Assange dringt er bij Europese parlementariërs op aan zich te verzetten tegen de ‘transnationale repressie’ van de Amerikaanse regering

Door Kevin Gosztola, The Dissenter, 1/10/24

Onderstaand artikel is mogelijk gemaakt door betalende abonnees van The Dissenter. Word abonnee en steun de onafhankelijke journalistiek op het gebied van de persvrijheid.

De rechten van journalisten en uitgevers in Europa worden “ernstig bedreigd” door “transnationale repressie”, aldus WikiLeaks-oprichter Julian Assange. “De criminalisering van nieuwsgaringactiviteiten is overal een bedreiging voor de onderzoeksjournalistiek.”

Assange verklaarde verder: “Ik werd formeel veroordeeld door een buitenlandse macht voor het vragen, ontvangen en publiceren van waarheidsgetrouwe informatie over die macht terwijl ik in Europa was. De fundamentele kwestie is eenvoudig: journalisten mogen niet worden vervolgd voor het uitoefenen van hun werk. Journalistiek is geen misdaad; het is een pijler van een vrije en geïnformeerde samenleving.”

Hij drong er bij de Commissie juridische zaken en mensenrechten van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE) op aan om nu actie te ondernemen om journalisten, uitgevers en anderen te beschermen tegen de aanvallen op de vrijheid van meningsuiting die een klimaat van censuur hebben aangewakkerd.

Het waren Assange’s eerste publieke opmerkingen over de vervolging door het Amerikaanse ministerie van Justitie sinds zijn vrijlating uit de zwaarbeveiligde Belmarsh-gevangenis in Londen, waar hij iets meer dan vijf jaar vastzat. De wereld had hem al minstens zes of zeven jaar niet op deze manier horen spreken, en zeker niet als vrij man.

DONEER: Steun de journalistiek van The Dissenter

Assange werd uitgenodigd om met de PACE-commissie te spreken als onderdeel van haar onderzoek naar zijn detentie en veroordeling en het huiveringwekkende effect dat dit in grote lijnen heeft gehad op de mensenrechten. De volgende dag was de commissie van plan te stemmen over de vraag of Assange als politieke gevangene zou worden aangewezen.

De oprichter van WikiLeaks trotseerde de gerechtvaardigde paranoia of bedenkingen die hem er mogelijk van hadden weerhouden zijn thuisland Australië te verlaten. Zoals Assange in zijn verklaring zei (volledige transcriptie hier): “De ernst van deze gebeurtenis en het gewicht van de kwesties die voorhanden zijn” dwongen hem om rechtstreeks met parlementariërs te spreken.

Aan zijn linkerkant zat WikiLeaks-hoofdredacteur Kristinn Hrafnsson en aan zijn rechterkant zijn vrouw Stella Assange. Hun aanwezigheid hielp hem richting te geven en hem op zijn gemak te stellen terwijl hij te maken kreeg met de nervositeit die werd verergerd door meer dan tien jaar trauma en intimidatie door de rechtsstaat (naast de voortdurende demonisering in de westerse pers).

Assange droeg een bril die de kwetsbaarheid van een voormalige gevangene die nog in herstel was, accentueerde. “De overgang van jarenlange opsluiting in een streng beveiligde gevangenis naar het hier zijn voor de vertegenwoordigers van 46 landen en 700 miljoen mensen is een diepgaande en surrealistische verschuiving. De ervaring van jarenlang isolement in een kleine cel is moeilijk over te brengen. Het ontneemt iemands gevoel van eigenwaarde, waardoor alleen de rauwe essentie van het bestaan ​​overblijft.”

“Ik ben nog niet volledig toegerust om te spreken over wat ik heb doorstaan, de meedogenloze strijd om fysiek en mentaal in leven te blijven, noch kan ik spreken over de sterfgevallen door ophanging, moord en medische verwaarlozing van mijn medegevangenen.”

Assange vermeed zelfs een gedetailleerd verslag te geven van de verschrikkingen en tragedies die hij had waargenomen en die hij persoonlijk in Belmarsh had overleefd, ook al waren ze relevant voor het onderzoek van de PACE-commissie.

Assange was eerlijk en open over zijn kwetsbaarheid. “Ik bied bij voorbaat mijn excuses aan als mijn woorden haperen of als mijn presentatie de glans heeft die je van zo’n gerenommeerd forum mag verwachten. Het isolement heeft zijn tol geëist, wat ik probeer te ontspannen, en mezelf uiten in deze setting is een uitdaging.”

Steun onafhankelijke media: abonneer u op de Dissenter-nieuwsbrief

Ik ben vrij omdat ik ‘schuldig heb verklaard aan de journalistiek’

Terwijl hij een voorbereide verklaring aflegde, schraapte Assange herhaaldelijk zijn keel. Het was alsof de angst van het moment zijn gewicht op hem drukte en hij vocht tegen reflux, waardoor hij moeilijk kon praten. Toch wist hij het ongemak te overwinnen, en de reactie van de parlementariërs tijdens de bijeenkomst suggereert dat zijn verklaring een diepgaande impact had.

De verklaring van Assange behandelde een reeks kwesties die bekend zijn bij iedereen die zijn zaak nauwlettend volgde (of regelmatig deze nieuwsbrief las), maar nu kon hij voor zichzelf spreken in plaats van via zijn advocaten.

Over de oorlog van de CIA tegen WikiLeaks zei Assange: “We hadden het gevoel dat er op dat moment iets aan de hand was (in de ambassade van Ecuador in Londen). Er waren veel kleine tekens die bij elkaar kwamen. Maar het onheilspellende gevoel en enkele subtiel geplaatste tips van een klokkenluider bij een van de beveiligingsbedrijven die de CIA had gecontracteerd, gaven geen volledig en verontrustend beeld, zoals later naar voren kwam.”

Net zoals hij deed toen hij in juni bij een Amerikaanse territoriale rechtbank op de Noordelijke Marianen schuldig pleitte aan het overtreden van de Spionagewet, sprak Assange over zijn veroordeling wegens journalistieke activiteiten.

“Ik ben vandaag niet vrij omdat het systeem werkte”, verklaarde Assange. “Ik ben vandaag vrij na jaren van opsluiting omdat ik schuldig heb gepleit aan de journalistiek. Ik bekende schuldig te zijn aan het zoeken naar informatie van een bron. Ik bekende schuldig te zijn aan het verkrijgen van informatie uit een bron. En ik bekende schuldig te zijn aan het informeren van het publiek over die informatie. Ik heb aan niets anders schuldig gepleit.”

‘Als ik uit de kerker van Belmarsh kom, lijkt de waarheid nu minder waarneembaar. En ik betreur hoeveel terrein er in die periode verloren is gegaan, hoe het uiten van de waarheid is ondermijnd, aangevallen, verzwakt en verminderd. Ik zie meer straffeloosheid, meer geheimhouding, meer vergeldingsmaatregelen voor het vertellen van de waarheid, en meer zelfcensuur.”

“Het is moeilijk om geen lijn te trekken uit de vervolging van mij door de Amerikaanse regering – het overschrijdt de Rubicon door de journalistiek internationaal te criminaliseren naar het gekoelde klimaat voor de vrijheid van meningsuiting dat nu bestaat.”

‘Nu zijn er elke dag live gestreamde horrors’

Nadat Assange zijn verklaring had afgerond, stelden parlementsleden hem vragen, en een aantal van hen leken nogal ondersteunend, zo niet sympathiek, voor zijn benarde situatie. Hij was veel meer ontspannen en zijn antwoorden op hun vragen waren vloeiend en gedetailleerd en lieten zien dat hij nog steeds in staat is het woord te voeren in een zaal met gewaardeerde individuen. Hij demonstreerde zelfs dat zijn gevoel voor humor intact was toen hij een grap maakte over zijn schoonmoeder die de parlementariërs aan het lachen maakte.

Het Israëlische leger viel, met de volledige steun van de Amerikaanse regering, Libanon binnen, uren vóór de getuigenis van Assange. Hij toonde een scherp besef van de mondiale kwesties van vrede en mensenrechten die momenteel de focus vormen van PACE en soortgelijke bijeenkomsten over de hele wereld.

Assange zei: “Waar (WikiLeaks) ooit belangrijke video’s over oorlogsmisdaden publiceerde die het publieke debat aanwakkerden, worden er nu elke dag livestreams van verschrikkingen uit de oorlog in Oekraïne en de oorlog in Gaza uitgezonden. Honderden journalisten zijn gedood in Gaza en Oekraïne samen. De straffeloosheid lijkt toe te nemen en het is nog steeds onzeker wat we eraan kunnen doen.”

Vooral omdat de PACE-commissie interesse heeft getoond in de toepassing van de gevaarlijke toepassing van de Spionagewet om hem te straffen, sprak Assange tijdens zijn hoger beroep over wat in de laatste maanden van de zaak duidelijk werd.

“In mijn geval heeft de Amerikaanse regering een gevaarlijk nieuw mondiaal juridisch standpunt ingenomen: alleen Amerikaanse burgers hebben het recht op vrije meningsuiting. Europeanen en andere nationaliteiten hebben geen recht op vrije meningsuiting. Maar de VS beweren dat de Spionagewet nog steeds op hen van toepassing is, ongeacht waar ze zich bevinden.”

“Dus Europeanen in Europa moeten de Amerikaanse geheimhoudingswet gehoorzamen, zonder enige verdediging wat de Amerikaanse regering betreft. Een Amerikaan in Parijs kan misschien praten over wat de Amerikaanse regering van plan is. Maar voor een Fransman in Parijs is dit een misdaad zonder verdediging, en hij kan net als ik worden uitgeleverd”, voegde Assange eraan toe.

Er werd aandacht besteed aan de rol van Groot-Brittannië, een lidstaat van de PACE, in zijn vervolging. “Er was een poging om mij zonder enige aanklacht door Zweden uit te leveren aan het Verenigd Koninkrijk. De Britse regering heeft vervolgens de wet gewijzigd om uitlevering zonder aanklacht te voorkomen, maar in haar wijziging van de uitleveringswetgeving is er een clausule in opgenomen om ervoor te zorgen dat deze niet op mij van toepassing was.”

ABONNEER u op de gratis editie van The Dissenter

‘Journalisten moeten activisten zijn voor de waarheid’

Over de steun van nieuwsmediapublicaties, journalistenvakbonden en organisaties voor de vrijheid van meningsuiting zei Assange: “Velen van hen volgden hun geopolitieke afstemming. Het was dus gemakkelijk om steun te krijgen van mediaorganisaties in neutrale staten en duidelijk vijandige staten tegenover de Verenigde Staten. Bondgenoten van de Verenigde Staten deden er langer over.’

“Mediaorganisaties in de Verenigde Staten, de journalisten daar – niet de advocaten, maar de journalisten – deden er nog langer over. Het baart zorgen, en ik zie dat een soortgelijk fenomeen zich voordoet bij de moord op journalisten in Gaza en Oekraïne. Dat de politieke en geopolitieke afstemming van mediaorganisaties ervoor zorgt dat ze deze slachtoffers niet of alleen bepaalde slachtoffers berichten. Dit is een schending van de journalistieke solidariteit.”

“We moeten allemaal bij elkaar blijven om de lijn vast te houden. Een journalist die waar dan ook wordt gecensureerd, verspreidt censuur die ons allemaal kan treffen. Op dezelfde manier hebben journalisten die worden vermoord of het doelwit zijn van inlichtingendiensten onze krachtige inzet nodig, zowel schriftelijk als in de uitzending.”

Vervolgens ging Assange in op het hardnekkige idee dat journalisten geen activisten mogen zijn en neutraal moeten blijven.

“Ik begrijp die discussie. Ik heb in mijn werk geprobeerd uiterst accuraat te zijn. Ik geloof dat nauwkeurigheid alles is. Primaire bronnen zijn alles. Maar er is één gebied waarop ik een activist ben, en alle journalisten moeten een activist zijn”, aldus Assange. “Journalisten moeten activisten zijn voor de waarheid. Journalisten moeten activisten zijn als het gaat om het vermogen om de waarheid over te brengen, en dat betekent voor elkaar opkomen en daar geen excuses voor maken.”

Assange getuigde, zoals hij opmerkte, voor dezelfde bijeenkomst die een rapport opstelde over de geheime detentiecentra van de CIA in Europa en de uitleveringen en martelingen die de mensenrechten en het internationaal recht schonden.

Zijn aanwezigheid voor deze groep Europese parlementariërs, die hem een ​​staande ovatie gaven, maakte nog duidelijker dat zijn vrijheid een nederlaag betekende voor de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat, die er niet in slaagde zijn uitlevering te verkrijgen. De bijeenkomst bood een glimp van het potentieel voor de Europese leiders om het respect op te geven dat zij routinematig aan de dag leggen voor de Amerikaanse regering wanneer zij Amerikaanse belangen boven vrede, gerechtigheid en vrijheid stellen.

Gedurende 50 minuten beantwoordde Assange soepel vragen voordat hij zich uitgeput voelde, en de voorzitter van de commissie vertelde hem dat hij zijn getuigenis kon beëindigen met een paar slotopmerkingen.

“Ik wil graag alle mensen bedanken die voor mijn bevrijding hebben gevochten en die, belangrijker nog, hebben begrepen dat mijn bevrijding gepaard ging met hun eigen bevrijding. Dat er voor de fundamentele vrijheden moet worden gevochten die ons allemaal in stand houden, en dat wanneer een van ons snel genoeg door de scheuren heen valt, die scheuren groter zullen worden en de rest van ons ten val zullen brengen”, concludeerde Assange.

Hieronder vindt u een video van de volledige getuigenis van Julian Assange en zijn antwoorden aan Europese parlementariërs.

YouTube-link hier.