De waarheid over de bouw en de NYC-maffia

Heb je naar de Sopranos gekeken en de juistheid van sommige plotpunten in twijfel getrokken, waarbij je je afvroeg of ze louter stereotypering waren of levensecht waren, zoals: Zoeken maffiabazen therapie om hun dubieuze levenskeuzes te helpen begrijpen? Kan delicatessenvlees het beste gegeten worden in badjas, voor een open koelkast? Was de bouwsector Echt onderhevig aan inmenging van de maffia?

We zijn hier met antwoorden op deze vragen; in volgorde: dat zouden ze absoluut moeten doen. Dat is het zeker. En hoewel we niet over het heden zullen speculeren, kende het verleden van de bouwsector enkele minder dan legitieme cijfers.

Welkom bij het verhaal van de ‘Concrete Club’, waar de bouw en de georganiseerde misdaad elkaar kruisten op een manier die zelfs Hollywood zou opmerken.

De oprichting van de Betonclub

De term ‘Concrete Club’ klinkt misschien als een exclusieve netwerkgroep voor aannemers, maar dat is verre van dat. Halverwege de 20e eeuw werd deze uitdrukking synoniem met de wurggreep van de maffia op de bouwsector in New York. De maffia had niet alleen illegale gokspelen of speakeasies in handen; zij legden de letterlijke fundamenten van de skyline van de stad.

Beton was en is nog steeds het levensbloed van de stedelijke ontwikkeling. Het zijn de dingen die onze steden bij elkaar houden: wegen, bruggen, wolkenkrabbers, noem maar op. Maar tijdens het hoogtepunt van de georganiseerde misdaad betekende het beheersen van de betonaanvoer het beheersen van de groei van de stad. De maffia begreep dit en zorgde ervoor dat hun dominantie werd versterkt (woordspeling bedoeld).

In de jaren zestig en zeventig was de betonindustrie in New York miljarden waard – en het was allesbehalve een vrije markt. De New York City Mob bestond uit vijf notoir gewelddadige families: Gambino, Genovese, Colombo, Lucchese en Bonanno. Deze families controleerden op hun beurt de Concrete Club, een informele vereniging van de grootste betonaannemers van de stad. Via deze club manipuleerden ze biedingen, dicteerden prijzen en zorgden ervoor dat iedereen die in de stad wilde bouwen, hulde moest brengen.

Volgens getuigenissen uit 1986 in het proces tegen Carmine “The Snake” Persico (hoofd van de misdaadfamilie Colombo) en negen anderen op beschuldiging van afpersing, werden betalingen verwacht voor ‘arbeidsvrede’, en elk concreet contract van meer dan $ 2 miljoen leverde 2% op. van het bruto contract.

Dit ging echter niet alleen om geld. Het ging over macht. De menigte had overal connecties – van stadsfunctionarissen tot vakbondsbazen – en ze gebruikten deze banden om hun greep op de industrie te behouden. Als een aannemer weigerde mee te doen, zouden hun projecten geplaagd kunnen worden door mysterieuze vertragingen, of erger nog, hun locaties bezocht kunnen worden door een paar onvriendelijke gezichten.

Waarom de bouw- en betonindustrie vatbaar waren voor invloed van de maffia

Complexiteit van projecten: Bij het bouwproces, vooral in New York City, waren talloze teams van geschoolde en ongeschoolde arbeiders betrokken voor verschillende fasen (uitgraving, fundering, elektriciteit, loodgieterswerk, interieur, enz.). Elk team werd afzonderlijk ingehuurd via onderaannemers, wat regelgeving en toezicht bemoeilijkte, wat de deur opende voor corruptie.
Gefragmenteerd biedproces voor publieke projecten: Openbare bouwprojecten waren zelfs nog ingewikkelder vanwege federale regelgeving. Deze regelgeving vereiste dat grote projecten in meerdere contracten moesten worden opgesplitst, waardoor het toezicht moeilijker werd en de kosten hoger werden. Deze fragmentatie verwaterde de controle van de overheid, waardoor de maffia onopgemerkt tussenbeide kon komen.
Corrupte overheidswerknemers: In de loop van de tijd negeerden sommige overheidsfunctionarissen niet alleen de activiteiten van de maffia, maar steunden ze deze ook actief door projecten goed te keuren die niet aan de veiligheidscodes voldeden, door het papierwerk te overhaasten en het gebruik van ondermaatse materialen toe te staan. Dit bracht zowel de veiligheid van de werknemers als de kwaliteit van de gebouwen in gevaar.
Wijdverbreide diefstal van materialen: Werknemers stalen regelmatig waardevolle materialen zoals metalen bedrading of leidingen van bouwplaatsen om extra geld te verdienen. Dit was een veelvoorkomend probleem in de sector en droeg bij tot extra financiële verliezen en inefficiëntie.
Fraude met aannemers: Sommige aannemers droegen ook bij aan het probleem door federale en staatsbelastingen te vermijden via contante loonbetalingen, waardoor de publieke middelen die nodig waren voor projecten zoals wegen, scholen en volkshuisvesting, verminderden.
Maak gebruik van tijdgevoelige projecten: De Concrete Club van de maffia had aanzienlijke macht vanwege hun controle over de betonleveringen. Zelfs een korte vertraging zou kostbare tegenslagen kunnen veroorzaken in de strak geplande wereld van de bouw, waardoor de maffia de mogelijkheid zou krijgen om betalingen of concessies te eisen van aannemers die vreesden voor vertragingen bij het project.

Deze factoren samen maakten de bouw- en betonindustrie bijzonder kwetsbaar voor infiltratie van de maffia, wat leidde tot wijdverbreide corruptie en inefficiëntie.

De kosten van corruptie

De corruptie ging diep en tastte niet alleen de integriteit van de bouwsector aan, maar ook de structuur van de stad zelf. Gebouwen waren gehaast of slecht gebouwd, hoeken werden afgesneden en de veiligheid van werknemers was vaak een bijzaak. De invloed van de maffia betekende ook dat legitieme bedrijven het vrijwel onmogelijk vonden om te concurreren, tenzij ook zij bereid waren hun handen vuil te maken.

Eén bijzonder grote naam die verband houdt met deze twijfelachtige praktijken? Bedrijven met banden met de maffia werden ingehuurd om de Trump Tower en het appartementencomplex Trump Plaza in Manhattan op te richten. Beton werd (tegen woekerprijzen) gekocht van een bedrijf dat werd gecontroleerd door de maffialeiders Anthony “Fat Tony” Salerno en Paul Castellano.

Maar zoals alles wat verband houdt met de georganiseerde misdaad, kon het bewind van de Concrete Club niet eeuwig duren. In de jaren tachtig vond een reeks spraakmakende onderzoeken plaats die leidden tot de ondergang van verschillende belangrijke maffiafiguren. De FBI begon, in samenwerking met de lokale autoriteiten, de greep van de maffia op de bouwsector te ontmantelen. Aanklachten, arrestaties en processen volgden, waardoor het web van corruptie dat tientallen jaren verborgen was gebleven, aan het licht kwam.

Lessen uit het verleden

Tegenwoordig is de Concrete Club een overblijfsel uit vervlogen tijden, maar de erfenis ervan dient als een grimmige herinnering aan wat er gebeurt als corruptie kritieke industrieën binnensijpelt. De bouwwereld heeft sindsdien een lange weg afgelegd, met strengere regelgeving en meer toezicht. Het verhaal van de Concrete Club onderstreept echter het belang van waakzaamheid bij het handhaven van de integriteit van de industrie.

Bij Corfix draait alles om transparantie, efficiëntie en vertrouwen. De geschiedenis van de Concrete Club laat ons zien hoe belangrijk deze waarden zijn – niet alleen voor ons bedrijf, maar voor de gemeenschappen die we helpen opbouwen. Terwijl we blijven innoveren en de industrie vooruit helpen, doen we dat in de wetenschap dat elk project dat we ondernemen op een fundament van eerlijkheid en kwaliteit staat. En als we voormalige bouwprofessionals inhuren, controleren we altijd hun cv om te zien of ze op The Esplanade hebben gewerkt 😉

Top 10 bouwprojecten waarvan wordt gezegd dat ze lichamen verbergen

Als het gaat om stedelijke legendes en complottheorieën, heeft de bouwsector geen tekort aan verhalen. Van maffia-hits tot vermiste personen, hier is de top tien van bouwprojecten waarvan wordt gezegd dat ze lichamen verbergen onder hun beton en staal.

Maar neem deze met een korreltje (of een flinke theelepel) zout. Net zoals we in ons artikel over de Hoover Dam hebben onderzocht, kunnen lichamen in beton in de loop der jaren structurele problemen veroorzaken, en daarom is het onwaarschijnlijk dat deze stedelijke legendes waar zijn.

1. Het Meadowlands-sportcomplex (New Jersey)

Misschien wel het beroemdste onopgeloste mysterie in de Amerikaanse geschiedenis: de verdwijning van vakbondsleider Jimmy Hoffa in 1975 heeft tot eindeloze speculaties geleid. Een van de meest hardnekkige geruchten is dat Hoffa’s stoffelijke resten begraven waren onder de eindzone van het Giants Stadium in de Meadowlands. Hoewel het stadion in 2010 werd gesloopt, zijn er nooit overblijfselen gevonden.

2. De Hooverdam (Nevada/Arizona)

Gezien de enorme omvang en de gevaarlijke omstandigheden waarmee werknemers te maken kregen, is het geen wonder dat stadslegendes suggereren dat lichamen in het beton van de Hoover Dam zijn begraven. Hoewel het waar is dat tijdens de bouw ruim honderd arbeiders zijn omgekomen, verzekeren experts ons dat er geen lichamen in het beton zijn achtergebleven, al was het maar om de structurele integriteit van de dam te behouden.
>> Lees meer over de bouw van de Hoover Dam <<

3. De Brooklynbrug (New York)

De Brooklyn Bridge, voltooid in 1883, is een technisch wonder. Maar sommigen geloven dat de haast om het project af te ronden heeft geleid tot de haastige begrafenis van arbeiders die tijdens de bouw omkwamen. Er wordt gezegd dat de massieve stenen funderingen van de brug, die diep in de East River zijn verzonken, meer bevatten dan alleen staal en steen.

4. Alcatraz-eiland (San Francisco, Californië)

Voordat Alcatraz een van de beruchtste gevangenissen ter wereld werd (en het decor was voor Nic Cage’s grootste optreden), was het de locatie van een militair fort. Er gaan geruchten rond dat tijdens de bouw en later, tijdens de bouw van de gevangenis, de lichamen van arbeiders of gevangenen in het geheim werden begraven binnen de muren of onder de betonnen funderingen.

5. De Fort Peck-dam (Montana)

Een ander groot project voor openbare werken, de Fort Peck Dam, kent zijn spookverhalen. Deze dam, gebouwd tijdens de New Deal, zorgde voor talloze sterfgevallen onder werknemers. Lokale legendes suggereren dat sommige van deze arbeiders de locatie nooit hebben verlaten, omdat hun lichamen per ongeluk of doelbewust waren opgesloten in de structuur van de dam.

6. Het Chryslergebouw (New York)

Tijdens het hoogtepunt van de bouw eind jaren twintig gingen de wolkenkrabbers van New York in een razend tempo omhoog. Het Chrysler Building, met zijn art-deco-elegantie, was geen uitzondering. Verhalen suggereren dat verschillende arbeiders die van duizelingwekkende hoogte vielen, begraven werden in de betonnen fundering van het gebouw.

7. De CN Tower (Toronto, Canada)

De CN Tower van Toronto, ooit het hoogste vrijstaande bouwwerk ter wereld, heeft ook een duistere reputatie. Er gaan geruchten dat tijdens de bouw in de jaren zeventig ten minste één arbeider die op tragische wijze om het leven kwam, in het bouwwerk achterbleef. Er is geen bewijs dat dit ondersteunt, maar de geruchten blijven bestaan. Tot zover die beroemde Canadese aardigheid, hè?

8. Het Interstate Highway-systeem (verschillende locaties, VS)

De enorme omvang van het Interstate Highway System, dat in de jaren vijftig van start ging, creëerde volop mogelijkheden voor geruchten. Er zijn verhalen in overvloed dat maffia-aanslagen en vermiste personen verborgen waren onder verschillende delen van de snelwegen, waarbij hun lichamen voor altijd begraven waren in het beton dat zich over het hele land uitstrekt.

9. Het Empire State Building (New York)

Het Empire State Building, een icoon van de Amerikaanse architectuur, werd in recordtijd gebouwd. Maar met zo’n snelheid kwam er gevaar, en verschillende arbeiders verloren het leven tijdens de bouw ervan. Sommigen geloven dat een paar van deze mannen stilletjes begraven werden binnen de muren, die voor altijd deel uitmaakten van het gebouw dat ze hielpen creëren.

10. De Pontchartrain Causeway (Louisiana)

Het gerucht gaat al lang dat deze verhoogde weg zich over een afstand van meer dan 38 kilometer over Lake Pontchartrain uitstrekt en meer dan alleen de palen onder water verbergt. Verhalen suggereren dat gangsters de constructie gebruikten om lichamen op te ruimen en ze in de duistere diepten te laten zinken waar ze nooit zouden worden gevonden.

Bronnen

Websites:

https://www.nytimes.com/1986/01/15/nyregion/jury-is-told-crime-families-control-concrete-business.html

https://www.politico.com/magazine/story/2016/05/donald-trump-2016-mob-organized-crime-213910/

https://www.gothamcenter.org/blog/material-politics-of-new-york-from-the-mafias-concrete-club-to-isis

https://scholar.harvard.edu/files/markmoore/files/building_clean_-_the_control_of_crime_corruption_and_racketeering_in_the_public_construction_markets_of_new_york_city_0296.pdf

Boeken:

Goudstock, Ronald. Corruptie en afpersing in de bouwsector in New York City: het eindrapport van de New York State Organised Crime Taskforce. New York, NYU-pers, 1987.

Tijdschriftartikelen:

Ichniowski, Casey en Anne Preston. “Het voortbestaan van de georganiseerde misdaad in de bouw van New York City: een economisch perspectief.” Beoordeling van industriële en arbeidsverhoudingenvol. 42, nr. 4, juli 1989, blz. 549-565

Moore, Mark H. en R. Zachary Tumin. “Schoon bouwen: de beheersing van misdaad, corruptie en afpersing op de openbare bouwmarkten van New York City”. Cambridge, Massachusetts, Harvard Universiteit, februari 1996