In het epicentrum van de Mexicaanse drugshandel legt een dodelijke machtsstrijd een stad plat

In deze stad die is opgebouwd uit de buit van het rijkste drugshandelimperium van Mexico, noemen ze het de ‘narco-pandemie’ – geen virus maar een dodelijke afrekening binnen het Sinaloa-kartel, waardoor bedrijven zijn gesloten, scholen leeg zijn en de straten bijna leeg zijn. verlaten.

Zelfs de blitse bars, exclusieve autodealers en boetieks voor plastische chirurgie die zich richten op kartelluitenanten en hun gevolg zijn grotendeels gesloten.

Rondrijden in het donker is een eenzame ervaring, het griezelige gevolg van wat velen een ‘vrijwillige’ avondklok noemen.

Een man ligt op de parkeerplaats van een winkel in de wijk Montebello in Culiacán, in de staat Sinaloa, Mexico. (Ivan Medina/AFP/Getty Images/TNS)

“Op dit moment heerst er overal in Culiacán een psychose”, zegt Donaciano García, een trompettist en leider van een band die wanhopig op zoek is naar werk sinds kantines en danszalen zijn gesloten. “De dingen zijn verschrikkelijk. Niemand wil zijn huis verlaten. Het is erger dan de pandemie.”

De afgelopen maand zijn ruim 140 mensen gedood, waarvan een groot deel op straat is gedumpt.

Achter de chaos schuilen twee rivaliserende facties van het Sinaloa-kartel. De ene is loyaal aan Ismael ‘El Mayo’ Zambada, de 76-jarige medeoprichter van het kartel die onlangs in de Verenigde Staten werd opgepakt na wat hij zijn ontvoering in Culiacán noemt. De ander zweert trouw aan de chapitosde zonen van Joaquín “El Chapo” Guzmán, de ex-partner van Zambada, die nu een levenslange termijn uitzit in de Verenigde Staten.

Beide partijen kunnen een beroep doen op duizenden zwaarbewapende gewapende mannen. In een waarschuwing vorige maand tegen reizen naar Sinaloa noemde de Amerikaanse regering “autodiefstallen, geweervuur, operaties van de veiligheidstroepen, wegversperringen, brandende voertuigen en afgesloten wegen.”

Op 11 september 2024 wordt een brandende vrachtwagen gezien in de straten van Culiacan, in de staat Sinaloa, Mexico. (Ivan Medina/AFP/Getty Images/TNS)

“We noemen het geen oorlog – nog niet in ieder geval”, zegt Ismael Bojórquez, redacteur van het weekblad Riodoce, wiens medeoprichter Javier Valdez in 2017 werd vermoord – een moord die verband houdt met zijn onverschrokken berichtgeving. “Maar niemand weet waar dit toe zal leiden.”

Op 29 september kwamen honderden demonstranten een paar uur lang uit hun huizen en marcheerden door de binnenstad achter een spandoek met de belofte: “We zullen onze straten terugwinnen!”

Elke dag brengt nieuwe schietpartijen en moorden met zich mee.

“Ik was aan het koken op het fornuis in mijn appartement toen ik de schoten hoorde”, zegt Waldina Quintero, een huishoudster wier appartementencomplex in de Tres Rios Het district werd op 21 september een strijdgebied, toen de politie daar verdachten in het nauw dreef.

Quintero verstopte zich twee uur lang in een kast en luisterde naar geweerschoten en wat klonk als bommen – mogelijk granaten of traangasgranaten.

Uiteindelijk verscheen ze in een visioen op het slagveld: rookwolken, met bloed besmeurde trappen en zwartgeblakerde muren vol met talloze kogels.

‘Ik voel me gewoon gelukkig dat ik nog leef’, zei Quintero. “Het is alsof ik opnieuw geboren ben.”

Haar buurman Juan Carlos Sánchez was een van de drie mannen die ter plaatse werden doodgeschoten. Zijn familie zei dat de 34-jarige stadswerknemer een onschuldige man was die werd gedood toen hij probeerde zijn vrouw en 8 maanden oude dochter te evacueren, die beiden het overleefden.

Mensen marcheren tijdens een protest genaamd “The Culiacan Brave” in Culiacan, in de staat Sinaloa, Mexico. (Ivan Medina/AFP/Getty Images/TNS)

De autoriteiten hebben geen details vrijgegeven, maar zeiden dat Sánchez mogelijk een ‘bijkomend’ slachtoffer was.

::

Tot de jaren tachtig was de staat Sinaloa vooral bekend om zijn landbouw- en visindustrie, samen met de kenmerkende badplaats Mazatlán.

Toen werd door hardhandig optreden van de Amerikaanse en Mexicaanse autoriteiten de grootste criminele organisatie van het land – het Guadalajara-kartel – afgebroken en kregen El Chapo en El Mayo uiteindelijk de controle over Sinaloa’s marihuana- en heroïnehandel.

Het kartel dat ze creëerden, pionierde al snel met de Colombiaanse bendes om cocaïne naar de Verenigde Staten te vervoeren, en breidde zich uiteindelijk uit naar methamfetamine en fentanyl, de synthetische opioïde die verantwoordelijk was voor tienduizenden Amerikaanse sterfgevallen.

Sinaloa werd het epicentrum van de Mexicaanse drugshandel, die nu een mondiale onderneming is, waar miljarden dollars in omgaan.

Veel van de winsten kwamen terecht in de staatshoofdstad Culiacán, een stad met een miljoen inwoners waar gangsters een zeker respect hebben genoten voor hun bijdragen aan de economie, openbare werken en liefdadigheidsinstellingen – en voor het aan banden leggen van de straatcriminaliteit.

Bij de Jardines de Humaya begraafplaats, de laatste rustplaats van veel afpersers en hun families, mausolea met meerdere verdiepingen, balkons, airconditioning en sierlijke kapellen.

Hoewel de drugshandel het soepelst loopt als er vrede is, zijn incidentele uitbarstingen van dodelijk geweld als gevolg van kartelgevechten hier al lang een manier van leven, waardoor de stad een verraderlijke reputatie heeft opgebouwd.

‘Dus wat eet je in Sinaloa – behalve kogels?’ Een restauranteigenaar, Miguel Taniyama, zei dat hij ooit werd gevraagd voor een reis elders in Mexico.

“We zijn een samenleving geworden die diep geperverteerd is door narcogeld”, zei hij onlangs. “We betalen de prijs van tientallen jaren leven met de cultuur van de narcos.”

De laatste strijd om de macht binnen het kartel nam op 25 juli een verrassende wending. Die middag landde een privé-tweemotorig vliegtuig op een landelijk vliegveld buiten El Paso, met Zambada en zijn peetzoon, Joaquín Guzmán López, naar het vliegveld., een leider van de chapitos. De Amerikaanse autoriteiten arresteerden beiden snel.

In een brief die zijn advocaat verspreidde, zei Zambada dat de handlangers van zijn peetzoon hem hadden ontvoerd in een resort in de buitenwijk Culiacán, hem vastbonden, hem in het bed van een pick-up stopten, hem naar een landingsbaan brachten en hem in het vliegtuig dwongen.

Op de dag van de vermeende ontvoering werd de voormalige burgemeester van Culiacán, Héctor Melesio Cuén – die naar verluidt dicht bij Zambada stond – doodgeschoten tijdens een nog steeds mysterieuze moordpartij die Zambada in verband bracht met zijn ontvoering.

Voor de komende wekenSToen de kartelbazen kennelijk hadden bedacht wat ze moesten doen, leek het leven in Culiacán zijn gewone gang te gaan. Vervolgens werden op 9 september negen doodgeschoten mensen aangetroffen, verspreid over straten en wegen. De moorden zijn niet afgenomen.

Naast het stijgende aantal moorden – het totaal aantal afgelopen maand was bijna verdrievoudigd ten opzichte van september 2023 – hebben burgergroeperingen gemeld dat meer dan 100 mensen ‘verdwenen’ zijn.

“Er worden veel meer mensen vermist dan wat de regering zegt”, zegt María Isabel Cruz, die hier leiding geeft aan een collectief dat naar lichamen zoekt.

De meeste doden blijven anoniem, vermoedelijk voetsoldaten van de ene of de andere kant bij het bloedvergieten. Sommigen waren waarschijnlijk onschuldigen die in het kruisvuur terechtkwamen.

In sommige gevallen hebben moordenaars berichten naar hun rivalen gestuurd door stoffelijke resten te versieren met cowboyhoeden – zoals Zambada bekend stond om het dragen ervan – of met pizza’s, een symbool voor de chapitos.

In de dagen na 25 juli vernielden vandalen de sierlijke familiecrypte buiten Culiacán van een gevangengenomen voormalig kartelfiguur, Dámaso López Nuñez. Terwijl ‘El Licenciado’ een nauwe medewerker was van El Chapo, maakte hij ruzie met de chapitosdie hier op grote schaal de schuld krijgen van de ontheiliging van het voorouderlijke graf.

Op 27 september, , de politie vond een verlaten busje, waarvan de buitenkant was gespoten met de aanhef: ‘Welkom in Culiacán.’ Binnen ontdekten de autoriteiten de lichamen van zes slachtoffers van de schietpartij. Het was onduidelijk aan wie het welkomstbericht was gericht.

De regering heeft sinds 25 juli ruim 1.000 extra soldaten gestuurd om de vrede in Sinaloa te helpen bewaren, waardoor het staatstotaal op ruim 4.500 man komt. Uitkijkposten voor motorfietsen op de loonlijsten van kartels volgen militaire en politiekonvooien – met pick-ups met gemonteerde machinegeweren – die regelmatig door de straten circuleren.

Niemand lijkt er vertrouwen in te hebben dat de versterkingen het geweld kunnen beteugelen. De hoogste militaire commandant van de regio, generaal Jesús Leana Ojeda, verklaarde dat het aan de kartels was om de chaos te stoppen, en niet aan het leger.

“Het hangt van hen af”, zei hij tegen verslaggevers. “Zij zijn degenen die aanvallen uitvoeren en levens kosten.”

Het valt nog te bezien hoe de nieuwe president van Mexico, Claudia Sheinbaum, die afgelopen dinsdag aantrad, de ravage zal aanpakken. Maar ex-president Andres Manuel López Obrador, haar voorganger en mentor, beschuldigde de pers ervan de Sinaloa-strijd ‘sensationeel te maken’. Hij gaf de Verenigde Staten ook de schuld voor het in gang zetten van de recente gebeurtenissen.

Amerikaanse functionarissen ‘voerden die operatie uit’ om Zambada in te nemen, zei hij tegen verslaggevers, en noemde het ‘volkomen illegaal’.

Ken Salazar, de Amerikaanse ambassadeur in Mexico-Stad, heeft geprobeerd Washington te distantiëren van de affaire en de dodelijke gevolgen ervan. Hij heeft gezegd dat het vliegtuig dat werd gebruikt om Zambada vanuit Culiacán te vervoeren geen vliegtuig van de Amerikaanse regering was – en dat de piloot geen Amerikaans staatsburger was en ook niet op de Amerikaanse loonlijst stond.

::

Hier in Culiacán schijnen weinigen te betwijfelen dat Amerikaanse functionarissen de missie hebben georkestreerd.

“Ik betwijfel of we ooit zullen weten wat er werkelijk is gebeurd in deze zaak totdat de Amerikanen er een televisieserie van maken”, zegt Taniyama, de restauranteigenaar.

Zijn restaurant is een van de weinige die nog open is. Volgens de Kamer van Koophandel veroorzaken de sluitingen verliezen van minstens 25 miljoen dollar per dag.

“Mensen in Culiacán zijn gewend te leven met kogels en geweld”, zegt Óscar Sánchez, hoofd van een vereniging van verkopers. “Maar wat zij binnen de groep verraad noemen, veroorzaakt problemen die kunnen escaleren tot iets ergers dan alles wat we ooit eerder hebben meegemaakt.”

Overal in de stad hebben ouders spandoeken bij scholen opgehangen waarin ze verklaren dat hun kinderen niet zullen terugkeren voordat het veilig is.

‘Ik heb liever dat mijn kinderen een jaar school verliezen dan dat ik ze moet begraven’, zei een moeder die te bang was om haar naam gepubliceerd te krijgen.

Onlangs gingen foto’s viraal van studenten die onder hun bureau hurkten tijdens een politieoperatie op een nabijgelegen boulevard, waar vluchtende verdachten spijkers op straat gooiden om de banden van voertuigen van de Nationale Garde die hen achtervolgden lek te prikken.

Twee dagen later kwam geen van de 266 kinderen die op de basisschool zaten, opdagen.

“Het is triest, maar ik kan begrijpen hoe de ouders zich voelen”, zegt Rosalva Ramos, het schoolhoofd. “Hopelijk zal dit snel voorbij zijn – het geweld zal verdwenen zijn en deze plek zal weer tot leven komen met de aanwezigheid van kinderen.”

In 2014 marcheerden zo’n 2.000 inwoners van Culiacán, begeleid door een fanfare, door de straten om te protesteren tegen de arrestatie van El Chapo Guzmán en zijn dreigende uitlevering aan de Verenigde Staten. Tegenwoordig geniet niemand van Sinaloa’s erfgoed van narco-folklore.

“Op dit moment is er een zeer sterke sociale afwijzing van wat er aan de hand is”, zegt Carlos Ayala, onderzoeker bij de Autonome Universiteit van Sinaloa. “Sinaloa heeft een legale economie die doordrongen is van een illegale economie, maar die is heel moeilijk te meten.”

Bijna iedereen hier kent wel iemand die betrokken is bij de drugshandel. Maar het onderwerp is meestal gedegradeerd tot gefluister.

‘We hebben een manier om het waar te nemen,’ zei Ayala. “Het zijn onze neven, buren, vrienden, ze komen uit dezelfde gemeenschap. Wij zijn met hen opgegroeid. Wij hebben bij hen op school gezeten.”

___

© 2024 Los Angeles Times

Gedistribueerd door Tribune Content Agency, LLC.