Swarming – Orinoco Tribune – Nieuws- en opiniestukken over Venezuela en daarbuiten

Door Misión Verdad – 1 oktober 2024

De coördinator van de Vente Venezuela Beweging, María Corina Machado, vroeg haar volgelingen om een ​​‘nieuwe’ strategie van destabilisatie te gaan gebruiken om de sociale confrontatie te stimuleren en zo te proberen de operatie van regimeverandering in Venezuela opnieuw op gang te brengen. Dit in de context van afnemende straatdemonstraties die erop gericht zijn om op de politieke en mediaagenda het verhaal van het niet erkennen van de resultaten van de presidentsverkiezingen van 28 juli hoog te houden.

In de oproep van Machado konden we uit de verwachting dat er arrestaties zouden plaatsvinden op het eerste gezicht concluderen dat dit ook gewelddadige handelingen binnen de ‘zwermtactiek’ zou kunnen omvatten.

Deze methode werd op grote schaal verspreid als ‘nieuw’ op sociale netwerken en mediakanalen van de oppositie. Op haar X-account zei Machado: “Deze zaterdag 28 september, twee maanden na onze klinkende overwinning, heeft de Comandieten activeren zwermen in heel Venezuela.”

Toen de ‘protestdag’ aanbrak, was de mobilisatie mager, hoewel er met het gebruikelijke enthousiasme over werd gerapporteerd door het netwerk van nieuwsbedrijven die zich aansloten bij de staatsgreepagenda in Venezuela.

Zwermen, een niet zo nieuwe tactiek, maar met nieuwe middelen
Machado’s initiatief is een aanpassing gericht op de ‘civiele samenleving’. In een hoofdstuk van het boek “Unmasking the 21st Century: Between Networks and the State” (2022), gericht op de zwerm, spreken academici Nicholas Michelsen en Neville Bolt van King’s College London foquismo als een tactiek van chaos en confrontatie, bedoeld om regeringen omver te werpen, ondersteund door de configuratie van shocknetwerken en de activering van gewapende groepen.

Zwermend, is per definitie een asymmetrische oorlogstactiek die in een studie van de Rand Corporation in 2000 werd gedefinieerd als “een strategische, gecoördineerde en schijnbaar amorfe, maar toch opzettelijk gestructureerde manier om militaire aanvallen vanuit alle richtingen uit te voeren.”

Het uiteindelijke doel is volgens de auteurs van de studie, Juan Arquilla en David Ronfeldt, om de verzadiging van het doel te maximaliseren en zo de verdediging ervan te overweldigen of te overvleugelen. Destijds voerden ze aan dat het zou kunnen ontstaan ​​“als een definitieve doctrine die zowel cyberoorlog als netwerkoorlog zal omvatten en animeren.”

Het centrale idee om een ​​tegenstander vanuit alle richtingen tegelijk aan te vallen, met verschillende vormen van geweld, is een van de vier soorten militaire doctrines die al lang bestaan.

De andere soorten doctrine zijn chaotische gevechten, brute krachtconcentratie en behendige manoeuvres. In tegenstelling tot de andere doctrines is zwermen volledig afhankelijk van snelle en robuuste communicatie.

Hoewel grote legers zoals de Verenigde Staten nederlagen hebben geleden bij dergelijke benaderingen in oorlogen als Vietnam en de inval in Somalië, hebben ze de afgelopen dertig jaar diepgaand onderzoek gedaan naar zwermen. Ze hebben vastgesteld dat het een logische uitbreiding is van netwerkgerichte oorlogsvoering – meestal tactisch, soms operationeel, maar zelden strategisch.

Dit is hoe het wordt beschreven in een ander document dat in 2000 door RAND werd gepubliceerd, getiteld ‘Swarming on the Battlefield: Past, Present, and Future’. De auteur ervan, Sean JA Edwards, concludeert dat de implementatie ervan niet nieuw is; zelfs in de natuur wordt het door verschillende organismen ingezet binnen het raamwerk van complexe adaptieve systemen.

Straatacties zijn afhankelijk van sms-berichten op mobiele telefoons en het direct delen van bestanden via internet, waardoor groepen mensen instructies kunnen ontvangen en gezamenlijk kunnen bewegen, vrijwel onmiddellijk, zonder planning of voorbedachtheid. Deze technologieën maken het mogelijk confrontatie en verwarring te creëren zonder een centrale leider.

Een precedent waren de demonstranten op de bijeenkomsten van de Wereldhandelsorganisatie in Seattle in 1999, die hun beweging effectief konden orkestreren door middel van zwermtactieken, hoewel ze al snel hun effectiviteit verloren.

Edwards bespreekt diepgaand de techniek rond deze tactiek en het mogelijke toekomstige gebruik ervan, waarbij hij historische casestudies behandelt, van de Scythische oorlogen tegen de Macedoniërs tot de veldslagen in Mogadishu (Somalië), afgebeeld in de film Black Hawk Down (2001), met de gebruikelijke Hollywood-propagandabenadering. .

Daarnaast analyseert het in detail de tactische, logistieke, commando- en organisatorische aspecten, waarbij het de technologische aspecten bereikt die betrokken zijn bij zwermen, inclusief de beperkingen ervan en de belangrijkste aspecten in counterinsurgency-scenario’s.

• Superieur situationeel bewustzijn.
• Ongrijpbaarheid.
• Botsend vermogen.
• Belegering.
• Gelijktijdigheid.

Bovendien behandelt hij de vijf variabelen als binair (afwezig of aanwezig), leidt hij er 32 mogelijke combinaties van af, en stelt hij een ‘model’ samen dat voorspelt dat slechts zes combinaties tot zwermsucces leiden.

Kortom, de tactiek is niet echt Amerikaans, maar de escalatie van de studie en implementatie ervan op basis van de belangen van zijn operaties is dat wel.

Variaties op dezelfde strategieën van militaire vloeibaarheid
De documentaire Enjambre, door David Segarra, analyseert de nieuwe regels van oorlogsvoering van de vierde generatie aan de hand van interviews en getuigenissen van verschillende lokale actoren. Het laat zien hoe militaire operaties met een lage intensiteit en psychologische operaties worden ontwikkeld en gecombineerd, voornamelijk via de media en NGO’s.

Swarming is onderdeel geweest van een breed theoretisch militair debat dat is vormgegeven in de zogenoemde Revolutie in Militaire Zaken (RMA) die tussen de jaren zeventig en tachtig in de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten opkwam.

In recentere tijden schommelde het debat tussen de ‘revolutionaire aanpassingen’ die militaire organisaties moeten maken om het hoofd te bieden aan technologische veranderingen en de specifieke politiek-economische context van de mondialisering en het einde van de Koude Oorlog.

Bij dit laatste zijn begrippen als die van Edwards betrokken, die gebaseerd zijn op het verval van de natiestaat, de aard van de opkomende internationale orde en de verschillende soorten krachten die in de nabije toekomst nodig zullen zijn.

In deze zin vormt het overnemen van de controle over Venezuela en zijn energie- en minerale hulpbronnen, te midden van de crisis van het kapitalistische beschavingssysteem, een strategische sleutel voor de Verenigde Staten, en elke oorlogstactiek is geldig geweest in termen van het bereiken van dat doel.

Machado kondigde aan dat “de zwerm een ​​mobiele, wendbare, superdynamische organisatie is, zonder begin of einde, vloeiend en aanpasbaar, die verschijnt en verdwijnt, die op een gedecentraliseerde manier handelt en wordt gecoördineerd via sociale-mediaplatforms … Ons burgerprotest evolueert zodat het heeft het minste risico voor mensen en de maximale impact op onze doelstelling.”

Deze niet zo nieuwe poging probeert de voorwaarden voor de ontmanteling van de staat te versnellen, via “humanitaire” interventies, zodat Machado’s taal alleen maar probeert nieuw over te komen of variaties op hetzelfde thema te lijken.

Pogingen tot mediaverzadiging en projectie: een herhaling van de mislukking?
De implementatie van zwermen in Venezuela streeft er blijkbaar naar een vergevorderde fase te zijn van de zogenaamde ‘guarimbas’, meer lokaal en minder massaal.

In 2015 probeerden gewelddadige groepen met militaire ervaring broeinesten van geweld te creëren in de rijen die waren veroorzaakt door de bedrijfsboycot en de tekorten, waarbij gebruik werd gemaakt van mediaprojectie, die verantwoordelijk waren voor het construeren van een algemeen beeld van het conflict.

Dit is een tactiek die de ‘burgerlijke’ logica van straatdemonstraties achter zich laat en het domein van de gewapende confrontatie betreedt, waar verwarring en het verhaal van de mensenrechten als beperkende factor dienen voor de autoriteiten bij het confronteren van mogelijke gewelddadige acties van zogenaamd vreedzame demonstranten. .

Bij die gelegenheid, in de context van de destabilisatie in 2014, eindigde de poging om zwermtactieken te gebruiken, zoals gebruikelijk, op een mislukking. De operatie werd onthuld via telefoongesprekken tussen luitenant-kolonel (R) José de Jesús Gámez Bustamante en voormalig vice-admiraal Iván Carratú Molina en een ander met de ‘student’ Franklin Hernández.

Gámez, afgestudeerd aan de School of the Americas, zat sinds juli 2012 vast, was betrokken bij een complot om de toenmalige president Hugo Chávez te vermoorden, en stond onder huisarrest. Hij werd opnieuw gevangengezet omdat “hij achter de planning van plunderingen zat”, aldus een verklaring van president Maduro in januari 2015.

In het telefoongesprek suggereerde de voormalige militair dat de studenten ‘tussen de rijen zouden opgaan om niet als studenten te verschijnen’ en geen argwaan zouden wekken. Hij voegde eraan toe dat “dit zal betekenen dat de Nationale Garde niet langer kleine groepen studenten zal onderdrukken waarvan zij zeggen dat ze worden geleid door de oligarchische oppositie, maar in plaats daarvan de mensen zelf, de mensen die in de rij staan, in elkaar zal slaan. Dat is een van de strategieën die we hebben.”

Nog meer zinnen die de geplande mediaverzadigingsoperatie aantoonden:

• “Het is het beste wat er is. Een student in de gevangenis is niet hetzelfde als een oude dame die met een hagel wordt neergeschoten. We moeten dit doen zonder enige moeite, zonder die onzin.”
• “Praten over vrede is om de wereld te laten zien dat we vreedzaam zijn, maar dat we het hoofd moeten bieden aan wat er ook komt.”

“Nu zullen ze zeggen dat hij een politieke gevangene is, maar ze waren van plan Mercal, Pdval en Bicentenarios te vernietigen”, zei president Maduro, verwijzend naar het plan om voedseldistributiecentra aan te vallen.

De procureur-generaal van Venezuela: María Corina Machado kan op elk moment worden aangeklaagd

Deze centra waren van cruciaal belang om de destabilisatie te bestrijden die zich tussen 2011 en 2019 richtte op het creëren van omstandigheden van voedselonzekerheid in het land.

Dit bracht een grotere mate van verfijning aan het licht in de destabiliserende tactieken, evenals de – niet langer zo nieuwe – mechanismen van postmoderne oorlogsvoering die tegen Venezuela zijn gebruikt.

Het feit dat Machado een militaire term als de zwerm in haar tactische benadering opneemt, duidt op de consolidatie van een strategie gebaseerd op het gebruik van geweld die begon met de gewapende acties van 29 juli.

Een criminele component zou niet verrassend zijn in deze strategie, gezien de deelname van georganiseerde misdaadbendes tijdens de escalatie van het geweld na de verkiezingen.

(Misión Verdad)

Vertaling: Orinoco Tribune

OT/JRE/DZ