Geen van de verklaringen, resoluties, rapporten, films, artikelen, evenementen, fondsenwervers, protesten en brieven van de afgelopen veertien jaar hadden nodig moeten zijn. Maar ze waren allemaal nodig, want zonder hen zou ik nooit het levenslicht hebben gezien. Deze ongekende mondiale inspanning was nodig omdat de wettelijke beschermingen die wel bestonden, veel ervan alleen op papier bestonden, terwijl ze binnen een enigszins redelijke tijd niet effectief waren.

Over de pleidooiovereenkomst

Uiteindelijk heb ik vrijheid verkozen boven een realiseerbare rechtvaardigheid. Na jarenlang vast te hebben gezeten en een gevangenisstraf van 175 jaar te hebben opgelegd zonder effectief rechtsmiddel. Gerechtigheid is voor mij nu uitgesloten, omdat de Amerikaanse regering in haar pleidooiovereenkomst schriftelijk heeft benadrukt dat ik geen zaak kan aanspannen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens of zelfs maar bij het verzoek om de Freedom of Information Act over wat zij mij heeft aangedaan als gevolg van haar uitleveringsverzoek.

Ik wil volkomen duidelijk zijn. Ik ben vandaag niet vrij omdat het systeem werkte. Ik ben vandaag vrij na jaren van opsluiting omdat ik schuldig heb gepleit aan de journalistiek. Ik bekende schuldig te zijn aan het zoeken naar informatie uit een bron. Ik bekende schuldig te zijn aan het verkrijgen van informatie uit een bron. En ik bekende schuldig te zijn aan het informeren van het publiek over die informatie. Ik heb aan niets anders schuld bekend.

Ik hoop dat mijn getuigenis van vandaag kan dienen om de zwakte en de zwakheden van de bestaande waarborgen te benadrukken en om degenen te helpen wier gevallen minder zichtbaar zijn, maar die even kwetsbaar zijn. Nu ik uit de kerker van Belmarsh kom, lijkt de waarheid nu minder waarneembaar, en ik betreur het hoeveel terrein er in die periode verloren is gegaan. Hoe het uiten van de waarheid is ondermijnd, aangevallen, verzwakt en verminderd.

Ik zie meer straffeloosheid, meer geheimhouding, meer vergeldingsmaatregelen voor het vertellen van de waarheid en meer zelfcensuur. Het is moeilijk om geen lijn te trekken uit de vervolging van mij door de Amerikaanse regering. Het is oversteken. De Rubicon oversteken door de journalistiek internationaal te criminaliseren naar het ware klimaat voor vrijheid van meningsuiting dat nu bestaat.

Op WikiLeaks’ Werk

Assange getuigt dinsdag in Straatsburg. (Barnaby Nerberka)

Toen ik oprichtte WikiLeakswerd het gedreven door een eenvoudige droom om mensen voor te lichten over hoe de wereld werkt, zodat we door begrip iets beters tot stand zouden kunnen brengen. Als we een kaart hebben van waar we zijn, kunnen we begrijpen waar we naartoe kunnen gaan. Kennis stelt ons in staat de macht ter verantwoording te roepen en gerechtigheid te eisen waar die er niet is. We hebben de waarheid verkregen en gepubliceerd over tienduizenden verborgen oorlogsslachtoffers en andere onzichtbare verschrikkingen over moord-, uitleverings-, marteling- en massasurveillanceprogramma’s.

We onthulden niet alleen wanneer en waar deze dingen gebeurden, maar vaak ook het beleid, de overeenkomsten en de structuren erachter. Toen we Collateral Murder publiceerden, kregen we de beruchte camerabeelden van een Amerikaanse Apache-helikopterbemanning die gretig Iraakse journalisten en hun redders aan stukken blaast. De visuele realiteit van moderne oorlogsvoering schokte de wereld, dus gebruikten we de belangstelling voor deze video ook om mensen te wijzen op het geheime beleid voor wanneer het Amerikaanse leger dodelijk geweld zou kunnen inzetten in Irak.

Hoeveel burgers zouden er kunnen zijn en hoeveel burgers zouden er gedood kunnen worden voordat er meer goedkeuring zou worden verkregen? In feite bestond 40 jaar van mijn potentiële gevangenisstraf van 175 jaar uit het verkrijgen en vrijgeven van deze polissen.

De praktische politieke visie die ik overhield nadat ik was ondergedompeld in de vuile oorlogen en geheime operaties van de wereld, is eenvoudig. Laten we voor de verandering eens ophouden met elkaar te kokhalzen, te martelen en te vermoorden. Zorg ervoor dat deze grondbeginselen goed zijn en dat andere politieke, economische en wetenschappelijke processen ruimte krijgen om te onderwijzen. Wij hebben ruimte om voor de rest te zorgen.

WikiLeaks Het werk was diep geworteld in de beginselen waar deze Vergadering voor staat. Onze journalistiek verhoogde de vrijheid van informatie en het recht van het publiek om te weten. Het vond zijn natuurlijke operationele thuis in Europa. Ik woonde in Parijs en we hadden formele bedrijfsregistraties in Frankrijk en IJsland. Een journalistieke en technische staf was verspreid over heel Europa. We publiceren over de hele wereld vanaf servers in Frankrijk, Duitsland en Noorwegen.

Mannings arrestaties

Maar veertien jaar geleden arresteerde het Amerikaanse leger een van onze belangrijkste klokkenluiders, Private First Class Manning, een Amerikaanse inlichtingenanalist gevestigd in Irak. Tegelijkertijd startte de Amerikaanse regering een onderzoek tegen mij en mijn collega’s. De Amerikaanse regering stuurde op illegale wijze agentenvliegtuigen naar IJsland, betaalde steekpenningen aan een informant om ons juridische en journalistieke werkproduct te stelen en zette zonder formeel proces banken en financiële diensten onder druk om onze abonnementen te blokkeren en onze rekeningen te bevriezen.

De Britse regering nam deel aan een deel van deze vergelding. Bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft het bedrijf toegegeven dat het gedurende deze periode op onrechtmatige wijze mijn Britse advocaten heeft bespioneerd.

Uiteindelijk was deze intimidatie juridisch ongegrond. Het ministerie van Justitie van president Obama heeft ervoor gekozen mij niet aan te klagen. De Verenigde Staten erkenden dat er geen misdaad was gepleegd en hadden nog nooit eerder een uitgever vervolgd wegens het publiceren of verkrijgen van overheidsinformatie. Om dit te doen zou een radicale en onheilspellende herinterpretatie van de Amerikaanse grondwet nodig zijn. In januari 2017 heeft Obama ook de straf van Manning omgezet, die veroordeeld was omdat hij een van mijn bronnen was.

De vergelding van de CIA

In februari 2017 veranderde het landschap echter dramatisch. President Trump was gekozen. Hij benoemde twee wolven met MAGA-hoeden. Mike Pompeo, een congreslid uit Kansas en voormalig directeur van de wapenindustrie, als CIA-directeur, en William Barr, een voormalig CIA-officier, als Amerikaanse procureur-generaal.

Tegen maart 2017 WikiLeaks had de infiltratie van de CIA in marginale politieke partijen blootgelegd. Het bespioneert de Franse en Duitse leiders, het bespioneert de Europese Centrale Bank, de Europese ministeries van Economische Zaken en de permanente orders om Fransen op straat als geheel te bespioneren. We hebben de enorme productie van malware en virussen door de CIA onthuld, en de ondermijning van toeleveringsketens. De ondermijning van antivirussoftware, auto’s, smart-tv’s en iPhones.

CIA-directeur Pompeo lanceerde een vergeldingscampagne. Het is nu openbaar gemaakt dat de CIA, onder expliciete leiding van Pompeo, plannen heeft opgesteld om mij te ontvoeren en te vermoorden binnen de Ecuadoriaanse ambassade in Londen en toestemming te geven om achter mijn Europese collega’s aan te gaan, waardoor we worden blootgesteld aan diefstal, hackaanvallen en het planten van valse informatie. Mijn vrouw en mijn zoontje waren ook het doelwit.

Er werd permanent een CIA-bezit toegewezen om mijn vrouw op te sporen. En er werden instructies gegeven om DNA te verkrijgen uit de luier van mijn zes maanden oude zoon. Dit is de getuigenis van meer dan dertig huidige en voormalige Amerikaanse inlichtingenfunctionarissen die met de Amerikaanse pers spraken, en wordt bovendien bevestigd door in beslag genomen documenten en de vervolging die is ingesteld tegen enkele van de betrokken CIA-agenten.

De CIA richt zich op mij, mijn familie en mijn medewerkers met agressieve, buitengerechtelijke en extraterritoriale middelen. Biedt een zeldzaam inzicht in de manier waarop machtige inlichtingenorganisaties zich bezighouden met transnationale repressie. Dergelijke repressie is niet uniek. Het unieke is dat we hier zoveel over weten. Als gevolg van talrijke klokkenluiders en gerechtelijke onderzoeken in Spanje.

Deze vergadering is geen onbekende in extraterritoriale misbruiken door de CIA. Pace’s baanbrekende rapport over CIA-uitleveringen in Europa onthulde hoe de CIA geheime detentiecentra exploiteerde en onwettige uitleveringen uitvoerde op Europees grondgebied, waarmee de mensenrechten en het internationaal recht werden geschonden. In februari van dit jaar werd de vermeende bron van enkele van onze CIA-onthullingen, voormalig CIA-officier Joshua Schulte, veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf onder omstandigheden van extreem isolement.

Raad van Europa in Straatsburg. (Barnaby Nerberka)

Zijn ramen zijn verduisterd en er klinkt 24 uur per dag een machine met witte ruis boven zijn deur, zodat hij er niet eens doorheen kan schreeuwen. Deze omstandigheden zijn ernstiger dan die in Guantánamo Bay.

Maar transnationale repressie vindt ook plaats door misbruik te maken van juridische processen. Het gebrek aan effectieve waarborgen hiertegen betekent dat Europa kwetsbaar is voor het feit dat zijn wederzijdse rechtshulp- en expeditieverdragen worden gekaapt door buitenlandse mogendheden om achter afwijkende stemmen in Europa aan te gaan. In de memoires van Michael Pompeo, die ik in mijn gevangeniscel las, schepte de voormalige CIA-directeur op over hoe hij de Amerikaanse procureur-generaal onder druk zette om een ​​uitleveringszaak tegen mij aan te spannen als reactie op onze publicaties over de CIA.

Op verzoek van Pompeo heeft de Amerikaanse procureur-generaal inderdaad het onderzoek tegen mij heropend dat Obama Manning had gesloten en opnieuw gearresteerd, dit keer als getuige, en hij werd ruim een ​​jaar in de gevangenis vastgehouden, met een boete van duizend dollar per dag. In een formele poging om haar te dwingen een geheime getuigenis tegen mij af te leggen, probeerde ze uiteindelijk zelfmoord te plegen.

Meestal denken we aan pogingen om journalisten te dwingen tegen hun bronnen te getuigen. Maar Manning was nu een bron die gedwongen werd tegen de journalist te getuigen.

In december 2017 had CIA-directeur Pompeo zijn zin gekregen en vaardigde de Amerikaanse regering een bevel uit aan Groot-Brittannië voor mijn uitlevering. De Britse regering hield het bevel nog twee jaar geheim voor het publiek, terwijl zij, de Amerikaanse regering en de nieuwe president van Ecuador actie ondernamen om de politieke, juridische en diplomatieke gronden voor mijn arrestatie vorm te geven.

Wanneer machtige naties het gevoel hebben dat ze het recht hebben om individuen buiten hun grenzen aan te vallen, maken die individuen geen enkele kans, tenzij er sterke waarborgen zijn en een staat bereid is deze zonder deze af te dwingen. Geen enkel individu heeft de hoop zichzelf te verdedigen tegen de enorme middelen die een staatsagressor kan inzetten.

Alsof de situatie nog niet erg genoeg was, heeft de Amerikaanse regering in mijn geval een gevaarlijke, gevaarlijke nieuwe mondiale juridische positie ingenomen. Alleen Amerikaanse burgers hebben het recht op vrije meningsuiting. Europeanen en andere nationaliteiten hebben geen recht op vrije meningsuiting, maar de VS beweren dat de Spionagewet nog steeds op hen van toepassing is, ongeacht waar ze zich bevinden. De Europeanen in Europa moeten dus zonder enige verdediging de Amerikaanse geheimhoudingswet gehoorzamen.

Wat de Amerikaanse regering betreft, kan een Amerikaan in Parijs vertellen wat de Amerikaanse regering van plan is. Misschien, maar voor een Fransman in Parijs is dit een misdaad zonder verdediging. En mogelijk wordt hij uitgeleverd, net als ik.

(…)

Via https://consortiumnews.com/2024/10/01/assange-im-free-because-i-pled-guilty-to-journalism/